Berekoud deze morgen (6 graden) , maar ik heb goed geslapen en lekker warm gehad onder de extra deken. Ik blijf nog wat liggen want ik heb pas om 8.30u het ontbijt gevraagd, dat wordt buiten geserveerd. Mijnheer Pierre heeft de tafel in de zon gedekt, het is snel aangenaam en met een grote kom koffie warm ik helemaal op. Hemel mijn blog wil niet uploaden, na 4 foto’s blijft ie hangen, ik kan er ook niet uit. Even een mailtje naar de support van Pindat en een kwartier later heb ik al antwoord. Het uploaden lukt nog voor ik vertrek. Cravant was bisschoppelijk bezit van 900 tot 1789, de stadsmuren en grachten zijn nu promenades, maar er zijn nog diverse oude getuigen. De poort van Arbault uit de 14e eeuw. Het vakwerkhuis waar Jeanne d’Arc overnacht heeft, op mijn foto van de rue d’Orleans het laatste huis rechts, waar die man loopt. Wanneer ik op de hoek langs het pleintje loop zitten verscholen onder het afdak twee wandelaars met rugzak. Ik loop er heen. Het zijn pelgrims, Jos en Jan. Jos vertelt en Jan zegt ja en neen. Ze zijn van Brugge zeggen ze, maar Jos heeft een flink accent van de regio Mol -Geel. Ze zijn in Reims vertrokken en gaan tot Vezelay, zegt Jos want Jan zijn vrouw is niet graag lang alleen. Jan knikt. Vorig jaar hebben ze van Brugge naar Reims gewandeld en volgend jaar vertrekken ze in Vezelay. Ze zijn al aan hun pauze toe, ik wandel verder en kom bij de Église Saint-Pierre et Saint Paul, een kerk die haar oorsprong in de 13 e eeuw kent. Ze is open en volgens mij was gans de kerkfabriek daar. Ze gaven me de uitleg, ik kreeg een stempel in mijn credential en het verhaal hoe duur het was om het dak te laten herstellen, want het was maar een kleine parochiegemeenschap en een grote kerk. In de kerk staan borden met uitleg, mooi gedaan en heel boeiend. Twee kleine dingen zijn erg opvallend. Een aangezicht van een of andere heilige, glad en blinkend gewreven door vele aanbiddende handen, het enige beeld dat de revolutie overleefde. Dan is er nog een detail in een glasraam van de H. Christoffel, deze afbeelding is maar op bepaalde ogenblikken van de dag zichtbaar en op dit moment is er slechts een schijn van waar te nemen. Het is echt merkwaardig. In een zijkapel luister ik nog eens naar het pelgrims lied, daarna gooi ik wat centen in het mandje voor de restauratie en trek verder. Bij de kerk staat ook nog een gedenksteen voor de gesneuvelde soldaten van de slag in de 100-jarige oorlog op 31 juli 1423 tussen de Fransen en de Engelse bezetters. Cravant was de belangrijke toegangspoort naar de Champagne en Bourgogne. Even verder kom ik langs de wasplaats met de zelfde naar binnen lopende daken als de vorige. Ook het Donjon is nog een oude getuige van de glorierijke stad aan de samenloop van de Cure en de Yonne. Nu moet ik dringend vertrekken,want ik heb nog maar 1,5 km gedaan. De stad uit gaat door het bos met weer een kuitenbijter van 15 % en niet alleen dat, het ligt vol keien en het is glad. Ik ben blij dat ik na 800 m veilig boven ben. Wanneer ik het bos uitkom zijn er weer wijngaarden. Ik zie Jos en Jan afkomen. Jan is visueel gehandicapt en Jos leidt hem met een kort stuk touw dat ze beiden vasthouden, Jan loopt schuin rechts achter Jos en ze lopen in de pas. Ze naderen me en ik loop een 100 tal meter mee, maar ze lopen me te snel en ik laat ze weer gaan. Iets verder in Accolay ga ik ze weer voorbij waar zij hun boterhammen aan ‘t eten zijn bij het beeld van de 4 bekende pottenbakkers die van 1945 tot 1989 Accolay op de kaart zetten. De reflectie van de zon op het glas geeft verkleuring aan het gras. Op het einde van het dorp ga ik achter een huis met een grandioos uitzicht ook lunchen. Ineens hoor ik Jos zijn stem weer, ze wandelen me voorbij zonder me te zien, Jan hoor ik niet. Na Accolay gaat de weg voor een groot deel door het bos met weeral een flinke klim. Beneden ligt de Cure die we een eind volgen. Eerst kom ik in Bessy-sur-Cure en snel erna in Arcy-sur-Cure. Daarna is het nog 6 km tot La Jarrie. De zon schijnt en het is mild vandaag het laatste stuk is eerst zacht hellend en dan zacht dalend. Net voor 18.00 u kom ik aan in Lac Sauvin in het Centre d’accueil Loisi Yonne , waar ik mijn intrek mag nemen in kamer 18. Het is een centrum waar kinderen op plattelandsklasse gaan. Meneer Boutin brengt me eitjes, pasta brood en tomaten. Ik kook mijn pasta en laat het smaken.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht