Vannacht had ik een heerlijk dubbel bed ter beschikking en toch zegt mijn Polar dat ik slechts matig geslapen heb. Om 8 u kan ik ontbijten dus ik schrijf eerst mijn blog. Ook bekijk ik de volgende etappe en zie dat het een kleine 20 km is tot Chablis, met overnachtingsplaats halfweg in Vézanne. Eerst wou ik Martine vragen om een extra nacht te blijven, maar ik denk dat ik de volgende etappe in 2 kap en op mijn gemak een rustetappe doe 2 dagen na elkaar. Na het ontbijt, met nog een paar boterhammetjes voor de lunch, ben ik om half 10 terug op pad. Aan een tempo van 2,5 tot 3 km/ u kuier ik het dorp uit. Het gaat flink bergop en raar maar waar tijdens het stijgen heb ik veel minder last. Ik let op mijn houding, neem de kar in de hand zodat ze niet op mijn middel drukt. Door mijn bagage wat te herschikken balanceert die volledig op de wielen en de nodige kracht komt nu meer vanuit mijn arm en schouder. Boven kom ik op een plateau met een prachtig uitzicht en ik kan er terug van genieten, het waait een beetje en is bewolkt, de drukkende hitte is vannacht weggeregend. De weg loopt langs het Bois de Roffey en om de bocht verschijnen opnieuw de eerste wijngaarden. Ik kan de verleiding niet weerstaan en pluk een klein trosje, zo eentje wat vaak blijft hangen na de oogst. Hier is schrikdraad rond de wijngaard gezet en er staan vogelverschrikkers, waarschijnlijk door de nabijheid van het bos. In deze regio zijn een massa wijngaarden verdwenen door dat een Amerkaanse boer ( waarschijnlijk ongewild) de druifluis ( Phylloxera) uit Noord -Amerika heeft geïmporteerd waardoor al de wijngaarden op de leem-kalk gronden ten onder gingen. Gelukkig voelde deze luis zich niet in haar sas op de zand- kalk gronden. Zo kon la Vigne de l’Empereur overleven, deze wijngaard van 41 a heeft een belangrijke rol gespeeld in het herstel van de wijngaarden. Amerikaanse druiven bleken resistent tegen deze luis. Vanaf de jaren zestig begint men Amerikaanse onderstammen te enten met de overlevende ranken van die ene wijngaard en kon men geleidelijk aan het probleem aanpakken en de Chablis wijngaarden herstellen. Vandaag zijn al de wijngaarden (chardonnay) geënt op onderstam behalve de Vigne de l’Empereur, die jaarlijks nog 25 a 30 hectoliter ‘La Cuvée de l’Empereur’ produceert.
Nu kom ik het dorpje Bernouil binnen en zoals zo veel dorpen hier is er niemand te bekennen, enkel de overal aanwezige honden maken luid hun opwachting. In dit dorp staat wel een heel bijzonder kerkje dat bovendien is toegewijd aan St Jacob de meerdere. Het heeft de vorm van een klavertjevier, natuurlijk is het gesloten, maar ik piep even binnen door het grote sleutelgat. Aan de overkant van de kerk ligt een kasteel, verder nog een paar huizen en in een wip ben ik het dorp weer uit. Ik kom op de weg naar Vézannes. Ik verplicht me het rustige tempo van 3,5 km/u aan te houden. Al direct dient zich een leuke picknick plek aan met een bank en water. Terwijl ik daar zit krijg ik foto’s binnen van Carmen en Liesl, die met oma en opa naar Botswana op vakantie zijn. Wat glunderen die twee. Het begint lichtjes te regenen en ik bel voor een overnachtingsplaats in dit dorpje, ik heb maar 10 km gedaan en eigenlijk valt het mee, maar ik weet dat ik moet stoppen om er vanaf te geraken. Het lukt en ik kan er vanaf 14.00 u terecht, dus heb ik nog een uur. Het is opgehouden met regenen en ik wandel naar de kerk. Ha, ze is open, alé het voorportaal toch. Ik ga op de dorpel zitten, luister nog eens naar het pelgrimslied en begin aan mijn blog. Plots hoor ik een dof gerommel boven me en een hese klok slaat 2 keer. Tijd om naar La Diligence te gaan, nog geen 200 m verderop. Het blijkt een prachtige hoeve te zijn en ik heb er het rijk voor mij alleen. De zon schijnt weer en het is 28 graden, ideaal om eerst mijn was te doen. Wanneer die netjes op de draad hangt neem ik uitgebreid de tijd om te douchen ( ja ik heb er langer onder gestaan dan nodig, het voelde zo goed). Ik haal mijn valiezen leeg om alles terug te ordenen, want ik was mijn enige zuivere zakdoek kwijt en een musketon om mijn drinkfles aan mijn valies te hangen, die dingen kruipen stilletjes weg in je valies. Om 19.00 u staat het eten op tafel, met veel bio groenten, bio is hier in Frankrijk vaak de regel op het platteland.
Ik haal de was binnen, lees nog wat, telefoneer nog wat en computer nog wat, allemaal super relax. Netjes op pelgrimstijd kruip ik onder zeil.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht