Bij het ontbijt komen een aantal zusters nog goedendag zeggen en … pelgrims worden kosteloos opgevangen. Ik beloof ze dat ik voor hun een kaarsje zal branden onderweg.
De stad uit gaat langs de voie verte de Vienne, een langgerekte strook met wandel en fietspad, nu eens links, dan weer rechts van de Vienne. Hier is het niet meer dan een beek, door de droogte heel smal en ondiep. Her en der zijn er tuintjes met groenten en bloemen. Het wandelen gaat haperend ik kan geen ritme vinden en slinger tussen de 3 en 3,5 km/u, aan dat tempo ga ik er ruim 10 u over doen.
In Saint-André-les-Vergers kom ik langs een nieuwbouwwijk, ik merk ook hier weer dat ze geen enkele binnenmuur metsen, dat was me eerder ook al opgevallen maar toen dacht ik dat het toevallig was. Nu zie ik het bij elke nieuwbouw. Na een 4 tal km is de bebouwing gedaan en kom ik in de velden met in de verte de heuvels waar ik over moet. Gelukkig is het bewolkt vandaag en niet te warm. Ik kom door een klein dorp (Lépine) met een uiterst charmant kerkje, jammer dat het niet open is. Het is kwart na 12 wanneer ik langs het kerkhof kom van Laines-aux-Bois. Er staat een bank en ik stop om mijn brood met kaas te eten wat ik deze morgen van het ontbijt heb meegenomen en ik heb nog een wortel, een beetje slap geworden, maar wel lekker zoet. Verderop in het dorp kom ik langs de resten van een oude kerk, bewaard naast de nieuwe. Iets verderop is er een bank bij een broodautomaat voor baguettes die door een klein gat komen. Ik ga weer even zitten want ik moet een steentje uit mijn schoen halen. Buiten het dorp is het flink stijgen, de zon is door de wolken gebroken en ik ben blij het bos in te kunnen. De volgende 9 km is door het bos met klimmen en dalen. Het pad loopt rond de Montaigu door la Vallé de Gloire, met links en rechts van me stijle hellingen. Het gaat nog steeds moeizaam, het is meer taffelen dan wandelen. . Ik hoor een motor achter me en ga opzij, een manneke van een jaar of 10 gaat me voorbij. Even later volgt een quad (de papa denk ik ) met nog een jongere jongen op een motor achter hem aan. Ze stoppen bij me , hij vertelt dat er zo dadelijk een mooie picknick plek is. Het is nog twee km voor ik uit het bos kom met een mooi zicht op Sommeval in het dal. Het gaat nu fel naar beneden en om de bocht … een houten schelp, een picknickplaats, dat moet zijn wat die man vertelde, het is al 5 u en ik heb niet veel tijd, toch loop ik naar de deur. Ze is open, whow, wat een verrassing, het is een pelgrims verblijf met tafel, keukentje met microgolf en waterkoker, douche en frans toilet en warm water. Wat is dit een meevaller, daar hoef ik me na 26 km niet op te bedenken. Ik blaas mijn luchtmatraske op en installeer mijn slaapzak op de bank. Ik kuier nog even het dorp in om te zien of er ergens iets eetbaars te krijgen is. Op het plein zijn wat mensen jeu de boules aan het spelen, neen er is hier nergens iets te vinden. Ik kijk even naar hun spel, maar wandel dan terug. Even later komt een jogger langs om zich wat op te frissen, hij is uit de buurt en komt hier regelmatig en volgens hem is er ook in de dorpen rondom nergens iets te vinden. Ik warm een rijstmaaltijd op en maak koffie, ondertussen lees ik in het pelgrims logboek. Daarna neem ik een warme douche en begin aan mijn blog. De weg heeft weer gebracht wat nodig was.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht