Om kwart na 7 zit ik al aan het ontbijt, want mevrouw Lucette heeft om 8 u een afspraak bij de dokter. Ze vraagt me of ik niet wakker heb gelegen van het onweer, maar daar heb ik niets van gehoord. Het is wel duidelijk te zien wanneer ik terug op het wandelpad ben. Overal liggen takken en bladeren, maar de mannen van de technische dienst rijden net voor me uit en alle grote takken en de omgewaaide bomen zijn stuk gezaagd en opzij gegooid voordat ik er ben. Ik vertelde mevrouw Lucette gisteren wat een mooi kanaal om langs te wandelen hier is, maar ze zegt dat de meeste toeristen het maar monotoon vinden. Ik vind het een zaligheid. Het kanaal bevindt zich links van me, aan de rechterkant komt af en toe de Seine om de bocht en op het einde de ondiepe Prise d’eau de Barbery. Telkens ik in het water kijk zie ik vissen zwemmen, ook in het kanaaltje aan de andere kant. Ik ken niks van vissen, maar het zijn verschillende soorten en grote tot wel 30 cm. Het water is door de regen wel een beetje troebel in het kanaal, maar in de ondiepe randen zie je tot op de bodem. Ondanks het feit dat het kanaal recht is zie ik dat het water wil meanderen met dan eens meer afzetting aan de overkant en verder weer aan mijn kant. De stroming wisselt van snel naar langzaam. De weidebeekjuffer die nogal kieskeurig is wat leefgebied betreft, voelt zich hier thuis. Het begint te regenen en ik trek mijn jas aan. Het regent zacht en er is geen wind, dat wandelt even lekker. Wanneer ik bijna in Troyes ben kom ik een eigenaardige brug tegen, zoiets heb ik nog nooit gezien. Het is de pont-canal de Barbery, het is de eerste ijzeren brug constructie in Frankrijk waarbij een kanaal (canal de la Haute Seine) over een rivier (de Seine) gaat. Ze is tot 1980 in gebruik geweest. Nu is een deel van het kanaal gedempt en stroomt er geen water meer door. Er is een losstaand voet- fietspad in gebouwd bij de restauratie, met de optie dit eenvoudig te kunnen verwijderen moest het opnieuw in gebruik genomen worden. Door een konijnenpijp ga ik onder de autostrade door en dan kom ik al snel in de bebouwde kom, Troyes is nu nog 1 km. Het is intussen terug droog. Als eerste kom ik bij de kathedraal, maar ze opent pas om 14.00 u, dus ga ik nog even een hapje eten op een terras vlakbij. Daarna bezoek ik de kathedraal. Ze is groot, maar als ik rond wandel heeft ze iets “unheimlich” over zich, wat er voor zorgt dat ik er snel een stempel ga halen en weg ben. In de stad ga ik op zoek naar het toeristisch bureau, want ik heb nog geen slaapplaats. De WiFi werkt er niet en ook op het terras van Le chat noir is er geen. Ik wou via Booking.com iets zoeken, maar dat lukt niet. Dan bel ik maar naar ‘les sœrs oblates ’ die zouden pelgrims opvangen en ja, er is nog een plaats. Er is een oldtimer evenement in de stad en ik sta even stil bij een Renault Caravelle, zo een heeft pa vroeger gehad in het zilver. Ik wandel de stad uit naar de rue des Terrasses waar het klooster is. Achteraf blijkt dat er maar 1 kamer is om pelgrims te ontvangen bij de zusters, dus ook hier ben ik alleen. De zuster die me binnenlaat is super vriendelijk. Ze wijst me de kamer, het sanitair en de eetplaats en vraagt of ik een avondmaal wens. Dat sla ik niet af. Om 18.00 u is er een mis in de kapel, gevolgd door de vespers. Er zijn 26 zusters in de mis. Het is een mooie kapel uit de jaren 60 gemaakt in een gerestaureerde garage van een busmaatschappij. Na de vespers kan ik aan tafel voor een heerlijke maaltijd met soep, gratin van tomaat en aardappelen, vis, rode bietjes en appelmoes. Bij de zusters is het zo slecht nog niet.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht