Sinds lang heb ik eindelijk weer eens ‘zeer goed’ (volgens Polar) geslapen. Mijn voet is nog niet 100% dus ik doe een steunverband om. Na het ontbijt neem ik afscheid van Henk. Voorbij het beekje L’Audry gaat de weg licht stijgend het dorp uit. De grote weilanden verraden de landbouwactiviteiten hier en inderdaad een eind verder zie ik zoogkoeien in de weide met al vrij grote kalveren. Plots is de weg afgezet door een prikdraad verderop zijn enkele boeren de kalveren aan’t spenen. Intussen merk ik dat ik de afslag naar het carmelietessen klooster voorbij ben en ik draai terug. De weg klimt flink, maar ik heb er geen spijt van, het klooster ligt middenin een prachtig domein. Een zuster verwelkomde me, ze excuseert zich omdat er net een conferentie is en ze bezet is. Wel gaat ze nog mijn credential stempelen en wijst ze me de weg naar de kapel. Deze is echt prachtig ingebed in het landschap, rondom in glas met een grandioos uitzicht. Wanneer ik terug wandel naar de route voel ik in de afdaling heel eventjes mijn knie protesteren. Ik denk onwillekeurig aan Henk en hou even halt. Het is snel over en ik wandel rustig de berg af, terug langs de koeien, die nu verdwaasd loeien om de kalveren die weg zijn. Het lukt me om een van de vele Icarusblauwtje te fotograferen. Behalve de blauwtjes zijn er ook veel zandoogjes. De weg gaat terug het bos in, met opnieuw een stukje onbekend terrein. Ergens heb ik weer gemist, waar ik een klein pad door de bramen had moeten volgen, maar dat was pas duidelijk toen ik te ver was. De aanduiding dat de weg hier verandert was is ook pas voorbij de bramen en dat zag je niet. Het smalle paadje loopt tussen bramen en brandnetels, wanneer ik er doorheen ben kom ik voor een poortje waar de kar niet door kan, ik wring ze onder de prikdraad door en dan… krak, een buis van mijn kar breekt. Ik pruts de springveer uit het afgebroken deel, wrijf tegen de ijzeren paal van het poortje de braam van het overgebleven deel en stop de veer er in. Gelukkig heb ik geen lange benen en met het kortere stuk lukt het ook. Verderop gaat het heel stijl naar beneden met trappen op het einde. Dat is natuurlijk zwaar voor de kar. Beneden kom ik tussen twee prikdraden met links een groot weiland en rechts kreupelhout, het pad is heel scheef en daar heeft de kar erg veel moeite mee, ik laad af en kruip onder de strakke prikdraad door. Door de wei loopt stukke beter en het is een flink eind. Een boer en zijn vrouw hebben het kreupelhout uitgedund en als zij met de tractor langs rijden helpen ze me opnieuw onder de prikdraad door. Ik denk weer aan Henk, die nu op weg naar huis is, maar goed, dit was voor hem de hel geweest. Bij een Carrefour doe ik wat inkopen. Signy-l’Abbaye is een groter dorp, waar een toernooi jeu de boule plaats heeft. In het centrum gekomen zie ik waarom, het is kermis in het dorp. Ik heb intussen reuze honger ( 15.00u gepasseerd), plof neer op het terras van Auberge de l’Abbaye , maar voor eten moet je daar nog wachten tot 19.00u. Verder gaan heeft geen zin, want nu kom ik heel lang niets meer tegen. Ik begin aan mijn blog, lees wat, doe enkele telefoontjes en dan kan ik het dagmenu bestellen. Op het terras spreekt een man uit Kasterlee me aan, die met zijn maat rondtoert met de moto. Hij heeft een huisje bij Vezelay en kent de streek goed.
Na een lekker voorgerecht met een loempia met lam en een steak tartare, volgt een heerlijk dessertje. Bij het afrekenen vraagt de bazin waar ik nog heen moet. Ik zeg haar dat ik naar de camping wil 1 km verderop. Dan verteld ze dat daar veel vernield werd door Roemenen en ze zegt dat ze hier achter een tuintje heeft waar ik mijn tent mag opzetten. Ze loopt met me mee, wijst het toilet en de douche en geeft me de code van de ontbijtzaal. Zo zie je maar weer, de weg brengt wat je nodig hebt. Ik kuier nog even over de kermis, ga douchen en kruip mijn tent in. Met de typische kermisgeluiden op de achtergrond kruip ik in mijn slaapzak. De kerkklok slaat 10 u.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht