Eindelijk heb ik nog eens goed geslapen. De nacht begon wel met enkele jongeren die hun brommertje uittestten op het schoolplein vlak langs de tuin, zelf heb ik daar niet echt last van, ik slaap door alles heen als dat moet, maar Raphaël heeft ze toch gevraagd elders te gaan. Eén keer werd ik wakker van een krolse kat langs de tent. Daarna heb ik in één ruk geslapen tot 7:00 u. Het heeft niet geregend en dat is natuurlijk fijner om de tent af te breken. We krijgen nog een heerlijk ontbijt en een kaartje van ‘La Cave Hastière’ de kelder onder Michels garage en parking, waar hij zoveel optredens organiseerde. Vandaag stappen Raphaël en ik samen de route langs de Maas. Even later komen we aan de grens met Frankrijk in Heer-Agimont. Dit was het doel van Raphaël, de Franse grens bereiken en we nemen afscheid. Hij zal nu terug naar huis liften (Beauvechain), maar ik denk dat het Caminovirus hem wel gebeten heeft.
Mijn tocht gaat verder via Givet. Aan de sluis sla ik een bootje gade dat net mag uitvaren. Voordat ik Givet binnenwandel kom ik langs de verlaten fabrieken van Cellatex, gebouwd in 1902, waar Viscose, destijds la soie artificielle genaamd, werd gemaakt. Op 5 juli 2000 wordt de opheffing uitgesproken met daaropvolgend een bezetting van de fabriek door de 153 overgebleven werknemers, die veel ophef heeft gemaakt omdat zij zwavelzuur in de Maas hebben geloosd, wat alom veroordeeld werd. Vandaag is het grootste deel van de gebouwen afgebroken en werden de gronden gesaneerd. Wat er verder mee zal gebeuren weet ik niet, maar ondanks alles zie je nog steeds dat deze fabriek een glorieuze tijd heeft gekend en een enorme invloed heeft gehad op Givet, ook de huizen in de buurt dragen nog de stempel ervan.
In Givet wijk ik even af van de route en loop door het oude centrum. Daar word ik instant vrolijk van de kleurige wimpels in de straten. Ik drink er wat en lees de reacties op mijn blog, de Leentjes … check… ah eentje van ons ma, daar krijg ik even de krop in de keel. Tegenover het terras ligt de Saint-Hilaire kerk. Sorry Els voor het misschrijven eergisteren, maar het is de 6de statie die ik altijd fotografeer. Bij het altaar van de H.Rita zie ik iets nieuws, een kaarsenautomaat. Automatisch moet ik denken of het zo een hopeloze zaak was voordien, dat de kerkfabriek een automaat heeft moeten plaatsen.
Parallel met de Maas toornen de muren van het fort hoog boven me uit. Verderop stop ik even bij super geëquipeerde vissers. Of ze zo ook meer vangen durf ik niet beweren, maar ze hebben er alleszins meer plezier in. Dan snijdt de route de bocht van Chooz af (omwille van de kerncentrale allicht) om langs het Maaskanaal naar Aubrives te gaan. Ik kom langs het kerkhof en herinner me de tip van Jaak , in Frankrijk vindt je altijd water op het kerkhof, mijn drinkbus is leeg dus duw ik de poort open om te kijken. Inderdaad, net achter de poort staat de kraan al. Al snel kom ik nu in Hierges, waar ik vorig jaar bij Eva in de tuin sliep, maar er was niemand thuis en ik liet een briefje achter (met blog adres). Daarna gaat het stijl omhoog naar het bos. Ik ontmoet op het pad naar boven Daphne en Philippe, die een 3-daagde wandeling hadden gemaakt. Zij wisten nog wat overnachtingsplaatsen. Het stijle pad is gelukkig niet lang, en eens boven kan ik er weer lekker de pas inzetten want de afdaling gaat veel geleidelijker aan. In Mazee ga ik opnieuw België binnen. Iets verder in Treignes had ik via Booking.com hotel l’Authentik gezien, die nog 3 kamers vrij had met de gunstprijs van 71 €. Het is al 19.00u en ik ga er naartoe zonder te boeken. Ik haal mijn pelgrimsmanieren boven en vraag of ze nog een kamer voor een pelgrim hebben? Jawel, voor een pelgrim is dat dan… 45 €. Netjes, dan kan ik nog mosseltjes eten. Morgen kan deze pelgrim al om 7.00 u gaan ontbijten. Zou Rocroi dan al haalbaar zijn?

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht