Nadat gisteren mijn linker knie pijn deed bij het afdalen leek het deze morgen wat beter te gaan. Maar dat duurde niet lang. Stil aan begint de pijn weer, daarna ook in mijn rechter knie, zowel bij het dalen als het stijgen en op de duur zelfs op een vlak stuk. Na ruim 10 km kom ik bij een riviertje met stapstenen. Het is niet diep, de ondergrond is gebetoneerd, maar er staat wel een flinke stroming op. Ik besluit er door te waden. Maar oei het is glad en ik moet uiterst voorzichtig stappen. Het water gaat over mijn schoenen. ☹️ De meeste pelgrims zijn me al voorbij. Dan komt een jong spaans koppeltje langs . Marta ziet me zitten met de schoenen uit in het gras en vraagt of ik hulp nodig heb. Wetende dat er nog een zeer zware afdaling zou komen, vraag ik haar of ze een taxi wil bellen, want ik krijg nooit uitgelegd waar ik zit. Even later komt ook die Japanse langs die het gisteren ook al zo moeilijk had. Dan is de taxi daar en Oscar brengt me naar de albergue. In het dorpje is niks te beleven. Niks te eten en niks te zien. Wachten op de anderen. Om 10 voor 4 zijn Micheline en Jaak er, Thieu en Hugo volgen 20 minuten later. Allemaal flink moe. Om 7 u kunnen we aan tafel. Ik hoop dat ik voldoende recupereren kan.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht