En toen werd het ook herfst in Galicia. Na al die dagen met temperaturen boven de 20 graden, kwam het kwik vandaag niet boven de 15 graden uit. Nog wel in korte broek en rokje, maar dat zal waarschijnlijk de laatste dag zijn. Sinds de start van deze trip hebben we voor het eerst de gehele dag de jasjes aan moeten houden. En ze verveelden niet. Desondanks zagen we toch nog enkele jonge meiden met blote armen, maar dat is denken wij meer om de tattoo's te showen.
Je merkt wel dat je Santiago nadert. Het is nog steeds druk op de camino en er wordt onderweg volop gekletst en lol gemaakt. Soms stop je even om de grootste lolmakers maar vooruit te laten gaan. Het zal na Santiago, vanaf overmorgen een heel stuk rustiger gaan worden.

De wandeling vandaag was een heel rustige zonder al te veel klimmen en dalen. We zijn dan ook best uitgerust en op tijd in de albergue gearriveerd. Een vrij nieuwe albergue met heel veel slaapplaatsen. Schatting: 8o bedden met 8 douches en dito wc's. Het was wel even zoeken hier in O'Pedrouzo naar de albergue, maar navragen waar we moeten zijn bracht uitkomst. Heerlijk gedoucht, de was staat aan en onderweg heeft Marco al gevonden waar je paella kunt eten, dus dat komt wel goed.

En dan gisteravond. Een piepkleine herberg met 8 slaapplaatsen. De maaltijd was prima in orde met een heerlijke champignonsoep, rijst met een kalkoengoulash en meloen na. Marco heeft alles op, maar daarna gelijk naar bed en voordat Jo en Rien zover waren, hoorden we Marco al lekker knorren in zijn bed. Voor Jo was de kalkoengoelash iets te scherp gekruid, maar ze heeft toch wat op. Het teveel op haar bord fietste er bij Marco nog wel in.
Jammer was wel, dat je spullen niet mee mochten in de slaapruimte. Dit uit angst voor bedwantsen. Het was daardoor wel improviseren. Ook jammer van de ontzettend zwakke wifi. Ik begrijp uit de reacties dat het verslag toch is uitgegaan, maar waarschijnlijk niet alle foto's. Dus misschien toch even terug kijken naar gisteren. Het heette Heidi's Place, maar Heidi hebben we nauwelijks gezien. We werden hoofdzakelijk bediend door haar partner Rolf. Bij navraag bleek het kookgebeuren toch door Heidi te zijn gedaan.

En dan vanmorgen. Om 07.00 uur moest Jo Rien wakker maken. Die lag nog erg vast te slapen, ondanks dat iedereen al op was. De oordoppen werken nog steeds prima. Een van de beste aankopen destijds. We werden al gewaarschuwd dat het regende. Omdat aan de overkant een gelegenheid was om te ontbijten hebben we de rugzakken meegepakt en zonder regenkleding even naar de overkant gelopen. Deze locatie zou om 08.00 uur opengaan. Mooi niet!! Het is Spanje. Dus terug: regenkleding aan en op zoek naar een volgende mogelijkheid voor ontbijt. Gelukkig troffen na slechts 600 meter lopen een plekkie voor een ontbijt. En daar troffen we Neill, de Engelsman, die gisteravond onze gesprekspartner was.

Na het ontbijt kon de regenkleding worden opgeborgen, want de regen bleef ons gespaard tot vlak voor het stadje waar we nu zijn. En nu zitten we droog. Maar van verschillende kanten hoorden we dat het morgen de gehele dag gaat regenen. Maar dat zijn we gewend, met regen in Santiago aankomen. Dat het vannacht flink heeft geregend en gewaaid blijkt wel uit de paden die we vandaag hebben gelopen. Die lagen bezaaid met kastanjes. Wel een mooie wandeling wederom met kleine dorpjes in een mooie omgeving. Onderweg nog even opgelopen met een Nederlands stel uit Drunen. Zij liepen de moeilijke camino del Norte en zijn ook weg naar Santiago.

En dan morgen: nog ongeveer 20 km naar Santiago.

Het geheim van vooruit komen is: De eerste stap zetten.

Geschreven door RienenjoSantiago