Even terug naar Samos. Het klooster bevat een schat aan historische banden. Meer dan 30.000 stuks verzameld in een niet toegankelijke bibliotheek. Deze bibliotheek en grote delen van het klooster moesten in 1951 opnieuw worden opgebouwd na een brand doordat er bij het branden van jenever een tank met zuivere alcohol was ontploft.
Dat was toen, nu het heden.

Een prachtige wandeling vandaag van Samos naar Barbadelo. Tot Sarria liepen we bijna alleen, zonder medepelgrims. Prachtige natuur met fluitende vogeltjes en ook overstekende reeën. Het enige nadeel was weinig mogelijkheid voor koffiestop en lunch. We konden pas lunchen in Sarria om 13.30 uur. Erg laat voor ons. Maar de route maakte alles. Wederom geen regen, fris in de morgen en zon na de middag. Wel hier er een laaghangende mist in de morgen, maar we bleven wel mooie uitzichten houden. Pas in Sarria kwam de stroom pelgrims op gang. Sarria is de startplaats voor heel veel pelgrims, omdat men pas een Compostella kan krijgen als men via stempels aan kan tonen, dat men de laatste 100 km daar heeft gelopen. Sarria ligt op 117 km van Santiago.

Een compostella is voor ons een mooi teken dat wij de camino hebben voltooid. Jo en Rien hebben ze al. Voor Marco is het belangrijk, dat hij kan aantonen de gehele camino Frances te hebben volbracht. Voor de Spanjaarden is het belangrijk om aan te kunnen tonen, dat zij een prestatie hebben geleverd. Hierdoor hebben zij een voorsprong bij sollicitaties en voor de jeugd bij punten op school.

Hier in Barbadelo is bij aankomst het eerste wat je doet je melden bij de receptie. Deze keer hoefden wij bij uitzondering geen paspoort te tonen. Wel onze credentials voor de stempels. Daarna een biertje voor Marco en Rien en een ice tea voor Jo. Hier kennis gemaakt met een Oostenrijker uit Salzburg, die vertrokken is in Genève. Bij een eerdere camino had hij zijn vrouw ontmoet en nu lopen zij samen caminos. Helaas zijn we Chris nu uit het oog verloren. Chris was altijd iemand, die vroeg bij een albergue aankwam en een uitstekende gesprekspartner was voor Rien om de tijd te doden. Gelukkig heeft Rien nu Jo en Marco om de tijd bij een albergue te doden.
De tijd is echter snel gevuld met bedjes zoeken, douchen omkleden, het verslag maken, kijken wat er te bikken valt en alles gereed maken voor de verdiende nachtrust.

Wat ons erg opvalt is dat er nauwelijks nog contact mogelijk is met medepelgrims in de albergues. Je komt aan, probeert kennis te maken, maar bijna alle pelgrims zitten met een telefoon voor de snufferd en kijken nauwelijks op. We zijn daarom blij met mensen zoals Chris en onze Oostenrijker, die wel tijd voor je hebben. Jammer, maar de tijd en de techniek zal dit wel met zich meebrengen.

Vandaag bijna 19 km gelopen en morgen nog een keer zoiets naar Portomarin.

Onze pelgrimsreis.

Ik weet niet waar vanavond onze hoofden zullen rusten.
Wij zijn zwervers, zoekers en pelgrims.
Wij zijn onderweg, verlangend naar stilte.
Een zoektocht naar verwondering,
vinden van rust, vragen naar de bestemming,
vragen waar heen te gaan in tijd en eeuwigheid.

Geschreven door RienenjoSantiago