In Nederland is het vandaag tweede Paasdag. Hier in Spanje kennen ze dat niet. Het gevolg is, dat het heel rustig is op de camino. Dit in tegenstelling tot de vorige dagen, toen er heel veel Spanjaarden onderweg waren. Soms hele gezinnen. Gisteren onderweg even gesproken met een Spaans echtpaar met hun dochter. Zij kwamen uit Pamplona en zijn voor het weekend gestart in Logrono om in enkele dagen naar Belorado te lopen. Daar pakten zij gistermiddag de bus weer naar Logrono en hebben zo de Paasdagen doorgebracht.

In Belorado hadden wij een prima plek om te verblijven. Een slaapruimte met 4 enkele bedden. Kamergenoten waren een Nederlander William en een Amerikaan David. William loopt 30 kms per dag en gaat vanaf Burgos weer terug naar Nederland. David zoekt alleen maar het gezelschap van dames, liefst jong, dus wij staan niet in zijn belangstelling. Dezelfde David was erg onrustig vannacht. Dat is niet zo verwonderlijk, want hij heeft de gehele namiddag al liggen slapen. Iets dat wij niet doen. Wel even de beentjes omhoog, want dat voelt zo lekker.

Vandaag was voor ons een semi rustdag van slechts 12 kilometer. Dus vanmorgen rustig de tijd genomen om wakker te worden, inpakken en ontbijten. Het avondeten en het ontbijt vanmorgen waren van prima kwaliteit tegen een heel schappelijke prijs. Tevens heeft de gastvrouw gisteren onze was, samen met die van William en David, gedraaid. Dus alles is weer schoon en droog. Alleen iets meer gekreukeld, maar een kniesoor die daar over valt.

Over de wandeling vandaag valt niet veel te vertellen. Rustig over brede paden met minstens elk uur of half uur een plaatsje voor koffie of even rust. Om 13.00 uur waren we al op de plaats van bestemming. Oorspronkelijk een ziekenhuis in de 14e eeuw gebouwd in opdracht van Dona Juana Manuel en bestemd voor zieke pelgrims. Pelgrims gingen hier graag naar toe vanwege de grote porties eten, die zij hier kregen. Tegenwoordig is het een hotel en een albergue. Wij slapen hier vannacht voor 15 euro per persoon. Het gebouw is groots opgezet met een eigen restaurant en cafetaria. Dat is maar goed ook, want in het gehele dorp is verder niets te verkrijgen.

Vanmorgen hebben we op de kerktoren van Belorado een vroege ooievaar gespot. Zo te zien was hij of zij nog alleen en wachtte op het mannetje of vrouwtje. We hebben nog geen geklepper gehoord, zodat het liefdesspel in ieder geval nog niet is begonnen.

Morgen wacht weer een wat lastigere dag met de klim over de Montes de Oca om uiteindelijk aan te komen in Atapuerca. Een plaats waar we vorig jaar ook hebben geslapen in een prettige albergue. Een van wandeling van 19 kilometers.

De weg is belangrijker dan het doel,
maar je hebt wel een duidelijk doel nodig
om vastberaden onderweg te kunnen zijn.

Laetitia Schweitzer.

Geschreven door RienenjoSantiago