Wat doen we op zondag? Die vraag stelden wij ons onderweg. Nou het antwoord is simpel: we wandelen in ons wandelkloffie van Hornillos naar Castrojeriz ergens in het noorden van Spanje in een godvergeten landschap. Om te beginnen vertrokken we na een goed ontbijt om 08.30 uur om de eerste kilometers naar Hontanas af te leggen. Hier kwamen wij aan na bijna drie uur lopen. Veel bewolking, geen zon, maar ook geen regen. Wel constant de jas aan, want het was erg fris in de open vlaktes. En dan komen we op de plek om koffie te drinken en de zon gaat schijnen. Dus op het terras buiten. Koffie gedronken en de lunch voor 's middags meegenomen. Nog wel even de jasjes aan, maar bij de lunch in het gras onderweg bleven deze uit.

Onderweg komen we ook alleen maar pelgrims tegen, verder geen kip. Alleen af en toe een blaffende hond. In Hontanas kwamen we een Amerikaan tegen, die we al eerder hadden gezien. Alleen nu liep hij te strompelen. Dus zuster Jo gelijk bezorgd vragen, wat er aan de hand was. Enkel en been dik. De tape van Jo tevoorschijn gehaald en zijn enkel en been verbonden. Verder vertelt dat hij het rustig moet doen, maar dat deed hij toch al. We zijn wel benieuwd of hij het verder gaat redden. Misschien komen we hem nog wel tegen. Hij probeerde ook naar Castrojeriz te komen.

Gisteravond in de albergue was het ontzettend gezellig. Veel gelachen met Hollandse Jan, Anneke en een paar jolige ieren. Een van hen was oorspronkelijk van Hollandse afkomst, dus hij kon mooi als tolk spelen. Veel wijn erbij en weinig water. Desondanks hebben wij het niet te laat gemaakt om toch een behoorlijke nachtrust te krijgen en die kregen we ook.
Het was gisteravond behoorlijk aan het regenen en de gevolgen hiervan ondervonden wij vandaag. Veel modderige paden. Maar de route was eenvoudig en ongeveer 20 km lang.

Vannacht hebben een van de goedkoopste slaapplaatsen tot nu toe. Zeven euros per persoon. Een eenvoudige herberg, maar wel schoon en we slapen met een Koreaan in een ruimte. Alleen spreekt hij alleen Koreaans en wij niet. Dus dat wordt een heel rustige avond.

Vandaag zijn we door de ruine San Anton gelopen. Een heel vreemde gewaarwording. De weg loopt namelijk dwars door de ruine heen. Het booggewelf verbond in het verleden de kerk met het klooster. Het klooster werd gesticht in de 12e eeuw als pelgrimshospitaal van de orde van Sint-Antonius. Aan deze orde werden in de Middeleeuwen wonderen toegeschreven, aangeziekn veel pelgrims van het "antoniusvuur" genazen. (ergotisme). Vergiftiging door een parasiet.

Hier in Castrojeriz aangekomen zijn hardnekkig op zoek gegaan naar een terrasje voor een cola en een radler. Gelukkig na drie kwartier zoeken vonden we een bar, restaurant, hotel genaamd Jacobus. Misschien een geschikt plekje om vanavond te gaan eten. We kunnen er om 19.00 uur terecht.
Nog wel even via de telefoon van Jo gekeken naar de eindslag van de autorace. Weer een keurige prestatie van onze Max. Ook nog een reservering gedaan voor dinsdag. Ook dat is gelukt. Voor morgen hadden we al onderdak geregeld.
En nu naar de maaltijd. Rien (en misschien ook Jo) heeft honger.

Gezond en blij gezind,
is de beste rijkdom
die je vindt.

Marcus.

Geschreven door RienenjoSantiago