Er stond weer een langere etappe vandaag op het programma. Van Estella naar Los Arcos. 21,5 kilometer lang, waarvan de laatste 13 kilometers zonder enige mogelijkheid om iets te nuttigen. Op het moment dat je ergens wilde gaan zitten stonden de vliegen in rijen klaar om aan te vallen. Gek werd je er van. Daarom konden we niet lang op een plek blijven zitten.Ook op de grond kropen hele ladingen van die grijze wormpjes. Er zullen er heus wel een aantal zijn gesneuveld. Moeten ze maar een andere weg zoeken, waarin ze zich langs kunnen wurmen.
Gelukkig hadden we genoeg water bij, zodat we de laatste 13 km geen dorst hebben geleden. Jammer voor de pelgrims, die maar een flesje bij zich hadden en deze bij Irache ook nog vulden met wijn. Want hier kun je heus gratis wijn tappen uit de muur. Ons lijkt het niet handig om met een flesje wijn de rest van de wandeling aan te vangen, maar misschien zijn ze dan zo beneveld, dat ze de dorst niet meer voelen.
Dorst is er geleden, want het was warm vandaag. En morgen wordt het nog warmer volgens de beheerder van de albergue.

Vanmorgen het wekkertje weer om zes uur laten aflopen, terwijl onze Duitse kamergenoten nog heerlijk in bed bleven. Het waren twee dames. Later op de dag zijn zij ons toch weer voorbij gelopen. Ook zij slapen in Los Arcos, maar niet meer bij ons. Wij slapen hier met twee Francaises (moeder en dochter) op een zaaltje.

We wachten nu op het pleintje om te kunnen genieten van een pelgrimsmenu. We zien wel wat het wordt. Mike uit Engeland is ook hier. Alleen Shirley en Elsbeth konden hier geen plaats vinden en zijn met de bus naar Logrono door gereist. Die zien wij dus niet meer. Helaas voor Paulien hebben we de dame uit Gilze ook niet meer gezien.

Terug van het pleintje hebben we heerlijk gegeten. Jo salade met kroketjes ham en frietjes. Rien paella met kroketjes en frietjes. Daarna nog ijs en koffie.
In eerste instantie hadden we hier gereserveerd voor het eten, maar toen bij navraag bleek dat het linzensalade zou worden, hebben we daar maar van af gezien.

En dan nu de titel van dit verslag.
Omdat wij zo weinig gelegenheid hadden om te zitten en als we gingen zitten werden aangevallen door de vliegen, had Rien geen gelegenheid om even de schoentjes uit te doen. Zo konden de voetjes niet de nodige rust krijgen, met als gevolg dat de toch al zere teentjes nog meer pijn gingen doen. Hij weet niet wat er met zijn voeten aan de hand is. Deze voeten hebben hem al duizenden kilometers ver gebracht, maar nu lijken ze hem in de steek te laten. Dus hier naar de drogist en een soort teenverbandjes gehaald om te kijken of deze morgen gaan helpen. Wie weet.
Op een gegeven moment moesten de schoenen, terwijl we hadden afgesproken om om 16.00 uur op de plaats van bestemming te zijn. Rien rust en Jo vooruit om onze komst te melden. Zo is alles nog op de pootjes terecht gekomen. Heel goed van Jo, die het perfect doet.
En nu morgen naar Viana.

Als je haast hebt, neem dan een omweg.

Japans spreekwoord.

Geschreven door RienenjoSantiago