Het hotel van gisteravond blijkt toch een rijk verleden te hebben. De gastheer heeft uitgelegd, dat hier erg belangrijke mensen hebben geslapen. Ik pas dus goed in dat rijtje. Ha, ha. Acheraf gezien is het toch een mooi gebouw, dus geen klachten.

Met z'n vieren gezellig gegeten in het restaurant 100 meter verderop.
Maar goed ook, want het regende pijpenstelen. Desondanks smaakte het pelgrims menu uitstekend. Vooraf quiche lorraine, gevolgd door een flink stuk zalm met een heerlijke saus daarbij en tot slot een poire belle helene. Afgesloten met koffie. En dat alles voor slechts veertien euro met ook nog wijn daarbij. Kortom lekker gebunkerd voor het slapen gaan. Wat ik niet snap is dat mijn broekriem en buikriem van mijn rugzak steeds strakker moet. Ik moet toch veel calorieën verbruiken met de dagelijkse wandelingen. Ik hoop dat ik nog herkenbaar ben als ik thuis kom.

Vandaag 25 kms gewandeld, hetgeen niet licht was. Door de regen gisteravond en vannacht zijn de vele paadjes, die we vandaag hadden, veranderd in modderpaden. Vaak erg steil naar boven en naar beneden.
Desondanks niet moe aangekomen in tegenstelling tot de beide dames.
Vooral Carole had het erg zwaar met haar karretje. Maar ja, zij kiest ervoor om met dat ding rond te gaan sjouwen. Voor toekomstige pelgrims, die het camino pad willen gaan lopen, doe dit nooit met een karretje. Neem liever een onderbroek en een hemd minder mee, dan met zo'n onding te gaan lopen modderen.
Wat blijft van vandaag is een schitterende wandeling met prachtige vergezichten. Dit ondanks de regen die we hebben mogen ontvangen. Niet de gehele dag, maar steeds enkele buien.

In elke refuge of gite ligt een livre d'or. Dit houdt in dat de pelgrims hun bevindingen daarin kunnen noteren. Meestal doen ze dat ook, al valt het op dat bij slechte refuges het commentaar steeds positief blijft. Nou, niet bij deze jongen. Als het slecht is meldt ik dat ook..
Wat leuk is, dat je steeds de bekende namen tegenkomt. Zo heeft bij voorbeeld onze Belgische hardloper al 14 dagen voorsprong op mij. Kom ik ook steeds de naam Merel en onze Ameriaanse Italiaan tegen die destijds voor ons heeft gekookt.
Ik schrijf ook steeds in zo'n boek en wordt dan soms ingehaald door snelle lopers, die vragen of ik Rien van Halteren ben. Leuk dat men mijn verhaaltjes leest.

Inmiddels is het al redelijk laat geworden, dus voor vandaag stop ik er mee.

A Demain. ultreia.

Geschreven door RienenjoSantiago