We kregen vandaag nog een verrassing te zien. Marco toonde ons vandaag een cadeautje, dat hij van de Oostenrijker heeft gekregen. Bij het afscheid nemen gisterenmiddag gaf onze Oostenrijkse vriend Marco een hand, maar in die hand zat het cadeautje. We hebben er een foto van genomen.
De dag was voor Marco toch een en al verrassing. Onderweg naar Portomarin stond er in Ferreiros een politiebusje. In dit busje zat een agent met een stempel en deelde stempels voor de credentials uit. Marco er als de kippen bij en omdat het Marco is waren twee agenten bereid met hem te poseren voor de foto. Geweldig toch. En Marco glimmen van trots.
Vlak voor Portomarin was er moeilijke afdaling. Dat wisten wij nog wel van 2019. Maar ja, dat is al weer vijf jaar geleden. En de twee oudjes dachten, dat doen we weer wel even. Toen kon Marco na de afdaling beneden rustig wachten tot de oudjes ook beneden waren. Nu stonden de oudjes op het punt om te keren, maar Marco schoot ze te hulp. Eerst zijn moeder en toen ook nog zijn vader. Toch blij dat we Marco bij ons hadden en dat hebben we ook laten merken.

Gisteravond hebben we in de albergue waar we sliepen ook kunnen eten. Een pelgrimsmenu voor 14 euro per persoon. Drie gangen met soep, vlees of kip of paella. Daarna ijs. Nog koffie na en dan naar bed voor een welverdiende nachtrust. Echter midden in de nacht moest Marco en toch nog uit voor wat paracetamolletjes. Waarschijnlijk kwam er bij hem de spanning uit bij wat zijn vader heeft meegemaakt.
Vanmorgen lekker op tijd vertrokken na een lekker ontbijt dat o.a. bestond uit koffie en chocoladebroodjes.
En toen op weg. En dat was schrikken. Wat een massa volk was er op de been. Dit waren we niet gewend. We wisten dat het vanaf Sarria drukker zou worden op de camino, maar zo druk!! Hoofdzakelijk Spanjaarden, die toch met elkaar bezig waren en af en toe kon er een flauw "Buen camino" af. Later werd het nog erger met een hele lading schooljeugd. Zeker 70 tot 80 schoolkinderen, die met ons opliepen. Uiteraard met het nodige lawaai en muziek. Op een gegeven moment zijn we maar ergens gaan zitten om ze kwijt te spelen.

We zijn nu in Portomarin. Een kamer voor ons drieën, dus dat gaat een rustige nacht worden. Die hebben we ook nodig, want morgen staat er 25 km op het programma. Dus een hele tippel.
Portomarin heeft een rijke geschiedenis als een van de welvarendste steden van Galicia. Maar in de jaren 60 van de 20ste eeuw verdween de stad onder water. Bij laag water zijn nog delen van de stad te zien. Nu niet, want het water staat vrij hoog. Enkele belangrijke gebouwen, waaronder de kathedraal zijn steen voor steen weer opgebouwd. Nu is Portomarin een belangrijk tussenstation voor pelgrims.

Tot morgen.

Geschreven door RienenjoSantiago