Bloedje heet was het in Bayonne toen we daar uit de trein stapten om ons hotel te zoeken. Dat was niet al te moeilijk. Twee bruggen over en 10 minuutjes lopen. Omdat we thuis niet al te best hebben geslapen waren we als een blok vertrokken om 20.00 uur. Wekkertje gezet om vandaag de eerste trein te halen. Echter het wekkertje een uur te laat gezet, maar Rien was nog net op tijd wakker om de trein te halen.
Dus toch vroeg in Saint Jean Pied de Port om ons te melden bij het pelgrimsbureau. Een vriendelijke dame gaf ons uitleg en onze eerste caminostempel. Daarna een bakkertje gezocht om te ontbijten met een bak koffie. Eenmaal aan tafel treffen we daar een Nederlandse dame, die ons al bekend voorkwam. Gezellig met deze dame zitten keuvelen en toen bleek, dat het Margot Ribbelink, ex-weervrouw van RTL bleek te zijn.
Toevallig hadden wij net een week er voor haar verhaal in het blad wandel.nl gelezen.
Dus stof genoeg.
Twee uur later vonden we het tijd worden om eens op te stappen en aan onze wandeling te beginnen. En oef! Wat viel dat tegen. Of het aan de warmte lag, of de conditie of het feit, dat we anderhalve week niet hadden gewandeld, weten we niet.

Gelukkig hadden we gereserveerd, dus we hadden de tijd aan onszelf. En die hebben nodig gehad. Vele stops en Rien nog een kwartier plat. Maar we zijn er gekomen.
Even op bed gelegen en heerlijk gedoucht waren we weer opgeknapt.
Tot overmaat van ramp kwam Rien er achter, dat de bril was blijven liggen tijdens een van onze stops. We hebben dit gemeld in de refuge en de baas was zo lief om Rien terug te brengen naar de plaats waar deze was blijven liggen. Gelukkig wist Rien dit nog.
Wat zijn het toch geweldige mensen tijdens deze en ook elke pelgrimage.

En nu is het wachten op het avondeten hier om 18.30 uur. Morgen horen jullie wel hoe dat was. We hebben in ieder geval een stapelbed. Jo onder en Rien boven.

Wat wel opvalt, is dat overal hier gevraagd wordt om de QR-code en overal waar je binnenkomt een mondkapje moet worden gedragen. Gelukkig niet in bed en ook niet tijdens het eten.

En nu morgen verder de Pyreneeen over om naar Roncevalles te lopen in Spanje.
Ook hier hebben we thuis al geboekt.

Tot morgen of zoals ze hier zeggen: a demain.

Geschreven door RienenjoSantiago