Vannacht heeft Rien nauwelijks geslapen vanwege zijn pijnlijke handen. We zijn wel alledrie vroeg naar bed gegaan , omdat we een sterk vermoeden hadden, dat er slecht geslapen zou worden. En dat was ook zo. Gelukkig lagen we z'n drieën in een ruimte, maar toch moest Rien er regelmatig uit vanwege de handjes. Ze waren zo pijnlijk dat Jo regelmatig bij hem in bed kwam liggen om de pollekes te masseren. Marco ook erg onder de indruk natuurlijk en niet te beroerd om te helpen met masseren. Wat een genot om met zulke mensen te wandelen. En niet alleen Jo en Marco, maar ook pelgrims die Rien zagen liggen met een lading bloed uit zijn neus. Zij sprongen gelijk bij met zakdoekjes om het bloeden te stelpen. Marco ging op de weg staan om de eerste de beste automobilist aan te houden. Gelukkig was het een dame van bagage transport die stopte en Rien mee in de auto hielp om naar eerstvolgende dorp te brengen. Ondertussen probeerde Jo een ambulance te regelen, die na een klein kwartiertje ook in het dorp Foncebadon arriveerde. Ondertussen waren Jo en Marco ook in Foncebadon aangekomen. Rien in de ambulance naar een verpleegkundige, die steeds in een ander gat consult heeft. Beplakt zo goed en kwaad als dat ging toch maar naar dokter voor hechtingen. Nog een schokkerige rit naar een dokter. Deze dokter heeft Rien wat oefeningen laten doen en kwam tot de conclusie dat hechtingen niet nodig waren en wat belangrijker is: niets gebroken. Een lieftallige assistente van de dokter regelde een taxi met de mededeling dat die wel betaald moest worden.

En dan vandaag ook weer een taxi voor Rien naar Ponferrada en wonderwel deze kwam op tijd aanzetten en was zo vriendelijk om onze bagage, die normaal met transport mee gaat, in te laden. Scheelt toch weer 12 euro. Jo en Marco te voet vertrokken na de nodige verzorging van Rien. En wonderwel: Rien zag Jo en Marco onderweg lopen en sommeerde de chauffeur toch even de claxon te gebruiken, zonder ze te laten schrikken natuurlijk. In Ponferrada is Rien als eerste naar een apotheek gelopen om iboprufen te gaan halen. Hij vroeg om de zwaarste soort, maar kreeg die niet mee.

Terwijl Rien zit te tikken, komen Marco en Jo ook binnen. Ook zij ingechekt en naar de kamer om zich op te frissen. Tot zover Rien z' n verhaal.

De belevenissen van Jo en Marco.
Na uitgezwaaid worden door Rien zijn we gaan lopen. Dit was toch een moeilijk moment.
Via keienpaden en nog even bergop. Wel gezwaaid naar Rien, maar deze heeft ons niet meer gezien. Om 10.00 uur bereikten wij Riego de Ambros. In Riego stond een bord met de richting bar. Gelijk gebruikt voor koffie na een steile klim. Terug het dorp in en dan een moeilijk stuk naar beneden. Na een poosje lopen over moeilijke paadjes, kwamen we bij de weg uit die naar Molinaseca leidt. Hier besloten we niet de originele route te volgen maar de rijweg.
Terwijl we deze volgden klonk er ineens een claxon. Dit was de taxi met Rien er in.
In Molinaseca geluncht en daarna met twee korte stopjes naar Ponferrada, waar we Rien vanmorgen beter aantroffen dan vanmorgen.
Morgen zien we wel hoe het gaat.

Geschreven door RienenjoSantiago