Het is zondag vandaag. Een uitgelezen dag om het rustig aan te doen met wandelen. Na een aantal pittige dagen zijn we hier wel aan toe. Om kwart voor twee waren we al op de plaats van bestemming. Een vriendelijke gastheer wees ons de kamer en omdat de eersten zijn konden we onze bedjes uitzoeken. Het ziet er allemaal schoon en fris uit. Vanuit het raam hebben we een prachtig uitzicht op de heuvels hier.
We zijn aangeland in de Rioga-streek, waar ze die overheerlijke wijn verbouwen. Een wijn, die Rien zeer aan het hart ligt, want thuis drinkt hij ook bijna geen andere wijn meer.

Het eten gisteravond was niet echt geweldig, maar dat kan ook aan de stille tafelgenoten hebben gelegen. Een Braziliaan, waar geen woord uitkwam. Een Japanner, die sinds een jaar in Engeland woont, maar ook niet veel te vertellen had. Een Israelier, die niets zei. De enige conversatie vond plaats met een Duits meisje uit Leipzig. Zelfs de hospitalero zei niet veel, maar hij had een excuus: hij moest ons eten koken. Rijst en friet, sla, kipfiletjes en spiegeleieren, die Jo vlug op Rien's bord schoof. Zij gruwelt daarvan. s' avonds na het eten aan de overkant nog een bak koffie gescoord, maar die was ook niet echt lekker.
Het enige dat echt goed was, was de prijs die moest worden afgerekend. Slapen en ontbijt voor 10 euro per persoon, daar zeuren wij niet over.

Positief is ook het weer hier. Toen we vanmorgen vertrokken zagen we dat het vannacht heeft gevroren, maar de zon deed verschrikkelijk zijn best om het snel warm te krijgen. En dat lukte, want na een paar uurtjes wandelen konden de jasjes weer uit. En dat maar goed ook, want vlak voor Maneru stond een pittige klim te wachten. Maar eenmaal boven konden we uitrusten onder het genot van een chocoladebroodje en cola. Die chocoladebroodjes zijn onze dagelijkse lunch geworden, gewoon omdat wij dat ontzettend lekker vinden. Die gaan we straks ontzettend missen in Nederland. Maar dat is hopelijk nog ver weg. Eerst morgen maar eens naar Villamajor de Monjardin zien te komen, waar onze bedjes al weer zijn gereserveerd.

Een groot verschil met vorige dagen is het aantal pelgrims dat we onderweg tegenkwamen. Alleen het meisje uit Leipzig liepen we een aantal keren voorbij en zij ons. Tevens een Amerikaans koppel dat we al een paar dagen voorbij liepen. Hij en ook zij liepen vreselijk te sjouwen met een paar enorme rugzakken. Maar ook zij zijn verstandig geworden, want vandaag hadden ze nog maar een rugzak bij. Ook rugzakkentransport net als wij. We denken, mede dank zij ons advies.

Eten doen we vanavond hier om 19.00 uur. En morgen gaan we een weer een langere wandeldag tegemoet. Morgen 23 kilometers over redelijk vlak terrein. Alleen de laatste klim vlak voor villamayor zal een kuitenbijter worden, maar dat is voor morgen. Eerst maar eens van dit mooie plaatsje genieten. Het lijkt vanuit de verte een klein beetje op Le Mont San Michel in Frankrijk.

Tot morgen.

Geschreven door RienenjoSantiago