De ene dag is de andere niet. Gisteren eindigden we in Hornillos in de zon, vanmorgen vertrokken we bewolkt en na een uurtje kon de regenkleding weer aan. Deze is de rest van de dag niet uitgeweest. Tenslotte begon het in de buurt van waar we nu zijn steeds harder te regenen. Alles kletsnat dus, maar gelukkig brandt hier de kachel, zodat alles lekker kan drogen. Nadeel is dat we direct onder de pannen liggen, dus echt warm wordt het hier ook niet. Maar ja, we zijn tenslotte pelgrims en inmiddels kunnen we wel tegen een stootje.

Vandaag liepen we van Hornillos del Camino naar Castrojeriz. Een afstand van 20 kilometer over fraaie wandelpaden, maar die waren helaas een beetje modderig geworden. Soms leken we een paar centimeter hoger te lopen door de klodders modder, die onder de schoenen bleven plakken. Gelukkig liepen we de laatste kilometers over asfalt, zodat de meeste modder er weer af was, toen we in de albergue arriveerden. Een leuke albergue waar wij vanavond ook weer gezamenlijk eten en morgen kunnen ontbijten. Alleen moet Rien wel uitkijken dat hij in de loop van de avond en nacht niet zijn hoofd gaat stoten tegen de lage balken hier direct onder het dak. Jo heeft daar gelukkig geen last van. Zij past er rechtop onderdoor. Zo heeft het nadeel van klein zijn ook hier zijn voordeel.

Vanmorgen werden we wakker en viel onze monden open van verbazing. De gehele nacht heeft iemand tegenover ons in het bed vreselijk liggen snurken. De bovenbuurvrouw van Rien had zelfs oordopjes in, maar ook zij kon er niet doorheen slapen. Hadden we verwacht dat een of ander manspersoon wakker zou worden bleek het een Ierse dame te zijn. Rien en ook Jo hebben regelmatig mensen horen snurken, maar deze dame sloeg alles. Rien scheen om half vijf vanmorgen zijn zaklampje in haar gezicht en daar werd ze wel wakker van, maar een half uur later begon het knorren weer.
Vanmorgen werd haar langs diverse kanten verteld, dat alleen zij perfect heeft geslapen, maar de rest van zaal hebben weinigen een goede nachtrust genoten. Haar antwoord begrijpelijk: sorry.

Ondanks de mindere nachtrust, verliep het wandelen prima en waren we om 14.00 uur al in de herberg. Halverwege konden we ergens binnen in Hontanas onze koffie met een chocoladebroodje gebruiken, samen met Monica en Daniel uit Zweden. Monica kennen wij al vanaf de start in Borda. Daniel heeft zich in Burgos bij haar gevoegd en zij wandelen nu samen tot Daniel weer naar huis moet. Dan mag Monica weer alleen verder.

Tijdens het wandelen van Hontanas naar Castrojeriz kwamen we langs een van de merkwaardigste bouwwerken van de gehele camino. Wat vroeger een klooster en kerk was, is nu een ruine waar de weg dwars doorheen loopt. Het blijft een merkwaardige gewaarwording.

Morgen wacht weer een pittige dag van 23 kms met de beklimming en de lastige afdaling van 18 procent van de Alto de Mostelares. Aan het einde wacht dan de herberg van een Nederlands stel. Volgens de recenties staan pannenkoeken op het menu.
We zullen zien.

We were singing in the rain,
just singing in the rain,
what a glorious feeling,
we are happy again.
We are laughing at clouds,
so dark above.

tekst: Jo en Rien.

Geschreven door RienenjoSantiago