Toen ik enkele dagen geleden nog in Nederland was, zag ik overal tompoezen in de winkels liggen. Oranje tompoezen. Hier in Zuid-Frankrijk heb ik er nog geen enkele gezien. Dus Koningsdag gaat op deze manier stiekem aan mij voorbij. Ik had vanmorgen samen met Jo op het stadhuis moeten zijn als lid van de orde van oranje nassau zijnde. Nu zit ik hier in een godvergeten oord ergens in het zuiden van Frankrijk. Maar ja, je bent pelgrim of je bent het niet.
Maar even alle gekheid op het bekende stokje. Ik heb het hier reuze naar mijn zin. Natuurlijk mis ik mijn wandelmaatje, waar je gezellig mee kon keuvelen, maar ja, die zit waarschijnlijk aan de tompoezen.

Ik trek momenteel op met drie medepelgrims. Een Duitser, een Amerikaanse en een Française. Onze vorige gastheer in Saint Sever heeft voor ons vieren alles gereserveerd tot en met maandag. Dit houdt in dat we dinsdag in St. Jean pied de port aankomen en daarna Spanje in gaan. Ik heb me voor vanavond aanbevolen als kok, dus we gaan niets te kort komen.

De weg vandaag was lang en af toe flink klimmen en dalen. Het ging mij reuze goed af. Helemaal niet moe aangekomen in tegenstelling tot de dames die nu uitgeteld op bed liggen. Het was bewolkt, maar het is droog gebleven. Temperatuur van rond de 18 graden.

Gisteravond ons zelf eens lekker verwend bij de pizza boer. Het slapen vannacht ging niet zo best. De traptreden kraakten verschrikkelijk en men moest nogal eens naar beneden. Je schrok steeds weer wakker.

Morgen wacht een rustige dag naar Orthez. Hopelijk hebben ze daar wel wifi.
Vanavond Jo nog aan de lijn gehad. Gelukkig gaat het al een stuk beter met haar. Jammer dat het zolang heeft geduurd, zodat het genezingsproces niet hier in Frankrijk heeft kunnen plaatsvinden.

Ik ben op weg gegaan
om de wereld te ontdekken
en de mensen.
Om stil te staan
bij de dingen
en om stil te zijn.
Om het zonder woorden uit te zingen.

Freek van der Veen.

Geschreven door RienenjoSantiago