Zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam. Zo klinkt het liedje van Rob de Nijs. Maar hier klinkt de regen op ons zolderraam niet bepaald zachtjes. Erger nog het dondert en het hagelt. Gelukkig gebeurt dit om 17.30 uur, dus zitten we veilig en droog onder de pannen, letterlijk. De rest van de dag hebben we geen regen gehad, alleen wolken in de morgen en zon in de middag. Dus 's morgens jasje aan en 's middags het jasje weer uit. We kwamen in Astorga aan bij 21 graden, maar na een bezoekje aan het stadje met een biertje en thee en een plaatselijk gebakje (mantecadas genaamd), zakte de temperatuur naar 13 graden. Maar hier is het warm en wacht ons een speciale maaltijd straks om 19.30 uur.

Wij hebben geboekt bij een Brazilaanse mevrouw, die in 2018 de camino heeft gelopen en daarna deze albergue is begonnen. Zij heeft aangekondigd Brazilaans voor ons te koken, dus we zijn benieuwd. Ook heeft zij over haar camino een boek geschreven met als titel "So por hoje" (Alleen voor vandaag).

We hebben vandaag 22 kilometer gelopen en veel pelgrims ontmoet. Nou ja, pelgrims. Weer heel veel Spanjaarden, die op deze feestdag een extra dagje vrij hadden en dus het weekend gebruiken om een stukje camino te lopen. Verder heel veel Koreanen onderweg, maar dat is niet zo verwonderlijk. Bij navraag bij een van de Koreaanse dames blijkt dat zij met een groep van 42 personen zijn vertrokken. Dus kom je er nog al eens eentje tegen.

Gisteren waren we in een herberg maar met zes personen. Terwijl er in de herberg ruimte was voor 28 bedden. Twee Fransen en een Amerikaanse moeder met haar zoon. Mama heeft niets anders gedaan dan klagen over pijn in haar voeten. Achteraf niet zo verwonderlijk als je zag met wat voor schoeisel zij rond kuierde. Volgens ons denken de Amerikanen, dat zij hier op mooi geplaveisde wegen rond wandelen. De werkelijkheid is anders. Het lijkt wel of de Spanjaarden speciaal voor de pelgrims extra keien op de paden strooien. Jo heeft de dame uiteindelijk toch aan een paar asperientjes geholpen, zodat ook zij aardig heeft kunnen slapen.
Het eten bestond een lekker voorgerecht, dat bestond uit kikkererwten met ham en uien, daarna salade, kip natuurlijk en een kaneeltoetje. We sliepen met vieren in een grote slaapzaal, dus lekker geslapen.

Astorga is de stad van chocolade, dus gelijk maar een tablet gekocht in een chocoladewinkeltje hier. Helaas is het chocolademuseum gesloten vandaag. Dus blijft het bij het tablet. Ook is Astorga bekend van het Gaudi museum, dat oorspronkelijk bedoeld was bisschoppelijk paleis, maar nu een pelgrimsmuseum is. Het schijnt van binnen heel mooi te zijn, maar dat gaat aan ons voorbij. Evenals de kathedraal.
Ons wacht de Braziliaanse maaltijd.

The way goes on
and so does live.

Geschreven door RienenjoSantiago