Eindelijk, eindelijk is het dan zover. Na een jaar wachten en twee dagen reizen mogen we gaan lopen. En dat viel niet mee na 4 dagen niets doen. Dat wil zeggen, niet wandelen.
Ondanks dat het maar 18 km lopen is, waren we best moe toen we hier aankwamen. Jo en Rien in elk geval Van Marco horen we niets van vermoeidheid. Maar na een douche en even rust gaan we weer als een speer. Rien wel een beetje stijfjes. Even een kleine supermarkt opgezocht voor een versnapering en een drankje en dan wachten op het avondeten om 19.00 uur.

We zijn in El Burgo Ranera, een chique naam voor Kikkerbrug. Overigens geen kikker gezien of gehoord. Ook de ooievaars zijn weg en die zullen alle kikkers hier wel genuttigd hebben. Wat blijft zijn de vele lege ooievaarsnesten.
We hebben hier gereserveerd in een prima hostal met een zeer vriendelijke gastvrouw Maria. Zij gaat vanavond het eten verzorgen. We zagen een affiche met zelfgemaakte kippensoep en paella. Dat gaat wel goed komen.

De wandeling vandaag was veel recht toe recht aan langs kaarsrechte wandelpaden met genoeg rustplaatsen. Echter voor een koffie moment moesten we even van ons padje af om bij een cafetaria te komen. Twee mannen uit Wales ook gewezen op deze koffiestop dus zij netjes achter ons aan. Wat blijkt: nadat we daar drie keer eerder koffie hebben gedronken, was deze tent nu gesloten. Dus wij en ook onze Welsmen geen koffie.
Jammer, maar het is niet anders. Dus weer terug naar ons padje zonder koffie. Even later liepen de Welsmen ons ook weer voorbij naar Kikkerbrug. Van de gelegenheid wel even gebruik gemaakt om te rusten, de pijpjes van de broek te ritsen, de jasjes op te bergen en de buff op te zetten. En laat de beentjes en armpjes maar bruin worden.

Het was heerlijk wandelweer met een temperatuurtje van 18 graden, aardig wat zon en een fris windje. Toen we vanmiddag na het douchen het dorp ingingen toch maar een jasje en lange broek aan, want het begint al aardig af te koelen.
En nu wachten op het eten languit op bed met nog kleine klusjes te doen, maar toch even rust. Jo de klusjes, Marco op zijn tablet en Rien bezig met het verslag. Ook even gebeld naar de volgende slaapplaats in Mansilla de las Mulas om te bevestigen dat we komen.
Tegen Marisol gezegd: till tomorrow en dat geldt ook voor jullie: tot morgen.

Geschreven door RienenjoSantiago