Toen wij vanmorgen om 08.00 uur vertrokken zaten de bergen potdicht en regende het. Dus voor het eerst de regenkleding tevoorschijn getoverd en volledig beschermd tegen de regen op pad. Goed kijken waar de pijltjes waren aangebracht, zodat we niet konden mislopen. Hebben we dan ook niet gedaan.
Gewapend tegen de regen op naar Triacastela. Voor Rien een opmerkelijke plaats, omdat hij daar heeft geslapen met Ida uit Schagen en daar heeft hij mooie herinneringen aan. Niet alleen omdat het weer toen bar en boos was, maar vooral haar medeleven destijds. Ik zie nog de volkomen verkleumde dame van de fiets stappen. Later samen lekker gegeten en de volgende morgen weer gescheiden onderweg. Vandaag miezerde het nog een beetje in Triacastela. Even regenkleding weer aan, later weer uit, bij het volgende buitje weer aan, bij zonneschijn weer uit en toen was het voor Rien en Marco genoeg. Even naar boven gekeken en nauwelijks regen meer gezien. Alleen Jo vertrouwde het niet en hield de regen cape aan.
Ons plan was om in Triacastela te blijven, maar daar waren we al voor 11.30 uur. In Triacastela krijg je een splitsing. Je kunt dan over Samos of over San Xil. We hadden thuis al besloten om precies de route te lopen, die Rien vorig jaar ook heeft gelopen. Dus over San Xil. Echter dan loop je vandaag bijna 23 kilometers. Besloten om dit toch te doen, want Rien wist een fijne herberg in San Mamede. En we hadden enorm veel geluk, want de laatste drie plaatsen waren voor ons. Wel alledrie boven, maar dat moet dan maar. Onder Jo slaapt straks een Nederlandse vrouw en onder Marco een Oostenrijker uit Vorarlberg. Hem hebben we al vaker gezien. Verder nog twee Duitse Jungfrauen en nog een stille dame onder Rien. Als ze vannacht maar stil is.

De vorige nacht in Fonfria was een ramp. Een oudere Engelsman lag aan de zuurstof, vanwege apneu. Voordeel was dat hij aan een stuk doorsnurkte. Nadeel was dat de rest van de zaal geen oog dichtdeed.
Gevolg is wel, dat Jo bij aankomst in San Mamede meteen het bed indook. Alleen stumperd Rien moet weer aan het verslag en Marco heeft een paar boeken gevonden om in te bladeren. En dan is het wachten op de gezamenlijke maaltijd. Dit was gisteren in Fonfria ook het geval. Dus met 80 man aan twee grote tafels. En heerlijk gegeten dat we hebben. Dik gevulde groentesoep vooraf. Rijst met hacheevlees en groenten als hoofdgerecht. Als klap op de vuurpijl serveerde de gastvrouw in klederdracht het nagerecht, Tarte de Santiago. Uiteraard water en wijn erbij. Daarna met gevulde buiken de koffie en naar bed.

De naam Triacastela verwijst naar drie vestingen (tres castros) ,die hier zouden hebben bestaan. Na oorspronkelijk drie herbergen en een pelgrims gevangenis is Triacastela nu volgebouwd met herbergen. De gevangenis wordt gelukkig niet meer gebruikt.
In de Middeleeuwen was het de gewoonte uit de kalksteengroeven bij Triacastela een steen mee te nemen, die naar de kalkovens in Castaneda werd gebracht, waar de kalk voor de bouw van de kathedraal van Santiago werd gebrand.

En dan morgen. Morgenochtend doorkruisen we Sarria. En Sarria is de stad, waar veel pelgrims starten. Maar eerst lekker eten en daarna slapen. Morgen circa 18 km, als het gaat. In principe hebben we al een dag gewonnen.

Het leven is een uitdagend avontuur of het is niets.
Ons gericht houden op verandering
en te handelen in vrijheid van geest
in het aangezicht van het lot,
is een onverslaanbare kracht.

Geschreven door RienenjoSantiago