Vanmorgen hebben we de regio Castilla y Leon verlaten en de regio Galicia binnen gewandeld. Dat hebben Marco en Jo gedaan. Rien is per taxi de regio binnen gereden. Gelukkig heeft hij het prachtige Galicia eerder bewandeld, zodat hij weet hoe mooi het is om hier te lopen. Om 10.00 uur kwam de taxi voorrijden en om 10.30 uur was hij op de plaats van bestemming. Een albergue in Fonfria, waar wij met z'n drieën eerder hebben geslapen. Alleen heeft nu de dochter deze albergue overgenomen en moeder is aan het genieten van haar pensioen.

Vannacht hebben we heerlijk geslapen alleen op een kamer. Geen gesnurk van anderen, zodat Jo en Marco vanmorgen uitgerust konden vertrekken. Met wederom een pijnlijk afscheid van Rien.
Gisteravond lekker gegeten in het aangename gezelschap van Chris, onze engelse vriend die al 19 caminos heeft gelopen. Dus hebben we genoeg stof om over te praten. Dit
onder het genot van heerlijke stukken kip en ander eten.

In de albergue waar we vannacht slapen, is tevens een taxibedrijf. Met de eigenaar afgesproken dat deze morgenochtend met Rien naar een dokter gaat in Triacastela om de tampons uit de neus te halen, zodat hij weer op een normale manier kan ademen en niet constant met de mond open zit en slaapt. Spannend voor Rien of dat dan de bloedingen inderdaad zijn gestopt. Mocht dat zo zijn, dan gaat hij weer aan de wandel. Hij wacht dan Marco en Jo op in Triacastela om samen verder te lopen naar Samos. Duimen jullie voor mij s.v.p.

Het verhaal van Marco en Jo:

Inderdaad weer afscheid nemen van Rien en op weg naar O Cebreiro. Het was wel wat klimmen maar dat ging erg goed wan 't er was een aangename temperatuur en dat loopt lekker. In O Cebreiro aangekomen Marco eerst een souvenir winkel in en daarna lekker aan de koffie. Na de koffie over een schitterend bospad gelopen en in Linares even Rien gebeld. Hij was al daar en het ging goed. Dus verder maar weer omhoog en omlaag. Zijn in het gehucht Hospital op een muurtje gaan rusten en 50 meter verder was een restaurant dus weer rust met wat lekkers. Maar toen moest de lastige klim nog komen naar Alto do Poio. Het laatste stukje is zo steil. Maar we hebben het gered. Rust en een drankje en dan de laatste kilometers naar Rien en de slaapplaats. Marco zorgt goed voor mij heeft de koffie en de laatste drank gehaald en betaald. Rien stond ons op te wachten buiten en begon te huilen toen hij Marco en mij zag. Hij zei de dagen duren zolang voor me .En dat is heel goed te begrijpen. Hopelijk lukt het wat Rien hiervoor al schreef.

Geschreven door RienenjoSantiago