Astorga, de stad waar we nu zijn en ook de stad waar Marco in 2019 zijn camino begon.
Voor hem, en natuurlijk ook voor ons, bekend terrein de komende 150 km. Daarna komt er voor hem een nieuw traject. Maar dat is voorlopig nog ver weg.
Vandaag was een lange dag, want we waren pas na vieren in Astorga. Niet dat we nu zoveel kilometers hebben gelopen, maar we hadden de nodige praat onderweg bij de koffie met een leuke Amerikaanse dame, die op weg is naar Ponferrada. Zij gaat daar hospitaleren gedurende 14 dagen. Gasten ontvangen in een herberg en verwennen zoals wij elke dag worden verwend.

Ook nu weer in Astorga in de albergue "My Way" door vriendelijke gastvrouwen, die zorgen dat vanavond onze buiken worden gevuld en ons bezweet goed wordt gewassen.
Voor Rien betekent dit dat hij niet hoeft te koken en dat is een hele verandering. Hij moet daar deze camino aan wennen, maar dat gaat ongetwijfeld wel lukken.
En onze kleding was flink nat van het zweet. Vanmorgen vertrokken bij 9 graden maar na de middag steeg de thermometer tot 27 graden. De gehele dag de zon op de bolletjes, dus bescherming was erg noodzakelijk. Als het zo doorgaat, en dat hopen wij natuurlijk, komen wij onherkenbaar naar huis. We zijn nu alle drie al aardig gekleurd.

Het traject vandaag was niet te moeilijk, maar het begint al aardig te glooien. Af en toe stevige klimmetjes en steile afdalingen. En dat over een traject van 20 km. Gelukkig genoeg plekjes om de benen even rust te gunnen en tijd van een hapje en drankje.
We kwamen zelfs aan bij een uitstalling van drankjes, vruchten, chips etcetera.etc.
Hij (een joviale kerel) begroette ons met " hoi, zijn jullie er weer". Twee jaar geleden waren Jo en Rien daar ook, maar wij hebben sterk het vermoeden dat hij dat bij alle pelgrims zegt, of hij moet een fabelachtig goed geheugen hebben.

Gisteravond hebben wij de lekkerste kip gegeten tot nu toe. En we hebben al wat kip achter de kiezen. De jus erbij was verrukkelijk. Salade erbij, soep vooraf en een puddinkje na. Rien samen met een Deens, pas getrouwd, stel zitten keuvelen en Jo met een Fransman, die goed engels sprak, zitten kletsen over geloofskwesties. Voor Marco helaas geen Nederlanders aan tafel. De enige Nederlander, die we gisteren hebben ontmoet, kwam uit America (limburg). Maar zat niet aan tafel bij ons.

We naderen steeds meer de bergen. Morgen nog niet. Dan lopen we naar Rabanal del Camino. De laatste stop voor het gedenkwaardige monument "Cruz de Ferro".
Eerst Astorga doorkruisen, want vandaag komt het er niet meer van om Astorga te bezichtigen. En dan via binnendoor weggetjes en paadjes naar de gereserveerde herberg.
En nu wacht ons avondeten. Het gaat er goed in fietsen, want we hebben best honger.

Tot morgen.

Geschreven door RienenjoSantiago