Waar kun je in Nederland twee uur en drie kwartier lopen zonder ook maar een huis, boerderij of iets dergelijks tegen te komen? Wij hebben vanmorgen ondervonden dat het mogelijk is. En wel hier in Noord-Spanje op de Meseta. Wij zijn om 07.15 uur vertrokken vanuit de albergue en tot 10.00 uur absoluut geen bewoonde wereld tegen gekomen. Alleen in de verte een albergue San Bol in the middle of nowhere. Alles wat je ziet zijn pelgrims op weg naar de eerste koffiestop in Hontanas. Wij ook natuurlijk. Maar eerst enkele tussenstops, want de benen van Rien kunnen niet langer dan een uur tot anderhalf uur doorlopen. Deze lopen vol en moeten enige minuten rust hebben. De gevolgen van Covid voor de eerste injectie.

Hontanas is een plaats, die je letterlijk niet ziet aankomen. Zo loop je vrolijk op een breed pad en ineens zie je een diep gat voor je met daarin het dorp Hontanas. Het blijft een vreemde gewaarwording.

En tijdens de koffiepauze gelijk kennis gemaakt met een Nederlander, zoals er ongemerkt toch veel lopen op deze camino. Ook maar gelijk een yogurtje genuttigd en wat drinken en eten ingeslagen voor onderweg. Want tot de plaats, waar we vandaag slapen, komen we verder niets meer tegen. Alleen mooie natuur.

Waar we gistermiddag al bang voor waren is geschied. Terwijl wij onze bedden kregen toegewezen, lag een buurman al volop te snurken. We zeiden toen al tegen elkaar: die gaat om 05.00 uur op pad. En ja hoor, om 05.15 uur liep zijn wekker af. Hij uit bed en met hem een aantal anderen. Wij zijn blijven liggen tot 06.00 uur, maar toen was de rest van de kamer al weg. Wij er ook maar uit en eerst een ontbijtje voordat ook dat is opgepeuzeld. Gelukkig was er nog genoeg. Daarna alles gereed gemaakt en in de schemer om 07.15 uur op pad.
De snurker van de middag was toch de gehele nacht aan het donderen, want die had geen slaap meer natuurlijk. Alleen wachten om te kunnen vertrekken.

Het wordt eentonig, maar vandaag ook weer droog gelopen. Wel in de ochtend wat lagere temperaturen en een fris windje, maar niet koud genoeg om een jasje aan te houden. Later werd het steeds warmer en zonniger met temperaturen oplopend naar zo'n 25 graden.

De eerste uren was het lopen op kale vlaktes, na de pauze in Hontanas werd het lopen wat gevarieerder. Geitenpaadjes met wat struiken en bomen naar de ruïne van San Anton. Een merkwaardige plaats, omdat de landweg midden door het booggewelf loopt, dat eens kerk en klooster met elkaar verbond. Het blijft een indrukwekkend bouwwerk, waarin ook hier weer een albergue is gevestigd. Niet erg uitnodigend voor ons in elk geval.

Gisteravond waren we aan paella toe, vanavond staat Koreaans eten op het menu. Marco en Rien durven dit wel aan. Jo niet. Voor haar wacht een pelgrimsmenu. Voor Jo is het duidelijk. Wat de gevolgen voor Marco en Rien gaan zijn, hoort U morgen wel van ons.


Sta eens even stil.
Kijk om je heen en luister:
STILTE.

Broeders van de Koningshoeve te Tilburg.

Geschreven door RienenjoSantiago