Het dorp waar we nu zijn aangekomen heet Hornillos del Camino, ofwel ruw in Nederlands vertaald: kachelpijpen van de weg. Je blijft de meest vreemde benamingen tegen komen. Niet de naam van de herberg. Die is zeer toepasselijk: Meeting Point ofwel ontmoetingsplek.
En uiteraard ontmoet je mensen, veelal mensen die je nog niet eerder hebt ontmoet. De meeste pelgrims, die wij kenden of eerder zagen zijn in Burgos gebleven of nemen de bus naar Leon om de meseta te vermijden.

Vanmorgen zijn we voor de eerste keer wakker geworden door onze eigen wekker. Wij hadden deze ingesteld om 07.00 uur om er zeker van te zijn dat we op tijd wakker zouden zijn, want de tassen moesten om 08.00 uur gereed staan om te worden opgehaald. En het is maar goed dat we de wekker hadden gezet, want we schrokken alle drie wakker van het geluid. Zo vast hebben wij geslapen afgelopen nacht. En dat merk je gelijk met het wandelen. Dat ging uitstekend vandaag. Het weer werkte fantastisch mee. Aangenaam temperatuurtje met een licht briesje. Weinig klimwerk. Een glooiend weids landschap genaamd: de Tierra de Campos, de schijnbaar eindeloze korenvelden van de Meseta. Zoals ik gisteren al memoreerde, we zijn op de meseta beland. De korenvelden zijn op dit moment eindeloze kale vlaktes. Het koren is er al van het land, dus boeren zien we ook niet. Evenmin als andere pelgrims, want we waren vrij laat weg uit Burgos.
Het was dus bijna de gehele dag: wij drietjes. Weinig conversaties onderweg, ieder met zijn eigen gedachtes. Ofwel: je hoofd leegmaken, want daar leent de meseta zich uitstekend voor.

In het dorpje Rabe de las Calzadas, hebben ons weer vergaapd aan de prachtige muurschilderingen op schuren, huizen en alles waarop maar een schildering kon staan.

In Burgos zelf kwamen we nog een mevrouw tegen, die zei dat ons nog kende vanuit Orisson. Wij fronsten onze wenkbrauwen, maar Marco kende ze nog goed. Alleen zijn naam wist ze niet meer zo goed. Opvallend hoe vaak Marco wordt herinnerd, niet alleen hier maar op vele plaatsen waar hij komt. Hij heeft toch iets, wat Jo en Rien niet hebben.

Omdat Jo en Rien hier vaker zijn geweest, weten zij ook dat hier 's avonds paella wordt geserveerd. Misschien zijn Marco's gedachten daar bij geweest tijdens het wandelen op de meseta. Over die van Jo en Rien laten wij ons niet uit.

Het was al half elf voordat wij Burgos uit waren. Maar niet nadat we een stevig ontbijt achter de kiezen hadden en ook nog in Burgos de koffie. Tijdens de koffie raakte Jo in gesprek met een Nederlandse piloot in opleiding. Samen met 60 andere jongelui, die leren voor piloot volgen zij hier in Burgos een opleiding van 14 maanden om straks als zij slagen ons over de wereld kunnen transporteren via de lucht. Aardige knul overigens.

Morgen gaan we verder de meseta op naar Castrojeriz. Een plek waar Rien en Jo al eerder zijn geweest, maar nu een nieuwe slaapplaats. Ook weer van thuis uit geboekt, want ook hier zit alles weer bomvol. Maar goed dat we dat hebben gedaan.

Geschreven door RienenjoSantiago