Nadat gisteravond het verslag was gemaakt, konden er door slechte internetverbinding slechts het verslag en slechts twee foto's worden doorgestuurd. Maar er zijn er in totaal zeven gemaakt. De laatste vijf heb ik vanmorgen nog kunnen doorsturen, toen iedereen al weg was en er wel een goede internetverbinding was. Dus nog even naar gisteren kijken of de kiekjes goed zijn uitgevallen.

En dan vandaag: de weersvoorspellingen waren slecht. Veel regen richting Burgos. Nou, waar die regen werkelijk is gevallen: niet op onze bolletjes. Wel een kilometer of 4 voor Burgos begon het te regenen en toevallig kwamen we toen net onder een viaduct terecht.
Omdat het toch iets langer duurde, de regencapes aangetrokken en weer op pad richting Burgos om ze vooraan in Burgos weer op te bergen.

De route vandaag was er een die we liepen op de ervaringen van Rien en Jo. Net over het viaduct voorbij het dorp Orbaneja-Riopico (wat een namen gebruiken ze hier voor de onmogelijkst kleine dorpjes) krijg je een splitsing, die er twee jaar geleden nog was. Nu wordt je daar rechtdoor gestuurd en loop je een waardeloze route langs fabriekterreinen of je gaat linksaf en loop door velden, bossen en water richting Burgos. Voor ons was de keuze niet moeilijk. Waarom ze de route heɓen gewijzigd is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk omdat er een aantal zandwagens af en aan rijden. Als pelgrim ga je dan netjes aan de kant. Maar bij teveel pelgrims wordt dat wat lastiger.

We keken vanmorgen naar de lucht en het zag er niet best uit. Donkere wolken in de verte, maar alsof wij een engelbewaarder voor ons uitstuurde verdwenen deze wolken en werd het steeds zonniger. Er spelen toch duistere krachten op deze camino.
Er was maar een echte hindernis vandaag. Een pukkel genaamd: Matagrande, moest worden beklommen. Maar na een drie kwartiertjes klimmen stond Marco ons boven bij het kruis op te wachten. Aan zijn gezicht te zien stelde het niet veel voor. Echter het uitzicht vanuit de top was fenomenaal. In de verte zag je Burgos duidelijk liggen, terwijl er nog 16 kms te gaan waren.
Maar voor je aan die klim begon, liep je door het dorp Atapuerca, waar ooit lang geleden de oudste bewoner van Europa na 800.000 jaar werd gevonden. Nu is er een museum aan gewijd in de buurt van dit dorp.

En nu in Burgos. We hebben flink uitgepakt en slapen nu met z'n drieën op een kamer in een hostal met de naam (lach niet) RIMBOMBIN. Joost mag weten waar dit voor staat. In ieder geval wel een prima plek, waar we ook lekker hebben kunnen eten. Eigen douche en WC. Alles voor ons zelf. Ook nog een TV, maar daar hebben we geen behoefte aan.
Nog even de stad bekeken, maar Jo en Rien kenden de stad al en Marco had alleen maar een paar kaarten nodig en paella.

Morgen gaan we de Meseta op. Een kale vlakte, die door veel pelgrims wordt geschuwd. Niet door ons. Tot morgen.

Geschreven door RienenjoSantiago