Als je beschikt over een groot reukorgaan heb je het voordeel, dat je de heerlijke geuren van bloemen, velden en bossen kunt opsnuiven. Maar je hebt ook het nadeel, dat wanneer je een boerendorp als Fonfria verlaat, je ook de geur van pas uitgestrooid mest op het land moet opsnuiven. En dat is veel minder aangenaam, als je het gevaarte net buiten de deur van albergue steekt. Gelukkig kreeg de geur van de bloemen en bossen al snel de overhand. Rien is met zo'n grote neus ter wereld gebracht. Jo is iets minder bedeeld.

Gisteravond eenvoudig maar goed gegeten in het gezelschap van drie dames en drie heren. Dan na de koffie op tijd naar bed om als blokken in slaap te vallen.
Vanmorgen om 07.00 uur na een goed ontbijt, de jasjes aan en op pad. Naar beneden naar Triacastela, maar onderweg toch ook nog een bak koffie kunnen drinken met een punt Tarte de Santiago er bij. En dat was maar goed ook, want verder onderweg was na 12.00 uur geen lunch mogelijk. Dus de voorraad eten en drinken, die we bij ons hadden ging er volledig doorheen. Nootjes en cola.

In het dorpje Passantes, vlak voor Triacastela, werden we geconfronteerd met een kudde koeien, dwars door het dorp en we konden geen kant op. Dus Jo met bibberende knieen naar Rien geschoven om achter zijn rug dekking te zoeken. Rien gewapend met wandelstok probeerde de koeien van zich vandaan te houden. Dat lukte slechts gedeeltelijk, want een koe zag in Rien een uitdaging om er eens lekker langs te schuieren. Toen de hele meute voorbij hebben we onze wandeling kunnen voortzetten met de bibberende knieen van Jo. Zij heeft het nu eenmaal niet op beesten hoger dan knieen.

In Triacastela krijg je de keus rechtsaf over SanXil of linksaf over Samos. De weg over SanXil kennen wij inmiddels, dus deze keer over Samos. En eerlijk gezegd, hebben we hier geen enkele spijt van. Ondanks dat deze route zwaarder is, gaat deze veel meer over bospaadjes en door kleine gehuchtjes. En constant langs de Rio Oribio met af en toe flinke stroomversnellingen en watervalletjes. Uiteindelijk zijn we in Samos aangekomen en ook hier hebben we weer een kamer voor twee. Om de hoek konden we eten en dat hebben we dan ook gedaan. Daarna naar de kerk in het klooster om de pelgrimsmis bij te wonen. De priester had kennelijk geconstateerd dat er weinig belangstelling was en maakte er een misje van van nog geen half uur. Daarna de koffie en naar de kamer.

Van de beheerder hadden we vanmiddag gehoord, dat het dorp zonder Wifi zat vanwege een storing bij Movistar. Later in de avond was de storing verholpen en kan het verslag alsnog worden verstuurd.

Vanaf 23 april hebben we geen regen meer gehad, dus de regencapes zitten nu ergens diep onder in de rugzakken. Laat ze daar maar voorlopig blijven. Vandaag 28 graden, maar veel in de schaduw gelopen, dus het was zeer aangenaam om te wandelen. Laat dat ook voorlopig maar zo blijven.
De kerkklok slaat 21.00 uur, dus tijd voor Rien en Jo om de oogjes te sluiten. Dus oogjes dicht en snaveltjes toe. Welterusten.

Oh ja, nog even dit: Jo heeft wat pijntjes aan haar scheenbeen, dus daar voor de zekerheid ook maar wat tape aan gedaan. Vandaar de titel: blauw been. Het helpt wel.

Geschreven door RienenjoSantiago