Vandaag hebben we een van de mooiere dagen gelopen. Niet makkelijk, maar wel een schittend mooie omgeving. Constant uitzicht op de Montes del Leon, waarbij je jezelf waant in Oostenrijk. Met als hoogtepunt het Cruz del Ferro. Tevens het hoogste punt van deze camino met een hoogte van 1534 meter. Voordat je het Cruz bereikt kom je door het dorpje Foncebadon. Een dorp dat ooit welvarend was, maar in de vergetelheid is geraakt en nu door de vele pelgrims weer tot bloei komt. Dat blijkt ook uit de vele herbergen, dat het dorp rijk is plus de gebouwen die weer worden opgeknapt.
Ben je Foncebadon door gaat het verder omhoog naar het Cruz de Ferro. Hier leggen pelgrims een steen weg, die ze van huis hebben meegenomen. Iets dat wij ook hebben gedaan. Met deze steen, laat je je zorgen en moeilijkheden, die je thuis ondervindt, achter je. Niet, dat wij die hebben, maar het straalt een bepaalde symboliek uit, die voor veel mensen belangrijk is. Rien doet dit nu voor de vierde maal en Jo voor de derde maal.
De stenen, die wij bij hadden, komen uit Oostenrijk en we hebben thuis onze namen en geboortejaar daarop gezet.

Ook vandaag hebben we geboft met het weer. Bijna de gehele dag in hemdsmouwen kunnen lopen en met korte broek, getuige de foto's. 's Morgens nog even fris, maar al snel bergop brak het zweet ons uit, dus bij de eerste koffiestop jas uit en broekspijpen eraf.

De herberg waar we zijn beland, is dezelfde herberg, waar we in 2019 met Marco zijn geweest en waar Rien nu voor de vierde maal is en Jo voor de derde maal. Dat doen we niet voor niets. Het is een mooie herberg en toch niet duur met uitstekend avondeten en een lopend buffet ontbijt met alles erop en eraan. De herberg bevindt zich in El Acebo, een dorp met 35 inwoners en doorgangsdorp naar Ponferrada, een grotere stad hier vlakbij. De meeste pelgrims lopen door naar deze stad, maar onderschatten het hoogteverschil en de moeilijkheidsgraad. Zij kijken naar de afstand en zijn voor de laatste kilometers aangewezen op een taxi of erg vermoeide benen.
Wij hebben vandaag 17 km gelopen en morgen lopen wij naar Ponferrada nog eens 16 kms. En dat is genoeg voor onze oude knoken.

De herberg gisteren was niet uitzonderlijk, maar wel voldoende. Omdat de eerste verdieping was voorzien van een houten vloer hadden wij op de begane grond veel last van onze bovenburen. Bovendien sloot het naastgelegen restaurant al om 19.30 uur, dus lagen we vroeg in bed. Door de lange nacht zijn we voldoende uitgerust vanmorgen aan de bergtocht begonnen en om 15.00 uur in de herberg voor vannacht aangekomen.
Het gebruikelijke biertje en cola op terras, en dan wachten op het avondeten. Het leven van pelgrims is zo slecht nog niet.

Where are you going to Pilgrim,
where the river carries the water of life.
Where are you going to Pilgrim,
where the forest's shadows passes away.

Moya Brennan.

Geschreven door RienenjoSantiago