Thuis hebben enkele reserveringen kunnen doen, maar nu zijn op het punt gekomen dat we vanaf hier moeten gaan reserveren. En dat valt niet mee. Gelukkig hebben we hier een Hollander Hans die goed spaans spreekt en ons hierbij helpt. Onze beoogde volgende slaapplaats is gesloten of vol. Dit betekent dat we nu morgen slechts acht kilometer kunnen lopen om in Pamplona te slapen. Maar maandag wordt een probleem. Alle albergues zijn vol. Dus wordt het circa 22 tot 25 kilometer wandelen, als we tenminste morgen nog ergens kunnen reserveren. Vanavond geen wifi, dus verslag kan pas morgen weg. Dan weet ik ook of reservering is gelukt.

Vandaag een heel mooie wandeling gehad van bijna 17 kilometer, voornamelijk over bospaadjes langs de rivier de Arda. En natuurlijk kom je dan weer tal van bekenden, inmiddels vrienden of vriendinnen, tegen. Zoals Ierse Shirley, die de foto bij de Spaanse grens heeft genomen en de Amerikaanse vader van 81 met zijn zoon van 58 jaar.
Op een gegeven moment kwamen we bij het plaatsje Zalbaldica, waar Rien wist dat er een mooie kerk staat boven op een steile heuvel. Een kerk waarin heel mooie muziek te horen was. Dus Jo mee naar boven en na veel hijgen en puffen boven aangekomen bleek de kerk gesloten. Het leverde enkele teleurgestelde blikken op, maar na de mededeling dat we ook van hier af naar Trinidad de Arre konden komen, werden de blikken snel veranderd in de blikken, die ik gewend ben van Jo. Dus opluchting voor Rien.
De voetjes van Rien hebben zich keurig gehouden mede dankzij de sneaker-sokken.
Jo kent nog stee.ds geen enkel medisch probleem.

Vannacht heerlijk geslapen samen op een kamer. Dus konden we vanmorgen lekkker uitgerust en na een goed ontbijt op pad. Tussen de middag in een restaurant geluncht bij onze Amerikaanse vrienden en ook nog een poes met een kitten bewonderd. Rien tortilla en Jo nog maar eens brood met spek.
Onderweg hebben ook nog een Amsterdamse ontmoet, die driftig op zoek was naar onderdak. We weten niet waar ze uiteindelijk terecht is gekomen.

Hans wist een leuke plek waar we een pelgrimsmenu konden scoren. Rien het volledige menu: sla, kip en ijs. Jo alleen de kip met ijs. Zij had al teveel brood met spek gegeten. Bovendien zaten in de salade teveel dingen die zij niet lust.

En nu terug naar het klooster uit de twaalfde eeuw, waar ook nog eens een aantal Nederlandse pelgrims verblijven.

En dan morgen naar Pamplona. Omdat het slechts acht kilometer ver is geeft ons dat tijd genoeg om de stad te bekijken. Dus tot morgen.

Heb vertrouwen in kleine dingen, want daarin ligt je kracht.

Moeder Teresa.

Geschreven door RienenjoSantiago