Het was een fijne dag vandaag. Vanmorgen na een sober ontbijt bij de gastvrouw mezelf in het eerste de beste restaurant, dat ik tegenkwam flink voorzien van voedsel. Helaas zijn hier op zondag geen winkels open, dus vanmiddag nog maar eens een restaurant opgezocht voor een broodje met kaas.
Mijn dag was ook fijn omdat ik vanmorgen Jo aan de lijn had. Deze keer op het hoogste punt van de dag op de Montes de Oca op 1162 meter hoogte. Plus heb ik zowat de gehele dag in de bossen gelopen.

Vanmorgen vertrokken nadat het vannacht heeft gevroren. Met de snijdend koude wind in het gezicht was het niet aangenaam lopen. Later werd het beter en ging de temperatuur naar een graad of 12 a 13.
Dus de gehele dag de dikkere jas en de broek met pijpen aan.

De gastvrouw gisteren was er een uit duizenden. Nadat ik een biertje had besteld, kwam ze ook nog af met olijven, met stokbrood met serranoham, met nog een klein biertje en een schaal met chips. Alles zomaar. Ik denk dat ze me aardig vond. Later sloten 4 Fransen zich bij mij aan tafel aan en die trakteerden mij op nog een biertje. Ik denk dat ook zij mij aardig vonden.
De maaltijd gisteravond bestond uit natuurlijk fussili, maar deze keer wel erg lekker. En daarna KIP. Het is haast niet te geloven, dat ik na Santo Domingo de la Calzada gelijk weer kip op mijn bord krijg. Ik moest hem vasthouden anders was hij weggevlogen. Hij was overigens erg lekker met een heerlijk sausje erbij. Na het eten werden we nog verwend met een plaatselijk likeurtje en daarna nog een. Om 20.30 uur het bed in gekropen voor een heerlijke nachtrust. Ben gelijk in slaap gevallen.

Onderweg kom je uiteraard weer vele bekenden tegen, maar de grootste verrassing was wel dat ik Franse Carole met haar weelie zag zitten bij een van de rustplaatsen. Ik heb een aantal dagen met haar opgetrokken tot aan Saint-Jean-Pied-de-Port. Daarna heeft zij tot Pamplona samen gelopen met Jorg de Duitser. Nu loopt ze alleen. Zij ging alleen veel sneller en verder dan ik, dus die zie ik niet meer terug.
Tijdens de wandeling vandaag kwam ik door het plaatsje San Juan de Ortega. Nu is dat een bekende naam op de camino. Santo Domingo de la Calzada was de grondlegger van de huidige camino en San Juan de Ortega heeft zijn werk voortgezet. Aan hen hebben wij de mooie wandelpaden, die er momenteel zijn, te danken.

Aangekomen in de auberge hier was de gastvrouw nog niet aanwezig. Zij was aan het eten en moesten wij wachten tot 15.30 uur. Moet kunnen. Er hing wel een briefje op de deur, dat er nog acht plaatsen vrij waren. Er waren nog vier wachtenden voor mij. Later kwamen er nog een flink aantal aanschuiven, dus moest ik goed de volgorde in de gaten houden. Maar alles ging zeer gedisciplineerd. Niemand probeerde voor te kruipen.
Helaas is hier een slechte wifi, dus maar hopen dat er in het restaurant wel een goede verbinding is.

Morgen loop ik naar Burgos. Ik denk, dat ik me daar maar eens ga verwennen met een hotelkamer voor mezelf. Maar dat zien we morgen dan wel weer.

Gezegend bent U pelgrim, als U onderweg Uzelf tegen komt en Uzelf tijd gunt, zonder haast, zodat de verbeelding in Uw hart niet veronachtzaamd wordt.

Een van de zaligsprekingen van de pelgrim.

Geschreven door RienenjoSantiago