Lieve volgers,

Dit is de een na laatste blog. De volgende ontvangen jullie als we weer veilig thuis zijn. Want morgen gaan we echt op reis naar huis. In 3 etappes waarbij we de laatste avond onze reisgenoten uit Griekenland nog even hopen te ontmoeten. Gezellig onze Griekenland reis samen afsluiten in een grieks restaurant in Kastellaun. Ja, die van de heenweg.
Maar eerst even over de afgelopen week. Vorige week woensdag verlieten we met enige weemoed Mali Raj, want wat is het toch een mooi en gastvrij paradijsje. De tocht ging over de Loibl pas. Mooie tocht, waarbij met name de afdaling in Oostenrijk best steil was met diverse flinke haarspeldbochten. En dan zijn we beneden en dan gaat er opeens een oranje lampje branden. Even stoppen en dan blijkt het een indicator te zijn die aangeeft dat de voorremmen zijn versleten. We zien een garage, dus even vragen wat er aan de hand is. Maar die geven aan er niets mee te kunnen. Geen brug, geen Fiat onderdelen. Wat een quatsch! We besluiten naar de camping te rijden en dan contact te zoeken met de garage in Nederland, wat te doen. We installeren ons op fkk Mullerhof aan de Keutsachersee. Het is heerlijk warm, dus genieten we van de zon en nemen een duik in het meer. Zalig zo zonder plakkende zwembroek en badpak.
De volgende ochtend hebben we antwoord vanuit Waarrland op ons mailtje over de remmen. Hoeft niet direct ernstig te zijn, maar wellicht goed om er toch even naar te laten kijken. Andries heeft op de weg naar de camping vlakbij iets gezien van een camperservice. We besluiten er even heen te fietsen en treffen een leuke jongeman die aangeeft dat ze het graag voor ons willen checken en eventueel maken, maar dat daar zijn baas over gaat en die is er de volgende ochtend weer. Wij besluiten, nu we toch op de fiets zijn, een rondje om de Keutsachersee te maken. In Keutsach vinden we een terras bij een tennisclub annex midgetgolf voor een kopje koffie en Fanta Orange. We bezoeken nog even de kerk, waarvan de deur wel openstaat, maar een hek in de kerk voorkomt dat we echt naar binnen kunnen. Via een mooi, maar soms uitdagend fietspad komen we terug op de camping voor een middagje zonnen, zwemmen, lezen etc. De volgende ochtend draaien we de luifel in, laten de stoelen en fietsen staan en rijden met de camper naar de garage. Raar idee, want we zijn nog nooit met de camper zomaar van de camping afgereden met achterlating van tafel en stoelen. Bij de garage werden we ontvangen door een allervriendelijkste eigenaar. En weldra was er een voorwiel losgemaakt. En bleek dat de remmen nog voor 70% in orde waren. En dat bleek ook bij het andere wiel zo te zijn. Bleek dat het euvel zit in de indicator. We kregen de garantie dat we gerust naar Nederland konden rijden. Ondertussen onderhield de baas het gesprek met ons. En dan blijkt dat we toch wel iets verstaan van het Oostenrijkse Duits, maar ook niet alles. Grappig was wel dat hij eigenlijk militair politieman was en iets deed met ontwerpen en bouwen van pantserwagens en gisteren nog in Parijs was in het kader van de Navo. Wij reden opgelucht weer naar de camping. Waren maar een uurtje weggeweest. De rest van de dag lekker voor de tent zitten lezen etc. Want het bleef de middag wel wat bewolkt. Zaterdag deden we boodschappen en was het prima zonnig weer. En s' avonds gingen we heerlijk uit eten in het restaurant hier op de camping. Echt Oostenrijks, dus cordon bleu en een grillteller. Met een zure salade en een mosterdsaus. Het vlees en de patatjes waren gelukkig prima.
In de nacht van zaterdag op zondag zou het flink gaan regenen en onweren, maar er viel geen druppel. Zondagochtend was het wel bewolkt, zodat we besloten een rondje te gaan fietsen. Andries stippelde een route uit op Komoot en wij op weg. Koffie en orange in Velden. Was even wennen aan de drukt en we zagen zelfs een toeristengroep onder leiding van een gids. Dat was lang geleden. Vervolgens via een weg langs de Wortersee naar Maria Wirth. Een toeristisch plekje, met 2 mooie kerken. En een bankje aan het meer waar we onze broodjes konden nuttigen. En met een klein uurtje en een rit over de heuvel, waren we weer op de camping. Daar scheen ondertussen de zon, dus gauw uit de kleren en in de zon met een ijsje.
De camping is heel anders dan in Slovenië, namelijk veel groter en nog niet eens helemaal vol. Veel Duitsers en Oostenrijkers en soms een verdwaalde Hollander. Het heerlijke aan de camping is het mooie meer. Heerlijk zwemmen in klaar helder water. Wij lopen in 5 minuten naar de oever. Het is hier wel grijze duiven tijd. Ik stond gisteren op de steiger bij het meer en keek eens rond in het water en dan zijn het alleen grijze koppen in een zwembandje of op een sup. Maar ja, het is ook nog geen hoogseizoen. Maar als we zo rond kijken, dan kunnen we nog lang mee.
En dan vandaag ons laatste naturistische dagje. Begon vanmorgen grijs, dus truitje aan. Maar vanmiddag brak de zon door en konden we nog even heerlijk genieten van de zon op ons blote lichaam. En nog even een verfrissende duik in het meer. En lekker borrelen in de zon. En een tajine kefte als laatste zelfgemaakte etentje. Was een mooie afsluiting van 2 weken naturisme. Want dat is toch wel iets dat voor mij heel belangrijk is. Gewoon een aantal weken ongedwongen in alle vrijheid zonder knellende en plakkende kleren in de natuur door brengen. Misschien lukt het ons nog om dat ook in Nederland nog even te doen in augustus en wellicht nog een paar keer naar het strand van Bergen aan Zee. Morgen nog even de laatste spullen in de camper en dan op weg, eerst naar Straubing en volgende dag naar Kastellaun. Voor ons afsluitende etentje met Bea en Stef.
Ik heb er van genoten mijn (onze) indrukken van deze schitterende reis aan jullie te mogen vertellen. Ik heb genoten van al onze indrukken. En ben blij dat we dit weer hebben mogen meemaken. Maar thuiskomen is ook leuk, zeker wetende dat onze kleinkinderen Iselot en Lorelijn al weken naar ons uitkijken en steeds vragen of we nog niet thuis zijn. De schatjes missen ons, en wij hen ook. Maar dat maken we de komende weken helemaal goed met hen en onze eigen Kids.
Voor nu tot ziens en tot ons laatste blog met de evaluatie als we weer thuis zijn. En mochten jullie iets evaluatiefs willen melden, ga je gang.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis