Maandag 10 july, 21:30 uur, 32 graden.

Lieve lezers, hier is ie dan, jullie zitten waarschijnlijk al de hele dag te wachten op het verslag van ons primaire reisdoel van deze vakantie: een opvoering van Aida in de arena van Verona. Een lang gekoesterde wens van met name Henriette om hier eens een opera te zien. En het werd een spektakel en totaal anders dan verwacht. Maar eerst even de dag. Ik verliet jullie gisterochtend met de laatste belevenissen in Verona. En na dat blog aten we de wraps met zalm en een broodje met kaasjes die we eigenlijk bedacht hadden om mee te nemen naar de arena. Maar gelukkig lazen we op tijd dat je helemaal niets mag meenemen. Dus maar bij de camper aan de picknick. En nog even lekker uitbuiken. Rond drie uur hezen we ons in de nette kleren. Henriette een leuk jurkje en ik in mijn witte lange broek. Helaas had ik alleen de dikke versie meegenomen en niet de linnen versie. Dus dat werd afzien, want het was toch al gauw een graad of 33 vandaag. En op de fiets via de bekende weg naar het centrum. We wilden eerst nog even romantisch doen, dus naar de tombe van Julliet. Want hoewel het natuurlijk gewoon een toneelstuk van Shakespeare is, is er ook een echt graf van ene Julliet. Eerst nog even een mooie eenvoudige kerk in met een mooie Maria in Lourdes. Het gaat wat beter met de schouder van Henriette, alleen zit er nu wel een enorme blauwe plek op haar arm en kan ze hem nog niet echt omhoog krijgen. Gelukkig heeft ze al wat oefeningen doorgekregen van onze vriendin Elly. Maar het stoppen bij de kerk was nog een beetje ingewikkeld, ik moest de fiets op de stoep tillen, dat lukt haar niet. Na de kerk vonden we al gauw de plek van de tombe. Het is in een oude kerk en daar was ook een museum met allerlei fresco’s en een uitleg hoe ze die van de muren krijgen om later te restaureren. Mooie beelden. Na enig zoeken vonden we via de binnenplaats en in een gewelf de tombe. Slechts een lege kist, maar toch mooi dat zo’n toneelstuk en later de film zo’n impact kan hebben en pelgrimage op gang heeft gebracht. Ook nu waren er best wel wat mensen voor het bezoek van het graf ondaks dat het wat buiten het centrum met de andere bezienswaardigheden ligt. We fietsten weer verder en parkeerden onze bikes weer vlak bij de arena. Eerst maar een terras voor een lemon soda. Toen op weg om de ansichtkaarten in een speciale brievenbus te doen, want anders werken de postzegels niet. En we liepen verder naar ons laatste bezoekje aan een kerk in Verona. Een heel mooie kerk waar net toen we rondgingen de mis begon. Dus wij weer naar buiten en op zoek naar het piazza Erbre voor een cocktail (sprits bianco en een spritz Hugo. En even later aten we samen een heerlijke foccacia pizza met salade. In hetzelfde restaurant als de dag ervoor en de serveerster herkende ons meteen. Op basis van onze mededeling dat we de pizza en de salade wilden delen, kregen we alles netjes op 2 borden en de salade in 2 kommen. En toen naar de Arena. Het was al weer druk op het plein. Andries bracht nog even een tasje met schaartje en fietspomp naar de fiets. Wilden niet dat we die bij de detectiepoortjes moesten inleveren. We mochten al snel naar binnen, want onze rij was niet zo lang. Eenmaal binnen keken we op van het podium. Geen enkel decorstuk dat aan Aida en Egypte deed herinneren. Maar een enorme stellage die later een hand met de diverse vingers voorstelde. Er werd nog druk gewerkt aan het decor met een enorme kraan. Langzaam liep de arena vol, maar het verbaasde ons dat uiteindelijk hele vakken leeg bleven. Groepen niet gearriveerd? Of waren ze verkocht aan reisbureaus die niet alle tickets verkocht hadden? Wel vreemd, want overal stond dat je geen tickets voor vanavond meer kon kopen. En klokslag 9 uur begon het. Eerst met een enkel persoon op het grote podium en later met hele hordes. Links en rechts boven in de arena werden de gezongen teksten geprojecteerd in het Italiaans en in het Engels. Zo konden we het verhaal een beetje volgen. Want het was in het begin wel een beetje zoeken naar wie is wie. We hadden een goed zicht op het podium en konden zien wie er zong, maar de afstand was nog te groot om de gezichtsuitdrukkingen goed te kunnen zien en we hadden natuurlijk ons verrekijkertje vergeten. Het werk al met al een heel spektakel waarbij de vingers van de hand (die trouwens de Macht verbeeldde) diverse malen omhoog en omlaag bewogen. Er gewerkt werd met allerlei kleuren laserstralen en op een gegeven moment ging er een enorme bal met licht de lucht in. Die ook weer stralen naar beneden zendde. Ik ben geen fan van opera, maar wel van choreografie en symphonie. Tenslotte geniet ik ook van de spectaculaire optredens van Roger Waters. Nou de installaties en de kleurige laserstralen en de uitdossing van de spelers kwam in die richting, Opeens stonden tientallen dansers op het podium (dat trouwens heel egaal was en schuin naar voren liep) in zilveren pakken die het licht weerkaatsten en sleepten ijzeren kettingen mee die een ritmisch geluid op het podium veroorzaakten. En er kwamen en verdwenen soms mensen midden op het podium in een soort gleuf die open en dicht kon. Hele volkstammen stonden soms op het podium, de priesters met de bekende jakhals, krokodil, en andere egyptische goden koppen. En het bleef niet beperkt tot het podium, ook h et arena gedeelte achter het podium werk gebruikt. We genoten heerlijk van het spektakel wat duurde van 9 uur tot half een ’s nachts met slechts 20 minuten pauze. Er werd gemengd gereageerd op het stuk. Er waren mensen die onmiddellijk na de laatste tonen van het orkest opstonden en de arena verlieten (naast de mensen die in de pauze al waren vertrokken) maar er werd ook fanatiek geapplaudiseerd voor de spelers. Als je zelf een beeld wilt vormen van het spektakel, zoek dan op You Tube, er is een filmpje met de volledige opvoering onder de naam Verdi Aida Arena di Verona 16062023. Neem wel de tijd voor dit mooie spektakel en geniet zoals wij deden.
Na afloop liepen we met de mensenstroom mee naar buiten. Het was nog steeds achter in de twintig graden, dus in ons jurkje en overhemd op de fiets door een nog steeds levendig Verona. Henriette had tijdens het fietsen wel veel last van haar arm, want je zag in het schemer niet zo duidelijk de kuilen en hobbels. Dus het werd wel een beetje afzien. Na goed een half uur fietsen kwamen we bij de camping en was de poort gesloten. Gelukkig had Andries het telefoonnummer dat je moest bellen opgeslagen op zijn telefoon en nadat we belden ging direct de gate open en konden we aankomen bij de camper. Het was nog steeds warm, dus in de camper (30 graden) gauw de luiken open en de ventilator aan om het wat te laten afkoelen. Wij nog aan de borrel voor de camper om onze indrukken van de avond uit te wisselen. Uiteindelijk, ondanks de warmte toch maar naar bed. De arm van Henriette had een slechte avond, maar ze sliep gelukkig wel enigszins.
Vanochtend vroeg werden we wakker door een vlieg in het slaapvertrek. Wat is dat hinderlijk als je wilt slapen en voelt iedere keer het gekriebel. Het lukte niet echt om hem dood te slaan, maar uiteindelijk vertrok hij/zij. Rond negen uur brandde we de camper uit, dus snel naar de koude douche. De rest de dag stond in het teken van rusten. Gelukkig hadden we een rustdag gepland, alleen was het eigenlijk veel te heet. De hele dag gewoon meer dan 35 graden, dus veel water drinken, de schaduw opzoeken en veel indutten. Andries fietste nog even naar de Lidl voor wat boodschappen. En Henriette probeerde haar arm zoveel mogelijk te ontzien. Aan het eind van de dag aan de borrel en we aten soep met een broodje, dus heerlijk eenvoudig. Nog een tiramisu toetje van de Lidl en Andries deed de afwas. En toen aan dit verslag. Eerst maar even in word, want het werken op de tablet werkt toch niet echt handig en zeker niet als je plotseling alles kwijt bent zoals eergisteravond.
Morgen gaan we rustig inpakken, boodschappen doen voor een week en dan op weg na Ca le Scope, een naturistenterrein vlak bij Bologna. Gewoon een heerlijk weekje bijkomen van alle drukte en indrukken van Verona. De camping ligt hoog in de heuvels, dus dat wordt gewoon veel luieren want ik denk niet dat Henriette daar gaat fietsen. Met deze arm komt ze geen berg op (maar ook niet af). Dus weinig te melden, en dat bekekent dat het wel een week kan duren voordat jullie via dit reisverslag meer van ons horen. We melden ons wel weer en voo nu bedankt voor het lezen en ga eerst maar eens het filmpje op You Tube kijken inzake Aida.

Liefs Henriette en Andries, 22:40, 29 graden

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis