Na het ontbijt wilden de dames het beddengoed bij het hotel aanbieden om in de wasmachine te doen. Maar helaas was er net een grote groep hotelgasten vertrokken en dus moest het beddengoed van het hotel eerst en ook een Fransman had al was aangeboden. Dat gaat dus vandaag niet meer lukken. Henriëtte en Stef deden daarom maar een handwas die weldra aan de droogmolen hing te drogen.

Vervolgens de fietsen van de camper en na een kopje koffie/thee konden we op pad. Het werd een schitterende fietstocht. De eerste vijf kilometer langs de rivier, die hier nog water bevat en dus vol staat met palmbomen en diverse dorpjes waar het toerisme toeslaat, want veel huizen zijn omgetoverd tot hotel of restaurant. En toen kwamen we aan bij de kloof. De vallei versmalt hier tot een breedte van een meter of 20-30 meter en de wanden zijn bijna 300 meter recht omhoog. Werkelijk een schitterend gezicht. Door de kloof loopt nog wel een weg, dus was het druk met auto’s en autobussen vol met toeristen. Maar evengoed was het imponerend. En dan rij jij daar zomaar even met je fietsje. De Marokkanen vinden dat trouwens schitterend en steken regelmatig een duim op. Of roepen Holland, want ook zij weten dat bij fietsen Hollanders horen.
Bijna de gehele wand van de kloof aan de wegkant, is gevuld met souvenirverkopers (sjaals, kleden en sieraden) en theewinkeltjes (krukjes en salontafeltje met daarop de theepot). De smalle kloof is een paar honderd meter lang, daarna wordt het iets breder, maar nog steeds schitterend. We besluiten om nog een stuk door te fietsen (Gorge de Toghra/Todra). Het werd werkelijk een schitterende fietstocht, langs een droge rivierbedding (blijkbaar komt het water bij de kloof opeens uit de grond), door onherbergzaam landschap waar de bergen zich soms weer vernauwden, maar altijd hoog waren. En er waren geen toeristen meer, want die komen niet verder dan de kloof.
Na een goede 10 kilometer gefietst te hebben, zagen we plotseling een hotel in de middle of nowhere, aan de rivier. Om er te komen moesten we met de fietsen omlaag naar de rivierbedding en van daaruit weer omhoog naar het hotel. Het was een splinternieuw hotel en lag werkelijk fantastisch. Met een mooi terras, waar we NosNos/Cafe Noir en een Orange Juice bestelden en slappe nescafe (en voor de nosnos ook nog met een sloot melk) kregen. En dan ook nog 65 dirham vragen. Maar we zaten heerlijk en het personeel was vriendelijk en zette ons nog even op de foto.

Daarna reden we weer terug, heerlijk snel, want nu gingen we naar beneden, hoewel we op de heenweg niet gemerkt hadden dat we zoveel gestegen waren. We stopten nog even bij Supermarché Fatima, die was eigenlijk dicht, maar de eigenaar kwam onmiddellijk aanlopen (klandizie!!). We kochten wat yoghurt (de hele voorraad ongezoete yoghurt bestaande uit 6 bekertjes en nog wat koetjeskaas). Helaas geen brood en alle andere winkeltjes waren dicht (doen hier ook aan siësta tussen 13 en 16.00 uur). Op de camping onze stokbroodjes uit de vriezer gehaald en opgepiept in de oven. Voor de liefhebbers met een zelfgemaakte tonijnsalade.

De rest van de middag lekker luieren. Bij de borrel, via Uitzending Gemist, de laatste aflevering van de Luizenmoeder gekeken (wat waren de opmerkingen weer vilein) waar we weer heerlijk van genoten hebben (WAT??? – vmbo?? Filipine?). Ondertussen was de wind – die de hele middag flink waaide en waarvan wij zeiden, gelukkig zitten we niet meer in het zand – gaan liggen en konden we heerlijk genieten van onze zelfgemaakte Tajine Kefte aux fruit et oeuf (gehaktballetjes in tomatensaus met dadels en abrikozen en een meegebakken ei). Het smaakt heerlijk, ook al kwam het uit een elektrische pan in plaats van uit een echte Tajine.
Morgen weer verder, richting de Dadeskloof.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis