We stonden vanochtend op in een ijskoude camper. Het was in de camper 8 graden en buiten maar 5 graden. Het was dus flink koud geworden vannacht. Dus binnen ontbijten en daarna afrekenen. Maar dat ging niet zomaar. De jongen die ons hielp wist wel hoeveel we moesten betalen, maar had geen wisselgeld. De baas sliep nog, dus hij kon niet bij de kas (die baas wordt dus slapend rijk!). Op een gegeven moment had hij nog 10 dirham tekort om terug te geven en vroeg toen of we daar niet een fles water voor wilden hebben. Nou nee, we wilden ons geld, camping was niet duur (70 dirham per nacht), maar we hadden ook al zelf de wc schoon moeten maken.

Daarna op weg, eerst maar de kloof uit. Een schitterende rit, omdat de ochtendzon de bergen net weer anders kleurde dan op de heenweg. Beneden aangekomen pakten we de weg naar Skoura. De weg voerde ons door de vallei van de Dades (die vanuit de kloof hier dus verder stroomt, maar niet meer tussen bergen). Een groene strook waarlangs de huizen gebouwd zijn. Het ene dorp na het andere reeg zich aaneen. Op een gegeven moment zagen we veel drukte en jawel hoor, wederom een Soukh. Dus wij de camper aan de weg geparkeerd (dat kan hier allemaal zomaar en je hoeft echt niet bang te zijn dat ze inbreken of aan de fietsen zitten – die ze trouwens wel allemaal, en dan met name de jonge jongens, bewonderen. Soms is er een parkeerwacht, maar hier niet). Dus wij de soukh binnen, een grote markt. De groente ligt op kleden uitgestald en verder heel veel rommel (ijzerwaren, telefoons, stekkers, radio onderdelen, etc.). We kochten verse dadels en nog wat fruit. En natuurlijk genieten van de mensen. We werden aangesproken door een Marokkaan (die Stef en mij hoorde praten) in het Nederlands, zoals zo vaak. Maar deze meneer vertelde dat hij 15 jaar in Alkmaar (Overdie) had gewoond en 9 jaar bij Vezet had gewerkt. Waarschijnlijk genoeg geld verdiend om hier een huis te laten bouwen en verder hier te leven. Was wel grappig dat hij uit Alkmaar kwam.
Buiten de soukh vonden we een winkeltje waar ze rozenwater en andere rozenproducten (zeep, crème, etc.) verkochten. Vooral de crème vinden de dames heerlijk en voor 10 dirham per potje is dat bijna voor niets. Dus inslaan. We zijn hier namelijk bij de Rozenvallei waar ze in het voorjaar miljoenen rozen plukken en tot verschillende producten maken. Je ziet dan ook heel veel stalletjes en winkeltjes hier met alleen de rozenproducten.
Na het bezoek was het dringend tijd voor een koffie/thee stop tegenover de soukh. Gezellig tussen de Marokkanen.

Nadat we weer verder gereden waren kwamen we in een andere iets grotere plaats aan. Er stonden allemaal tenten en voor de tenten stonden een viertal in klederdracht gehulde mannen op paarden. Dus wij stoppen. Bleek het internationale festival van de duizend Kashba’s te zijn. De mannen op paarden reden net weg en in de tentjes waren allemaal stalletjes met producten uit de omgeving, dus veel rozenproducten. Maar ook honing, olijfolie, jammetjes. We kochten een dadeljam en een pot pindakaas (bleek later net satehsaus te zijn). Het was nog steeds vroeg en dus besloten we om door te rijden naar de camping en daar te lunchen. Plotseling hield de bebouwing op en reden we weer in het bekende dorre woestijnlandschap, met rechts van ons de Hoge Atlas met zijn besneeuwde toppen. Een goede, vrijwel rechte weg, dus dat schoot lekker op.

Om 13.00 uur kwamen we bij de afslag en reden van de weg een grind/kiezelpad op. 400 meter hobbelen de Palmerie (oase met palmen) in en daar doemde de poort van de camping op. Bijna alle campings hier zijn ommuurd (vanwege het zand, maar ook uit veiligheid?). Het is een flinke camping, maar er was bijna niemand. Dus we mochten zelf een plekje uitzoeken. We vonden een geheel leeg veld en plaatsten daar onze campers neer. Met uitzicht over de muur van de besneeuwde toppen.
Het was gedurende de rit steeds warmer geworden en hier was het heerlijk. Dus gauw de lunchspullen op tafel en genieten van het heerlijke Marokkaanse brood.
De grote (beddegoed) was werd afgegeven en hopen dit weer schoon en droog terug te krijgen. Stef en Henriëtte deden met de hand nog de kleine was. En voor de rest lekker luieren. Stef en ik liepen nog 2x naar de receptie, maar daar was iedere keer niemand, dus het inschrijven komt morgen wel.

Na het lezen, zonnen en niksen en heerlijk opgewarmd, aan de borrel. Het was echt weer voor een biertje (en dat hadden we vanochtend niet gedacht toen we bibberend in de camper aan het ontbijt zaten). Het avondeten bestond uit een vegetarische tajine uit de elektrische pan. Veel verse groente, met een aardappel en een ei. Met een stuk brood en het smaakte heerlijk. Al verschillende keren hebben we met behulp van de elektrische pan van Stef en Bea diverse tajines gemaakt: gehaktballetjes in tomatensaus (Kefte), gisteren nog een kiptajine met gedroogde abrikozen, rozijnen, pruimen, amandelen; en vandaag dus de groente tajine. Ze smaken allemaal overheerlijk en dat gaan we thuis vast ook vaak maken (maar dan moeten we eerst nog een tajine kopen hier).
Morgen gaan we op de fiets de palmentuin in op zoek naar mooie kashba’s en daarna het stadje verkennen.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis