Na 5 dagen heerlijk tot rust gekomen te zijn op El Zorro (wat is dat toch een heerlijk paradijsje) vertrekken we morgen richting het noorden. Dus tijd voor een nieuwe aflevering van ons reisblog.

Zoals we vorige keer schreven gingen we hier op El Zorro vakantie houden. En dat houdt in: uitslapen (dus niet eerder je bed uit dan nodig is), douchen in de open lucht met het zonnetje direct op je lijf, lekker buiten ontbijten en dan relaxen, dus met een boek in onze luie stoelen in de zon. Om vijf uur aan de borrel (limoncello en een whisky) en daarna lekker eten. Aan het eind van de middag werd het wel wat frisser en raakten we ook uit de zon, maar wat kleren aan en anders gewoon lekker in de camper. Zowel maandag, als dinsdag als woensdag deden we niet anders. Dinsdagavond nog wel even met anderen op de camping naar Ajax zitten kijken (wel vreemd hoor, want zowel Peter als Denise komen uit Rotterdam en zijn echte Feyenoord fans, maar ze waren toch wel onder de indruk van ons Ajax). Woensdag was het kipavond, we hadden ons ingeschreven maar wel aangegeven dat wij niet zo van het kipkluiven zijn en dus kregen wij loempia’s bij onze salade en patatjes. Omdat het wat fris was, aten we binnen. We zaten bij een gezellig stel dat in de cortijo verbleef en ook loempia’s kregen omdat ze vegetarisch/veganistisch waren. Gezellig met ze zitten praten. Nog even Barcelona – Liverpool meegenomen en ook deze avond was weer voorbij.
Peter had ons bij aankomst al verteld dat 2 mei hier in de omgeving een speciale dag is en dat ze vanuit de camping gezamenlijk naar het feest in Caravaca zouden gaan. Wij dus ook mee. Om 10.00 verzamelen, de meute (we waren met 19 personen inclusief Peter en Denise en dochter Chayenne) verdelen over de auto's. Na een uurtje rijden kwamen we in Caravaca aan. De parkeerplek die Peter had uitgekozen bleek al vol, dus op zoek naar een ander plekje. Want het was al erg druk. Na een plekje te hebben gevonden liepen we naar het centrum. Het hele stadje viert feest. Iedereen is in blauw/zwart (spijkerbroek), wit (spijkerbroek en blouse/overhemd) gekleed met een rode sjerp om en een rode halsdoek. Schitterend om te zien dat iedereen daar dus aan mee doet. Weldra kwamen we in het feestgedruis en zagen het eerste paard. Want vandaag vieren we de Cabelleros de Vino:

FIESTAS DE LOS CABALLOS DEL VINO IN CARAVACA DE LA CRUZ.
Dit feest is uniek in heel Spanje, omdat het alleen gerelateerd is aan de geschiedenis van Caravaca de la Cruz. Het is een evenement met prachtig versierde paarden die door de stad lopen tot ze aangekomen zijn aan de voet van de heuvel waarop het heiligdom van de Vera Cruz prijkt. Op het laatste steile stuk moet elk paard, begeleid door vier mannen, zo snel mogelijk naar boven rennen. Dit onderdeel van de feesten komt voort uit de traditie om de nieuwe wijnoogst te laten zegenen door het kruis, dat in het heiligdom boven op de berg bewaard werd. Paarden droegen de vaten wijn omhoog. Later werden de vaten vervangen door geborduurde versierselen. Ook bestaat er een legende die vertelt dat in de tijd dat het kasteel bezet werd door de Moren, een aantal ridders in grote vaart de heuvel opreed met vaten wijn om de verdedigers iets te drinken te brengen toen de waterbronnen droog waren komen te staan. Een andere legende zegt dat aan het eind van de 13e eeuw de stad omringd werd door het Arabisch Koninkrijk van Granada. De rest van de Spanje was toen allang bevrijd van de Moren. De orde van de Tempeliers beschermde de stad , maar de Moren wisten toch binnen te dringen en de stad werd veroverd. Een deel van de bevolking had zich verstopt in de hooggelegen burcht. De Moren hebben toen het drinkwater van de burcht vergiftigd en veel mensen werden ziek. Volgens de legende was er een groep die zich buiten hun schuilplaats begaven en deze hebben in een andere plaats hun lederen drinkzakken met wijn gevuld. De meegenomen wijn werd gezegend en uitgedeeld. Alleen een wonder zou de zieken nog kunnen redden, en raad eens wat er gebeurde? De meeste zieken herstelden en waren zo weer op de been!

De paarden zijn schitterend versierd met speciale dekkleden. Deze zijn een belangrijk onderdeel van de wedstrijd. Het gaat namelijk niet alleen om de snelste race, maar ook om het mooiste kleed. Ieder jaar worden er nieuwe gemaakt. Ze worden met de hand geborduurd met zijde-, goud- en zilverdraad. Er worden ook portretten in verwerkt van de personen van het broederschap. Zo’n kleed bestaat uit 14 delen en deze worden de rest van het jaar tentoongesteld in Casa Museo de Los Caballos del Vino in Caravaca. Er nemen minstens 60 paarden deel aan deze wedstrijd en tijdens de parade wordt ieder paard vergezeld door een klein groepje muzikanten en een hele groep volgers. Deze volgers zijn te herkennen aan een zwarte broek, witte blouse, rode halsdoek en een rode sjerp. De taak van de volgers is om de weg naar het kasteel vrij te maken tussen het duizendkoppige publiek, op het moment dat hun paard aan de race begint. Volgers van de andere paarden proberen juist het paard en zijn begeleiders tegen te houden. De paarden worden stuk voor stuk naar de startpositie gebracht. Ieder paard wordt vergezeld door 4 mannen en deze hele groep moet de eindstreep halen, anders worden ze gediskwalificeerd. Tijdens de race worden ze natuurlijk volop aangemoedigd door het publiek, dus het is een spektakel van jewelste.

Na een kopje koffie/thee, liepen we een rondje door het stadje en bewonderden de schitterend versierde paarden. In de hoofdstraat was aan beide kanten een tribune opgericht, daar werden de paarden langs geleid, daar kun je in de dagen erna ook de processie bekijken. Iedere buurt in het stadje (en de omliggende gemeenten) vormen trouwens groepen en beelden daarmee Moren, Christenen, Tempeliers etc. uit en worden begeleid door orkestjes. En zodra er een bekend liedje wordt gespeeld, zingen alle Spanjaarden uitgebreid mee. We liepen een poosje met de stoet mee en tegen 1 uur liepen we met een ander stel richting de route waar de paarden zouden rennen. Het is een weg naar het kasteel op de top van de heuvel waarin ook een kerk is opgenomen, Sanctuaria de la Cruz. We moesten wel flink wachten terwijl het om ons heen steeds drukker werd met Spaanse jongelui. Allemaal in het wit/rood en in het bezit van flessen wijn/bier/frisdrank. En maar zingen. Wat een feest. Tegen twee uur (als de paardenrennen zouden moeten beginnen) komen eerst al de groepen met Moren/Christenen/Tempeliers en muziek omhoog en ook 2x een stel schitterend versierd op paarden. We begrijpen er niet veel van, maar het is wel mooi. Het parcours is misschien maar 150 meter lang en daar verzamelen dus al die mensen zich. De straat wordt steeds voller en je vraagt je af hoe daar nog een paard doorheen moet. Tegen half drie lijkt er eindelijk wat te gebeuren en daar komt het eerste paard aangestormd. De meute wijkt uit en we worden bijna onder de voet gelopen. We zien niet zoveel van de paarden want het gaat heel snel en het staat werkelijk helemaal vol (daarom maar een paar foto’s van internet geleend om te laten zien wat er werkelijk gebeurt). Na een paar paarden besluiten we richting het kasteel te lopen. We worstelen ons door de meute en na enig zoeken vinden we de ingang en de kerk. In het kasteel is namelijk een enorme binnenplaats en daar staat de kerk. Daar hingen ook grote beeldschermen en Peter en Denise en enkele anderen van de camping hadden zich daar verzameld en zaten heerlijk in het zonnetje op de trappen van de kerk naar de wedstrijd te kijken. Zagen het veel beter dan wij beneden. Maar het was toch mooi dat we het daar in de meute live hadden meegemaakt. De spanning en het gedrang waar zo’n paard dan doorheen gejaagd wordt. En dat is niet geheel zonder risico, want bij de finish staat een ziekenwagen en de eerste hulp heeft het druk met mensen die toch wat opgelopen hebben.

Tegen half vier lopen we met onze chauffeur, zijn vrouw en Denise terug naar de auto en rijden in een uurtje weer naar de camping. Bij de camper nog even nagenieten van wat we vandaag beleefd hebben met een borreltje.

Vandaag hadden we weer vakantie en hebben weer heerlijk in de zon gelegen. Tegen de avond werd het fris, dus maar naar binnen, want het begon ook een beetje te spatten, maar dat zijn meer druppels voor het stof dan dat het echt nat wordt.
Morgen op tijd op, betalen, inpakken, afscheid nemen en op weg naar Cambrils. Als tussenstop op weg naar La Clapère. Onze volgende en laatste naturistische stop op weg naar huis.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis