Intro

Hiebij een nieuwe blog. Vanwege de geringe wifi verbinding op deze camping, maar even een weekverslag en geen gefietste routes in het blog. Ga daarvoor naar Strava. Ik zit nu op het terras met laptop op schoot om dit blog af te ronden. De voorbereiding heb ik al in de camper gedaan de laatste dagen. Maar voor het afronden en versturen heb ik wifi nodig. Het is een beetje behelpen, maar het gaat lukken. Hierbij de belevenissen van de afgelopen dagen.

Donderdag 1-7: Zon!
Toen we vanochtend opstonden was het nog wel bewolkt, maar het zonnetje kwam er al doorheen. Andries besloot tot een rondje op zijn racefiets, dus alleen ontbijten en de fietsspullen bij elkaar zoeken. Tegen 10.00 zat ik op de fiets. Ik had een route uitgezocht van de Velo6 richting Cronat. En na de eerste bocht begon het meteen te stijgen. En toen merkte ik wel dat ik al 2 weken niet op de racefiets gezeten had. Dus het werd wel even afzien. De heuveltjes zijn niet hoog, maar de hellingen wel zo’n 4-6% en dat is best pittig zo vlak na mijn ontbijt. Het werd een mooi rondje, met veel heuveltjes. Aan het eind nog even naar Bourbon Lancy gereden om te kijken of er nog ergens een terrasje te scoren viel (de zon scheen ondertussen uitbundig), maar helaas, niets gevonden. Nog wel een mooi rondje om een recreatieplas en het begin van de route voor morgen uitgezocht. Voor degenen die echt willen weten wat ik gefietst heb, meld je aan bij Strava (gratis) en volg mijn activiteiten aldaar. Tegen half een was ik weer terug na zo’n 44 km. Henriette had ondertussen de was gedaan, dus die hing heerlijk te wapperen aan ons wasmolen. Verder de rest van de dag heerlijk in de zon gelegen en onze huid wat laten verkleuren (lichtbruin hoor!). We aten ratatouille met kip, met een marokkaans vleugje. En eindelijk de gehele avond heerlijk buiten voor de camper zitten lezen. Het werd wel fris, want het was kraakhelder. En omringd met de nachtgeluiden van een uil en andere nachtvogels, maar vooral genoten van de intense stilte hier op de camping, lagen we goed elf uur te bed.

Vrijdag 2-7: 70 km op de fiets voor een “marktje”
Deze ochtend stonden we op tijd op, want we wilden naar de markt in Digion. Volgens een site op internet zou het een flinke markt zijn met 50 exposanten. Dus dat leek ons wel wat, hoewel de afstand van ruim 40 km heen wel wat lang leek. Dus de batterijen en tassen op de fiets, helmen op en zo reden we de camping af. Volgens de kaart zou het een mooie en bijna vlakke fietsrit worden. Eerst even een bergje op richting Bourbon (en dat onmiddellijk na je ontbijt) en daarna belandden we op een fietspad van de Voie Vert, en die zijn schitterend. Omdat de afstand toch wel ver leek en we niet zo hard gingen, gaven we het bezoek aan de markt maar op en genoten van de tocht. Bij het kanaal van de Loire aangekomen bleek het plotseling nog maar 20 km (dus totaal 34 km) te zijn. En langs het kanaal was het helemaal rustig fietsen en genieten van de sluisjes. Alleen bij iedere brug ging het fietspad steil omhoog, dan moest echt het motortje even aan. Kwart over 12 kwamen we in Digion aan en na even vragen vonden we die gigantische markt. Welgeteld stonden er 2 groente karren, een kaasboer, een slager en een man met pottenhoning. We kochten wat groente en fruit bij de eerste kar. Want ja, we waren natuurlijk niet voor niets gekomen. Daarna een terrasje opgezocht. En in tegenstelling tot Bourbon Lancy, waren hier diverse terrasjes. Heerlijk zo’n frisje. Want het was de hele ochtend al schitterend weer, ongeveer 25 graden en geen wind. Dus heerlijk fietsweer. Na een bezoekje aan de kerk (en het maken van wat foto’s) liepen we een rondje door het stadje. Het is ook hier niet echt toeristisch of het moet nog komen, maar we zagen niet veel mensen en al helemaal geen buitenlanders. We hadden wel trek in wat eten en zochten een restaurantje en aan de oevers van de Loire vonden we een tentje voor een Omelet frites met salade. En een glaasje wijn. Die werd meteen gebracht, maar het eten kwam maar niet. Toen we het na een goede 20 minuten gingen vragen (een eitje bakken kost toch niet zoveel tijd!) bleek dat de ober het niet begrepen had. Maar hij regelde het snel en weldra genoten we van het eten. Terug bij de fiets stapten we weer op en zochten het fietspad weer op. Halverwege bij een sluisje waren ze net bezig met het schudden van een pleziervaartuigje. Mooi om te zien hoe snel zo’n sluisje volloopt en de boot zot en de boot zot en de boot zo’n 4 meter omhoog kwam. Terug bij Bourbon even langs de winkel voor salade en brood en na 69,44 km (zie maar op Strava) waren we weer terug op de camping om de lof van onze mede kampeerders in ontvangst te nemen. Uitgeteld lagen we in de luie stoelen voor de camper en maakten iets simpels van het eten (salade met een broodje met een smeerseltje). En voldaan kropen we op tijd in ons bedje. Morgen gaan we weer en route.

Zaterdag 3-7: Een nieuwe plek en wederom wat een water!
Na ons ritueel van douchen en ontbijten pakten we de camper weer in. Tafel en stoelen in de garage, waar Andries ook zijn racefiets al had gestald. Heerlijk op ons gemak maakten we ons reisvaardig. Nog even bij Sandra langs om te betalen. Wat gaat dat makkelijk tegenwoordig, gewoon overmaken met de app en laten zien dat de transactie geslaagd is. Wat een verschil met vroeger toen je op zoek moest naar een postkantoor om je betaalcheques in te wisselen, 200 euro per cheque. En later moest je op zoek naar een betaalautomaat waar je geld kon pinnen. Niet meer nodig. En ook in iedere supermarkt, cafe en winkel kun je gewoon pinnen met je betaalpas. De creditcard is gewoon niet meer nodig, want ook op de snelweg gebruiken we tegenwoordig de Tolbadge. Ideaal.
Na afscheid genomen te hebben van onze buren: Frits met zijn hondjes aan de ene kant en de Friezen aan de andere kant. Zij bleven bijna alleen over, want de camping was vanmorgen helemaal leeg gestroomd; konden we op weg. En hoewel het deze week heel veel heeft geregend, reden we heel soepel van de plek weg. Een goede ondergrond ligt hier. Tegen 12.00 reden we de weg op richting Moulins, waar we een supermarche zouden bezoeken. Na een half uurtje vonden we de supermarkt, even zoeken naar een ingang waar wij ook onderdoor konden (steeds vaker zijn de grote parkeerterreinen voorzien van een balk op 2,75 meter en dat is voor ons te laag) en reden naar de benzinepomp om te tanken. Net zo duur als in Nederland! Een heerlijk grote Carrefour, dus pad voor pad doorkruist. En de kar volgeladen want er is geen supermarkt in de buurt van de volgende camping. Na het boodschappen doen een café opgezocht voor een kopje koffie (espresso) en een pot thee. Hier in Frankrijk krijgt Henriette altijd een enorme pot thee waar wel 3 of meer kopjes uitgaat. Nog 20 minuten en we reden het terrein van Les Fourneaux op. Even niet goed opgelet en toen bleek de poort heel smal. Een flinke klap en het glas van de rechterspiegel lag op de grond. Gelukkig niet stuk, maar het is wel weer schrikken. Jolanda kwam ons al gauw tegemoet en dirigeerde de camper naar de receptie. We staan namelijk aan de andere kant van de camping dan vorig jaar. Maar ook hier hebben ze heel veel last van de regen en de ondergrond van de camping is klei en nu heel zacht.
Na het welkomstdrankje en de formaliteiten, reden we naar onze plek. Jolanda gaf aan dat we echt aan de voorkant van de plek moesten blijven want het is heel drassig. Jammer, want we hebben een gigantische plek en het mooiste zou je achterin staan. Maar helaas, het is niet anders. We reden de camper achteruit op het stukje dat het meest droog leek. Andries stopte eigenlijk iets te vroeg, maar daarna konden we geen kant meer op en kregen de camper ook niet op de beunen. Dus het wordt een beetje scheef slapen deze week. Na een broodje waren we snel geïnstalleerd. En dat was maar goed ook, want net toen we zaten met een boekje in onze stoelen, begon het te regenen. Eerst een beetje, maar even later kwam het weer met bakken uit de lucht. In een goed uur viel er 25 mm. Het pad voor de camper is een wilde stroom en ons veldje is een drassig moeras geworden. We kunnen hier pas weg als het dagen droog is! Maar de camper is heerlijk droog. En na een kleine 1,5 uur brak de zon weer door. Dus nog heerlijk buiten gegeten, maar naar het toiletgebouw is het weer glijden en glibberen. Hopelijk is het morgen beter weer als Miriam en Jos komen. We hebben hun plekje alvast bekeken, en ook daar wat een ruimte!

Zondag 4-7 Zon, maar de barbecue moest binnen
We werden wakker van een heerlijk zonnetje in onze camper. Het had vannacht wel weer geregend, maar nu scheen de zon. Dus langzaam opstaan en genieten van de warmte op ons lichaam. Zo nu en dan was het ook wel bewolkt. Even na 4 uur reed er een BMW met aanhangwagentje voorbij: Miriam en Jos zijn gearriveerd. Voor diegenen die het niet weten, Miriam is een volle nicht (vaders waren broers en moeders waren zusters) van Henriette. We gingen even kijken hoe ze erbij stonden toen ze net de tent aan het opzetten waren. Dus maar niet verder gestoord en afgesproken dat we elkaar ’s avonds bij de barbecue zouden treffen. Een klein uurtje later betrok de hemel en kwam er weer een gigantische bak water naar beneden. Dachten we net dat de grond weer een beetje droog was na de zon, maar helaas. Tegen zeven uur liepen we met ons vlees en salade naar de ontmoetingsplaats. Dit jaar hadden ze besloten de barbecue maar binnen te organiseren. Dat betekende dat de tafels binnen stonden in de grote recreatieruimte (een heel grote schuur) en in de deuropening stonden 2 barbecues. Het was niet overdreven druk. We sloten aan bij Hans en Jacqueline die ook die dag net gearriveerd waren. En na een half uurtje sloten Miriam en Jos ook aan. Het werd een gezellige avond. Zelf je drankje halen in de bar, je vlees braden op de barbecue en eten maar. En ondertussen verhalen uitwisselen over campings en reisbelevenissen. Tegen negen uur liepen we naar de camper en na een kopje thee (mijn Nespresso kan hier niet gebruikt worden omdat we maar 4 amp stroom hebben) en later een wijntje heerlijk op tijd naar bed.

Maandag 5-7 Bewolkt en een fietsrondje
Het was vanochtend bewolkt en nog vochtig van de regen van de nacht. Maar in de loop van de ochtend klaarde het op. Andries besloot na de lunch te gaan fietsen op zijn racefiets. Voor de lunch maakten we een heerlijke fruitsalade van abrikozen, appel, nectarines en meloen. Allemaal zaken die we afgelopen vrijdag op de markt van Digion gekocht hadden. Het smaakte heerlijk en na even uitbuiken pakte Andries zijn fietsspullen en reed de camping af. Ik kende de weg nog van vorig jaar. Maar op de eerste beste heuvel liep bij het schakelen de ketting van de fiets. Gelukkig is dat snel hersteld, alleen heb je wel pikzwarte handen. Maar niet getreurd, ik maakte een mooi ommetje van 46 km (zie Strava). Na goed 2 uur fietsen was ik even na vijf uur terug op de camping. Even uitwasemen, douchen en op naar het borreluurtje. Heerlijk zo met een flinke groep campinggasten aan de borrel (witte wijn). Miriam en Jos waren boodschappen doen, en waren te laat voor de borrel. Tegen half acht liepen wij naar de camper en maakte een restant van de tortilla vulling uit de vriezer warm (nog een restje van thuis, ideaal zo’n groot vriesvak). En net nadat wij aan de thee en de koffie zaten (Miriam had expresso oploskoffie sticks voor me gekocht), kwamen Miriam en Jos langs voor een kopje thee en een glaasje. Het werd een gezellige avond. Zeker omdat het eigenlijk een van de eerste avonden was dat we heerlijk buiten konden blijven.

Dinsdag 6-7 Water, lunchen en boodschappen
Het wordt afgezaagd, maar wederom kwam er vannacht een bak water naar beneden. Vreemd omdat toen wij rond 12.00 naar bed gingen we eerst nog minuten lang naar een schitterende sterrenhemel hebben staan kijken. Het is hier namelijk pikdonker op de camping (geen licht langs de paden etc). En het was kraakhelder, dus mooi de Melkweg met het blote oog kunnen bewonderen. Maar vanochtend was het droog, maar wel bewolkt en fris. Op het programma voor vandaag stond een lunch en boodschappen doen. De lunch is een wekelijks georganiseerd festijn. Dan wordt er met een groep campingmensen een bezoek gebracht aan een frans eettablissement. Voor vandaag was dat bij Irma en Henk op Domaine La Lue. Een Nederlands stel dat een oude boerderij heeft omgebouwd tot woonhuis en in een soort veranda groepen eters ontvangen. We gingen op de fiets (kleine 10 km) en Miriam en Jos op hun gewone fiets mee. Ik ben maar solidair met hen geweest en ook alle heuveltjes op eigen spierkracht genomen en de motor maar uitgelaten. Het was even zoeken, maar weldra vonden we de goede afslag en kwamen bij het Domaine aan. We genoten van een heerlijke franse lunch: Suppe de Carottes, Saute de Porc maison, Fromage & Salad, Citronne. Met daarbij een heerlijke wijn. Henk vertelde dat de wijn afkomstig is van een groot wijnhuis, dat maar een gelimiteerd aantal flessen onder eigen naam mag verkopen. Henk koopt dan (een deel van) het restant en laat dat bottelen in flessen met hun eigen etiket. Ze smaakte heerlijk. Net als de soep en het vlees, heerlijk zacht. En ook voor de vegetariërs in de groep werd goed gezorgd. De kaasplank was overdadig met wel 7 soorten kaas waar je overal een stukje van mocht proeven. En tijdens de maaltijd goede gesprekken voeren met de tafelgenoten over hun begin van naturisme en de campings die ze bezocht hebben. Na een goede 2 uur zat het eten erop en kon Henk zijn trots laten zien. Hij verzameld namelijk oude Citroëns en Peugeots. En heeft daarvoor eerste een grote schuur gebouwd die vervolgens helemaal vol staat met oude (en echt oude) auto’s. Zo nu en dan restaureert hij er eentje. Mooi om te zien! Wij hadden echter besloten dat we aansluitend boodschappen zouden doen in Bourbon L’Archoument. Dus reden wij net de andere kant op dan de andere fietsers. Het was nog 10 km en eigenlijk geen probleem. Alleen halverwege begon het te regenen. Gelukkig hadden we beide een regenjackje bij ons, maar het is dan gewoon vies dat alles nat wordt. Bij de supermarkt aangekomen snel onze boodschappen gedaan en vervolgens nog 14 km teruggefietst naar de camping. Het was gelukkig wel weer droog. En dan is fietsen via verschillende heuveltjes toch wel heerlijk als je het motortje zo nu en dan kan aanzetten om boven te komen. Om 18.00 uur waren we terug op de camping en ondertussen scheen de zon weer. Dus snel boodschappen opruimen en in onze luie stoelen nog even van de zon genieten. Omdat we al warm gegeten hadden lieten we het avondeten bestaan uit heerlijk stokbrood met een frans kaasje. En verder lekker lezen en blog schrijven.

Woensdag 7-7: Een bizondere ontmoeting.
De zon scheen door de ramen van onze camper, dus heerlijk bloot naar buiten en de zon laten schijnen op onze huid. Brood gehaald en ontbijt gemaakt. Even later toen we in de zon zaten zagen we een man langslopen met een hond. En jawel het was Krijn. Wij kennen Krijn en zijn vrouw Gerda van Encounter. We hebben met hen opgetrokken in onze vorige dialooggroep een kleine 2 jaar geleden. Maar in maart is Gerda plotseling overleden aan kanker. We kregen eind februari het bericht dat ze ongeneeslijk ziek was en 5 weken later was ze overleden. En dat terwijl ze net besloten hadden een huis te kopen in Frankrijk. Krijn was hier nu alleen met de hond Gijs, mede om de laatste zaken met de makelaar af te handelen omdat ze vanwege het overlijden de koop van het huis niet hadden laten doorgaan. We hadden een mooi gesprek met Krijn over het overlijden en hoe hij daar nu mee omging. Hij was ook begonnen aan het wandelen naar Santiago en vertelde over zijn eerste 9 dagen. Mooi om te horen en te zien hoe dapper hij met het verlies omgaat. Maar ook mooi om zo samen de verhalen te beleven. Na de lunch pakten we de zwemspullen en liepen naar het zwembad want het was heerlijk weer. Dus lekker een paar uurtjes ook de rug en billen bruinen.
Even na vijf uur togen we naar de bar voor een drankje en even later schoven Jos en Miriam ook aan. En even later kwam ook Krijn met Gijs erbij zitten. Heerlijk zo met al die vrije mensen. Het was snack avond en wij hadden patat en nuggets besteld. Jos en Miriam gingen zelf koken. Na het eten naar de camper, want ondertussen had het weer flink geregend (niet geplensd) en was het koud geworden. Thuis een kopje koffie en thee en om negen uur liepen we naar de bar om Denemarken te zien verliezen van Engeland (onterechte penalty). We genoten van een mooie wedstrijd. Gelukkig waren Jos en Miriam er ook met een zaklantaarn, want die hadden wij niet bij ons en het is hier aardedonker op de camping. Geheel geen licht bij de paden en dan is het best wel moeilijk om de juiste weg naar huis te vinden. Maar gelukkig kwamen we tegen twaalf uur heelhuids aan.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis