Mohammed bracht ons om half tien naar Marrakesh. Gemma, de dame van de kookworkshop, stond al op ons te wachten. Gemma is een Nederlandse die 13 jaar geleden naar Marokko is vertrokken omdat ze het zo’n mooi land vindt (wat wij kunnen beamen), en is daar een kookschool begonnen.
We waren niet de enige deelnemers, maar er sloot zich nog een groep van 8 van oorsprong Ierse dames (nu 1 uit Sidney, 1 uit Kaapstad en 1 uit Aalst/Belgie, de rest uit Dublin) aan.

De eerste opdracht was om boodschappen te doen in de soukh. We werden opgesplitst en per 2 personen kregen we een boodschappenlijst en een portemonnee met geld. Gemma liep met ons mee en dat was heel leuk omdat zij diverse verhalen vertelde over eten en etensgebruiken in Marrakesh. Ze liet een pot zien die gevuld wordt met vlees en dan naar de Hamman gebracht wordt om daar in de hete oven (die daar het water verwarmt) te zetten en na 5 uur in de oven is het vlees heerlijk mals. Ook liet ze een restaurantje zien waar een koepelvormige hoop op de grond lag. Dat bleek dus een ondergrondse oven te zijn. Daar gaat een heel schaap in en dan wordt de koepel op de oven vast gemetseld en zo wordt het schaap in die oven gaar gestoomd. En dan kun je als het schaap eruit is, zelf bepalen welk stuk van het schaap je wilt eten. Dit was allemaal in een straatje waar wij gisteren gewoon voorbij zijn gelopen.

Stef en ik kochten olijven, groente (werden we afgezet en hadden te weinig geld, maar gelukkig springt Gemma dan in), boter en eieren. De anderen hadden ook zo’n lijstje. Na het boodschappen doen – trouwens een flinke wandeling dwars door de soukh – kwamen we aan bij een grote houten deur. Daar is de plaats waar we gaan koken. De schorten hingen al klaar. Het was een privé huis waarvan de patio (riad) gebruikt werd door Gemma. Ze noemen dit een Riad, dat is eigenlijk een plek waar je je gasten ontvangt (en niet woont, dat doe je ernaast). En die Riad is – als je veel geld hebt – rijk ingericht. Want het moet voelen als het hiernamaals. Deze had nog mooie pilaren en decoraties en er stonden sinaasappelbomen in (een Riad moet altijd hebben: vruchtbomen, water en dieren).
Na eerst thee gedronken te hebben en een verrassing van de jongen die mee was, nl. een Marokkaans ontbijt bestaande uit gestoofd lamsvlees in ei, en dan uitlepelen met brood. Heerlijk.

Maar toen aan de slag, we moesten in drietallen werken en ieder kreeg een gerecht om te maken. We werden daarbij bijgestaan door enkele Marokkaanse vrouwen. Aan onze tafel was dat Kadisha, een zeer vrolijke en luidruchtige vrouw, die telkens bij het koken opriep om te zingen en te dansen. We maakten een Marokkaans salade; Zaahlouk: een soort pesto van aubergines; Briouates met aardappelen, olijven en tonijn; en een tajine kefte. Bij elkaar waren het 10 gerechten. Na 1,5 koken was het gereed en konden we aan tafel. Het smaakte allemaal heerlijk en zag er ook feestelijk uit op tafel. Dus wees voorbereid als je binnenkort een keer bij ons komt eten, dan wordt het Marokkaanse tapas/briouates en tajine.

Na het eten, waarbij we ook nog een heerlijke Marokkaanse rosé dronken, namen we afscheid en liepen terug richting Jemaa el Fna. Onderweg kwamen we langs een museum in een huis van een of andere pasha. Gemma had verteld dat dit heel mooi was. Bea had last van haar rug, dus wilde liever doorlopen. Henriëtte en ik besloten toch binnen te gaan kijken en Stef en Bea later weer te ontmoeten. Van binnen was het een schitterend (gerestaureerd) huis met heel veel kamers, die allemaal betegeld waren met de meest mooie mozaïeken. Er was zelfs nog een Hamman. Ook de patio/riad was prachtig met sinaasappelbomen, mooie zuilen en overal versiering. Want de Marokkanen houden van het versieren van hun huis en omgeving. Daarna liepen we naar het plein waar we Stef en Bea weer ontmoetten.

Mohammed bracht ons weer naar de camping, Lekker kopje thee en we hadden zoveel gegeten dat de avondmaal bestond uit een paar crackers met kaas. Morgen gaan we weer en route, spullen zitten alweer in de camper. Op naar Ouzoud.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis