Lieve lezers,

Allereerst een berichtje voor de mensen die zich wat zorgen maakten over ons Corona gedrag, zoals beschreven in de vorige blog. Wij gaven aan dat we er niet meer aan Corona dachten. Dat geldt voor de momenten dat we op de camping zijn. Zeker de periode op Les Fourneaux, maakte dat Corona ver uit onze gedachte was. Want op de camping merkte je er bijna niets van, nergens een mondkapje, een beetje afstand houden bij het sanitair (niet teveel mensen tegelijk in de doucheruimte) en het
brood werd buiten uitgedeeld in plaats van in de receptie. En het terrein maakt dit ook mogelijk: 45 hectare, 70 plaatsen (slechts 4 hectare werd gebruikt voor kampeerplekken), en iedere plek tussen de 400 en 1000 m2. Maar buiten de camping is het totaal anders. Vanaf de 20e juli is het verplicht om in iedere winkelen mondkapje te dragen. En veel Fransen laten het kapje dan ook maar op, als ze over straat lopen. Hoewel dat dan wel regelmatig onder hun kin bungelt, vooral op het terras. Dus veel zin heeft dat ook niet. Dus je merkt er hier veel meer van dan in Nederland, waar wij voor onze vakantie in winkels en op straat sporadisch een mondkapje zagen. Nu zit het standaard in onze tas of broekzak. En de wijze waarop wij het gebruiken is natuurlijk volstrekt in tegenstelling hoe een
verpleegkundige een kapje opzet volgens de medische protocollen. Hier doet iedereen maar wat. Dus wees niet bang, wij doen voorzichtig!
En dan een berichtje voor diegenen die al ongerust werden dat ze maar niets meer hoorden, we zijn weer online. Nieuwe camping met meer wifi mogelijkheden. En dan nu de belevenissen van de afgelopen week.
De woensdagavond (onze 2e avond op Les Fourneaux) was het snackavond. Dus gezamenlijk patat en kipnuggets eten. Met leuke gesprekken aan de tafel.
Donderdag en vrijdag waren voor ons lekkere relaxdagen. Laat opstaan (onze camper stond ’s morgens heerlijk in de schaduw), ontbijten in het eerste zonnetje op ons veldje en daarna lezen en luieren. Eind van de middag een uurtje naar het zwembad. We maakten ook nog een mooie wandeling over het terrein, ongeveer 2 km heerlijk naturistisch wandelen over de weilanden van het terrein in en heerlijk zonnetje. De pizza avond van donderdag sloegen wij maar over, ze hadden genoeg pizza’s om op te halen (52 stuks, de plaatselijke pizzabakker is blij met de camping). Zaterdagochtend redelijk op tijd op, want we wilden naar de markt in Bourbon L’Archaumbault.
Fietstochtje van 14 km door het glooiende terrein, soms een venijnig colletje, maar prima te doen met onze elektrische fietsen. In het dorp vonden we direct de markt en liepen langs de kraampjes. Kochten wat kaas en groente. Het is hier geheel niet toeristisch en zie je ook niet zoveel Nederlanders die hier een huisje hebben,
itt Lucy. Na de markt gingen we op zoek naar de kerk, dat was even klimmen want die stond op een heuvel. Kon Andries zijn hart weer ophalen met het zoeken naar een mooie Maria. Op de terugweg naar het centrum kochten we wat lekkers in de patisserie en zochten een plekje op een van de weinige terrassen. Gelukkig vonden we een plekje en bestelden een Schweppes Agrume en genoten van ons gebakje. Zo op de markt en ook in het cafe merk je onmiddellijk weer de Corona, overal mondkapjes en ook als je in het café naar de wc wilde, moest het kapje op. Op de terugweg nog even de plaatselijke Aldi bezocht voor de boodschappen. We besloten nog een stukje om te fietsen langs een mooi dorpje dat Andries eerder gezien had. Op een pleintje was een restaurantje. We besloten om te informeren of we daar konden lunchen, helaas we waren te laat (ruim half twee) en ook konden we geen sandwich meer krijgen want het brood was op. Dus maar wat drinken en weer op de fiets. Op de camping een broodje met franse kaas en lekker luieren.
Zondag ook, en om half zeven naar de gezamenlijke barbecue. Dan steekt Remco de barbecue aan en neemt iedereen zijn eigen vlees en andere etenswaren mee. Zelf je vlees roosteren, waarbij het opvalt dat dat toch echt een mannen dingetje is, de vrouwen blijven aan tafel kleppen. De tafels stonden een meter uit elkaar en je zat met 4 mensen aan een tafel, wij aan de ene kant en een ander stel aan de andere kant en dan gaan de gesprekken over campings, tenten/caravan/camper, maar
ook over Corona. Nog een ijsje toe en daarna nog lekker lezen voor de camper. Het is hier iedere dag schitterend weer en ook ’s avonds is het nog heerlijk buiten vertoeven.
Maandags maakte Andries weer een mooi rondje op zijn racefiets (ruim 50 km) en daarmee kwam het totaal van het aantal fietskilometers van hem deze week op 160 km. Henriette deed nog een wasje met de hand, want een wasmachine ontbreekt hier.
Dinsdag rustig opgestaan, het was wat bewolkt en het miezerde soms een beetje. We zouden met de camping gaan lunchen en wij wilden op de fiets. Gelukkig was het tegen half twaalf droog en pakten wij de fiets om naar onze lunchplek te fietsen. We hadden wel een routebeschrijving van Jolanda gekregen, maar halverwege was het toch even zoeken, maar gelukkig namen we de goede afslag. De lunchplek was bij een Nederlands stel die op een groot boerenbedrijf woonden. Een deel was verbouwd tot vakantiehuisjes en er was een plek om een gezelschap te ontvangen. We waren met 26 gasten van de camping en zaten aan 2 grote tafels. We werden verzocht om eventuele foto’s niet op sociale media te plaatsen, want eigenlijk mochten er maar 10 mensen aan een tafel. Maar het ging prima. We kregen een heerlijke lunch (Tablouhe, poulet au citron, kaasplankje, rabarber met chocolademousse en koffie/thee. En inclusief de wijn (4 glazen) maar € 16,50. Na afloop bewonderden we nog de oude auto’s die de eigenaar van het restaurant verzamelde en soms restaureerde.
En net nadat we weer op de fiets zaten, kwamen we langs een mooie kasteeltje dat je kon bezoeken. Dus wij naar binnen. De eigenares leidde ons rond, samen met een ander frans stel. Ze probeerde soms iets in het engels uit te leggen, maar 99% ging in het frans en was onbegrijpelijk voor ons (iets voer Jeanne d’Arc in dit kasteel). Maar wel leuk om zo’n kasteeltje te zien. Zij woonde er ook echt en het kasteel was al eeuwen in haar familie. Er staan hier in de omgeving heel veel kasteeltjes, maar dit was de enige die je kon bezoeken. Nog even fietsen en we waren weer op de camping waar we heerlijk konden uitrusten van de lunch en de fietstocht.
De volgende morgen was het camper inpakken en op pad. Even afscheid nemen van Jolanda, want anders gepaard gaat met een knuffel, maar nu bleef bij het zwaaien.
Het was een mooi ritje, via allerlei smalle binnenweggetjes. Na goed een uurtje kwamen we aan in Montlucon, een grote plaats. We wilden boodschappen doen bij de Carrefour. Het was even zoeken naar de ingang van het parkeerterrein, maar weldra liepen we weer in zo’n gigantische winkel. Waar je echt alles kan kopen. Na het boodschappen doen (wat dus gewoon ruim een uur duurt omdat de winkel zo groot is) maar besloten een broodje te gaan eten bij de Flunch. Nog een uurtje in de
camper en toen reden we Boussac binnen. Het plaatsje door en even erbuiten vonden we de camping. Dit is een camping die wat strenger de richtlijnen van het Corona beleid hanteert. Dus mondkapje op in de receptie, en slechts 1 persoon tegelijk naar binnen. Dus geen welkomstdrankje, maar gewoon uitleg van de camping en de maatregelen, een kaart met daarop aangegeven welke plek we hadden en weer naar buiten. Wel een beetje onpersoonlijk na de gastvrijen ontvangst bij
Jolanda, maar dat wisten we. Het plekje was niet zo heel groot en wat ongelijk, maar weldra stond de camper op zijn blokken en konden we uit de kleren. Lekker even zonnen, hoewel het plekje over veel schaduw beschikt. Gelukkig, want het is deze dag wel heel erg warm en ook de komende dagen zou het zeer warm worden. We zitten nu op Creuse Nature bij Boussac in regio La Creuse. Het is een totaal andere camping dan Les Fournaeux. Dus dat is wel een beetje wennen. Het is hier druk, veel
huisjes en een groot aantal plekken. We maakten een rondje over de camping en zagen dat er heel mooie plekken waren aan een meertje maar ook veel plekken diep in het bos. Omdat de plekken veel kleiner zijn hoor en zie je hier veel meer van elkaar. We staan niet zover van het zwembad en de bar en dat hoor je ook. Even wennen na die heerlijke rust van de afgelopen week. Maar hier wordt meer georganiseerd en dat heeft ook zijn charme. We aten op tijd, want om 20.00 uur begon het Open
Podium. Dat was vlak voor onze plek. We namen onze stoelen , thee en koffie mee en genoten van de diverse optredens van de kinderen. We hebben dit vaker meegemaakt op naturisten terreinen. Soms is het niveau heel hoog (Couderc, Pauliac), dit was wat minder. Veel kinderen die een dansje deden en soms een liedje zongen. Na de pauze kwam een duo die wel drie liedjes mochten zingen. En daar begon de ellende, want het eerste nummer was Country Road van John Denver en onze LFC vrienden weten dat ik altijd vermijd om dit nummer te horen. Het tweede nummer was Wild Rover, wat ik ook liever vermijd, maar gelukkig eindigden ze met One of these days. Toch altijd weer bizonder zo’n avond met veel campinggasten bij elkaar (en nu op gepaste afstand).
Donderdagochtend op tijd op, want op 09.00 uur staat de bakker op het terrein en die is echt voor half tien weer vertrokken. Gelukkig was Andries op tijd. Na het ontbijt de fietsen gepakt en naar Boussac gereden voor de markt. Het was nu maar een klein stukje vergeleken met Lucy en Bourbon. Maar wel wat heuveltjes. Het was een flinke markt dus genoeg om te bekijken. Henriette kocht een mooie ketting en verder wat groente en natuurlijk een lekker frans kaasje (tomme de brebis en een
tomme de Savoie). En een heerlijke mix van verse olijven. Na een drankje op een terras (met natuurlijk een heerlijk gebakje, dat is zo ideaal, moet je in nederland eens proberen om een gebakje bij de bakker te kopen en dan op een terras te gaan zitten en alleen drinken bestellen en je gebakje op te eten. Hier is dat heel normaal.)
Terug op de camping lekker relaxen in de schaduw, want het is vandaag boven de 35 graden en ook voor morgen (vrijdag) is heel warm weer voorspelt. De vin van de koelkast maakt overuren. En ook nu om half een ’s nachts zit ik in mijn blootje dit blog te schrijven. In de camper is het nog 25 graden, dus dat wordt weer een warm nachtje.
Voor nu, welterusten ( of als jullie dit lezen: goede morgen), voorlopig blijven we een klein weekje op
deze camping. Dus een volgende blog gaat nog wel even duren.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis