Lieve volgers,

Vandaag stond er oorspronkelijk en in een aangepaste versie van alles op de agenda. Maar dat deden we allemaal niet. Oorspronkelijk was het idee om naar ancient gortys te rijden en vandaaruit een wandeling van ongeveer vier uur te maken naar enkele kloosters in de Lousios kloof. Maar vier uur wandelen leek ons bij nader inzien toch wat veel. Dus misschien dan naar een open lucht museum in de kloof. Maar dat werd het ook niet. Maar wat dan wel? Nou een schitterende rit door de binnenlanden van de Peloponnesos. Eerst naar Dimitsana, dat is een plaatsje in de kloof. We dachten over een goede weg te rijden, maar plotseling moesten we van de hoofdweg af en reden over een smalle weg omhoog. En steeds hoger, over een kronkelende weg met veel haarspeldbochten en omzoomd door de bloeiende gele brem. Na ruim 2,5 uur (70 km), reden we het plaatsje binnen. Laverend tussen de geparkeerde auto's die vaak maar centimeters ruimte over lieten om door te rijden. En dat was eigenlijk in alle kleine bergdorpjes zo waar we doorheen reden. Gelukkig was het niet druk en konden we passerende auto's goed voorbij rijden. Buiten het plaatsje vonden we een plek om te parkeren en we liepen terug naar het dorpje en vonden een café voor koffie, chocomel en een heerlijke tosti met chips. Ondertussen begon het wel weer te spatten, net als vannacht, de camper wordt daar hopelijk nog schoner van. Na de lunch reden we verder. We hadden besloten het klooster dat we onderweg tegen zouden komen over te slaan en al helemaal niet op zoek te gaan naar het open luchtmuseum. Want Andries had op Google maps gezien dat ons volgende reisdoel, nl de tempel of Bassae (tempel of Apollon) om half vier dicht zou gaan. Dus snel verder. Bij iedere bocht opletten of er niet een tegenligger aankwam en voorzichtig met de remmen.
Maar het ging prima. Tegen drie uur kwamen we bij de tempel aan. Leek trouwens open te zijn van 8 tot 20.00 uur. Een gigantische tent op een heuvel verbergt een van de meest best bewaarde tempels van Griekenland. Wij waren hier in 2005 ook al eens. Toen hoopten we nog dat de tent ooit zou verdwijnen, maar daar lijkt het niet op. De tent beschermd het monument tegen de weers invloeden en er zijn allerlei beschermende maatregelen genomen voor eventuele aardbevingen. Maar indrukwekkend dat hier 500 jaar voor Christus zo'n immens bouwwerk is neergezet en dat er een hele gemeenschap van priesters en priesteressen omheen woonden. Net als gisteren in Olympia doet het je beseffen dat wij nu eigenlijk niets voorstellen, wat waren wij 500 jaar voor Christus, barbaren in een moeras. En hier schepten mensen een dergelijk bouwwerk. Het maakt je stilletjes.
De reis ging echter verder, maar we raakten de hobbels, de wegen zijn niet allemaal even best, en de duizenden bochten die we reden wel zat. Maar uiteindelijk bereikten we de kustweg. Google Maps gaf aan rechtsaf richting de camping en dat weggetje leidde ons door een olijven boomgaard en nergens een bordje camping. We kwamen op een onverharde weg en even later moesten we weer rechtsaf. We twijfelden en Bea en Andries besloten lopend de weg te verkennen. Google zei nog 350 meter. En ja hoor, daar was plotseling de poort van de camping. Het zag er echter verlaten uit. Uit het niets kwam een mannetje te voorschijn die vertelde dat ze open waren. We haalden de campers, schreven ons in (nou ja, eigenlijk niets ingeschreven, we betaalden 30 euro en dat was het). De man sprak bijna geen woord engels, en dat klopte want Andries had ook een mailtje in het Grieks terug ontvangen op zijn vraag of er plek was. Ons talenwonder had het nog wel vertaald naar Wij zien jullie graag! Stef is ons talenwonder want in Bologna, toen we verdwaald waren en ook nu weer wist hij de man te woord te staan bij de uitleg over de douche en het drinkbare water. Wel vreemd trouwens dat hij na bijna een week nog niet echt kan bedanken in het Grieks (efcharisto) en goedenmorgen/goedenavond (kali mera/kali spera) door elkaar haalt. Of doet hij dat expres om ons te verwarren?
Nadat de campers stonden, konden we binnen aan de borrel. Want er staat een fris windje. Wel warmer dan bij de tempel, want daar zaten we in de wolken en was het gewoon guur. We aten een heerlijke zelfgemaakte moussaka.
Het was al met al weer een mooie dag. Wel een vermoeiende rit, maar wat een schitterende natuur. Gele brem, groene heuvels, mooie paarse judasbomen. En wegen die de hellingen van de bergen volgen. Het kan niet op en dan die heerlijke rust in de bergdorpen. Mooi dat we dat zo mogen aanschouwen en dit met zijn vieren mogen delen. Het maakt me blij dat we allemaal zo genieten van wat we tegen komen, ook al zaten we er aan het eind van de dag wel een beetje doorheen. Want ja een route thuis via internet uitzoeken betekent nog niet dat je echt weet hoe het er uitziet en wat je allemaal tegenkomt onderweg. Maar ook dan blijven we positief en vinden dan deze wat mindere camping prima voor een nacht. Morgen gaan we een klein stukje verder voor een driedaagse strandvakantie en het ziet er naar uit dat het eindelijk stabiel goed weer wordt.

Liefs vanuit een bijna lege camping
Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis