We werden wakker met een stralende blauwe lucht. Omdat de mensen aan de overkant vertrokken konden we op een eigen plekje staan met aan de voorkant een schitterend uitzicht op de duinen. De was werd gedaan en hing weldra in de zon aan de droogmolen.

Na een kopje koffie, liepen we richting de duinen. Mezouga is beroemd om de schitterende duinen: meer dan 30 kilometer lang, 10 kilometer breed. Zodra we het zand bereikten, gingen de schoenen uit en op blote voeten de hoge duinen beklimmen. Het is heel fijn zand, waardoor het soms een vrij harde ondergrond is en je niet zo ver wegzakt, maar soms ook gewoon zacht. En dan blijft het evengoed zwaar lopen. Over een kam liepen we via enkele duinen omhoog. Maar het hoge duin vonden wij te hoog. Dus halverwege heerlijk op de kam in de zon en in het zand gezeten. Lekker mijn voeten in het zand verstopt, zou heel goed zijn voor reumatiek en andere aandoeningen. Hopelijk ook goed voor mijn enkels. Wat een schitterende wereld is dit. Het wordt alleen een beetje verstoord, doordat je constant quads dan wel een crossmotor hoort en ziet rijden. Het is namelijk blijkbaar een sport om met zo’n quad het duin op te rijden (toeristische attractie). Zouden ze eigenlijk moeten verbieden of beperken tot bepaalde stukken. Het duinen beklimmen kan ook met een dromedaris, daarom liggen er voor onze camping meer dan 100 dromedarissen te wachten op hun berijders. Hoe lang zal dat nog blijven??

Na een half uurtje op het duin, bleek dat het toch wel een beetje waaide, want alles zat onder het zand. Dus de terugtocht aanvaard. Beneden liepen we het dorpje binnen. Het is vrijdag, dus zijn veel winkeltjes en restaurantjes gesloten. We kwamen uit op een soort dorpspleintje en daar vonden we een terras voor onze koffiestop. Met enige moeite kregen we onze Nosnos, cafe noir en L’ eau chaude. Bijzonder was ook dat de tent dicht ging nadat we onze consumpties gekregen hadden. Moesten maar afrekenen met iemand op het terras. Op de terugweg naar de camper liepen we een souvenirwinkeltje in om een berbersjaal voor Andries te kopen. Hij heeft vandaag een witte van Bea geleend, maar vind blauw toch mooier. Na enig zoeken en afdingen, was ik eigenaar van een sjaal. En Henriëtte weet hoe ze hem om mijn hoofd moet wikkelen.

Terug bij camper aan de lunch en de rest van de middag lekker zonnen, lezen en luieren. Genieten van de weldadige rust alhier. Aan het begin van de avond kleurde de hemel weer avondrood (alleen niet zo mooi als gisteren) en zie je het duin ook van kleur veranderen. Dus er werden weer veel foto’s gemaakt. Na het eten en de koffie weer naar binnen, buiten wordt het een beetje fris. En morgen vroeg op, want we gaan een jeep-safari maken.