Introductie.

Eindelijk weer een plek met bereik van mobiel internet. En aangezien het vandaag een tussendagje was, maar weer eens tijd besteed aan het bijwerken van ons verslag en jullie voorzien van de volgende bijdrage. Dit is de een na laatste van deze reis. Morgen reizen we verder naar Luxemburg (niet spannend, zeer bekend terrein) en daarna naar Winterswijk. Gaan twee nachtjes daar staan om een bezoekje te brengen aan de Ikea van kampeerland, namelijk Obelink.

Liefs Henriette en Andries

Woensdag 28 juli: dagje relaxen op de camping
Vandaag een rustig dagje op de camping. Eind van de middag een wandelingetje gemaakt over het speciale blootlooppad over de camping. Dan ga je eerst door een bos en later daal je af naar een beekje. Laatste stuk weer omhoog. Leuke wandeling en goed voor mijn rug. Om 19.00 uur werden verwacht bij de barbecue van de camping waar we ons voor hadden opgegeven. Kwamen aan tafel met een belgisch/limburgs stel en Mijne en Ada. Zij hadden voor het hele jaar een chalet gehuurd en deden de tuinen op de camping. Hadden hiervoor 30 jaar een chalet gehad op een soort verenigingsterrein bij Lyon. Maar kregen begin van het jaar te horen dat het terrein verkocht was en dat ze onmiddellijk hun eigen spullen weg moesten halen. En dat in Corona tijd. Gelukkig hebben ze hun waardevolle spullen (waaronder kunst) kunnen ophalen, maar het chalet zijn ze kwijt. Ze hadden nog wel een juridische procedure gestart, maar die nu maar gestopt want dat werd ook niets. Jammer van de investering, maar helaas. Ze gingen nu waarschijnlijk een chalet kopen op Terme d’Astor. Mooie plek met de naam BelleVue, en je had daar ook een mooi uitzicht. De barbecue was heerlijk met overheerlijke salades. En heel goed gevuld. En mooie gesprek met Mijne en Ada over hun chalet, maar ook over het leven.

Donderdag 29 juli: Markt in Monpazier, zo bekend
Het was heerlijk fietsweer en dus na het ontbijt snel de fietsen gepakt en op weg naar Montpazier. Een mooie weg, maar wel een heel lange en soms flinke stijging. Aangekomen in het stadje herkenden we direct alles weer. Hier zijn we vaker geweest en wisten nog precies waar we vorige keer wat gedronken en gegeten hadden. De fietsen geparkeerd bij het postkantoor en de bastide in. Montpazier is een van die vele Franse stadjes met een echte bastide. Dat is een vierkant stadje met muren en poorten. Soms bestaan de muren juist uit huizen die de rand van het stadje vormen. En in het midden van de bastide is dan een groot plein met een oude overdekte markthal. En daar was de markt, hoewel ook de straatjes volstonden met kraampjes. We maakten een rondje over de markt, kochten natuurlijk Franse kaas. Kregen dit keer een heel groot stuk en waren meteen 50 euro lichter. Kaas kopen in een supermarkt is natuurlijk goedkoper, maar dit is echt van een boertje en smaakt heerlijk. Dit keer een Tomme uit de Pyreneeën en een schapenkaas (Brebis). Verder wat groente wat we nog nodig hebben. Een terrasje voor een kopje koffie en thee (we zaten op een plek waar ze geen origina verkochten, alleen thee en koffie). En na verloop van tijd op zoek naar het restaurantje waar we vier jaar geleden een heerlijke omelet met frietjes hadden gegeten. Alleen nu zat het terras vol en was het ook een ander restaurant geworden en geen omelet. Dus het hele stadje maar doorgelopen om iets anders te zoeken. Uiteindelijk vonden we een klein tentje waar ze omelet hadden en voor mij een galette 4 fromage. Henriette nam er een cider bij en ik een wijntje. Het smaakte heerlijk. Daarna weer op de fiets terug. Eerst heerlijk naar beneden suizen, maar het laatste stuk en zeker de heuvel op naar de camping, is flink afzien. We namen nog een duik in het zwembad en ’s avonds aten we een broodje met kaas.

Vrijdag 30 juli: Rustig dagje
Vandaag hadden we niets gepland. Het was eerst nog wat grijs, maar later kwam toch ook de zon soms tevoorschijn. Dus een dagje lezen, een ommetje voor mijn rug. ’s Avonds hadden we een ratouille gepland in de elektrische pan, zo handig. En daarbij merquez op de barbecue. De merquez hadden we al een tijdje en moesten nodig op. Later op de avond bleek Henriette toch niet zo’n fan van de merquez. Na het eten de enorme afwas (we hadden weer veel gespaard) weggewerkt. Henriette voelde zich in de loop van de avond steeds beroerder en later zelfs misselijk worden. Dus maar vroeg naar bed. Maar ’s nachts werd ze nog beroerder en moest uiteindelijk overgeven. En daar liep ik dus met een bak kots en mijn koplampje richting het sanitair gebouw. Vies maar ja, Henriette heeft ook voor mij gezorgd tijdens mijn rug, dus nu was ik aan de beur voor de mantelzorg. Henriette bleef beroerd en sliep die nacht slecht.

Zaterdag 31 juli: Een regenachtig dagje
Henriette stond beroerd op en nam een cracker met appel en kaneel. Het weer was grauw en grijs en het begon weldra ook te miezeren. We besloten ons uitje met de cabrio (zie morgen) uit te stellen en Andries boekte de reservering over. Het werd dus een dagje in de camper, zitten lezen, puzzelen en Henriette ging nog een paar uurtjes naar bed. Het avond eten werd voor Henriette een crackertje en Andries nam een restje ratouille uit onze vriezer. ’s Avonds werd het weer iets beter zodat we nog even buiten konden zitten, eindelijk frisse lucht.

Zondag 1 augustus: Annika jarig, en wij een cadeautje met de cabrio
De zon scheen toen we opstonden. Dus na het ontbijt onze tassen gepakt en voorbereid voor een dagje uit. Eerst Annika even gebeld om haar te feliciteren met haar 39e verjaardag. Op de camping kun je een elektrische Citroen Cabrio huren. 50 euro voor een dag, dus eigenlijk geen geld. Een gaaf, knalrood wagentje. Jacco haalde hem voor ons uit de stalling en legde het gebruik uit. Het is een automaat, dus wel een beetje wennen. En daar reden we de camping af. Door de hoge voorruit merk je niet zoveel van de wind. Andries had een rondje uitgestippeld, want het bereik is maar 200 km (later zou blijken, nog iets minder). Eerst even gestopt in Cadouin voor een bezoekje aan de enorme kerk aldaar. Voor mooie foto’s van Maria, hoewel ik die natuurlijk allang heb. Daarna reden we door naar Les Eyzies. We kwamen door St Cyprien waar markt was, eerst een devation en later via allerlei smalle straatjes vol met geparkeerde auto’s van mensen die naar de markt waren. Via een heel mooi weggetje kwamen we aan in Les Eyzies. Memory Lane, hier zijn we ooit met de kinderen geweest, naar het museum in de grotten voor een verkenning van onze voorouders, de neanderthalers die ze daar gevonden hebben. Het was nog een beetje lastig op een parkeerplek te vinden. Net na Cadouin was het begonnen te spatten, dus we zaten met een regenjas aan in de cabrio. Door de snelheid wordt je niet zo nat, maar prettig is anders. We dronken wat op een terras en liepen terug naar de cabrio. Ook tijdens de koffie had het geregeld, dus de stoelen waren nat. Het leek mee te vallen, maar toen we eenmaal zaten bleek ons achterwerk toch wel nat. Maar niet getreurd, we zijn op weg. We hadden in Les Eyzies heerlijk wat gedronken en een taartje gegeten vanwege Annika haar verjaardag. Nu op weg naar Sarlat, even zoeken naar de juiste weg, maar na een goed half uurtje kwamen we in het stadje aan. Zoeken naar een parkeerplaats, die we vonden op een plein vlak bij het centrum. Ook hier zijn we in het verleden verschillende keren geweest en we herkenden dus de straatjes nog. We dwaalden door het mooie stadje, beetje winkelen (niets kopen) en op een terrasje aan de koffie/cola. Henriette voelt zich nog wel wat slapjes, maar het gaat goed. Cola blijkt te helpen. Nog even een rondje en weer naar de auto. En we reden door naar Domme, smalle steile weg omhoog tot aan een parkeerplaats voor het stadje. Domme is ook een bastide en ligt bovenop een heuvel boven de Dordogne. Hier waren we in 2001 met Jan en Paula, en spraken daar de belofte uit dat we nu echt het Pieter pad gingen lopen. We dwaalden door het stadje, dat heel klein is, bezochten de kerk en keken uit over het dal van de Dordogne. We hadden niet geluncht (Andries geen trek en Henriette wilde rustig aan doen). We vonden in Domme ook geen leuk plekje en besloten maar terug te rijden naar de camping. Dat was maar goed ook, want het was ondertussen al dik half zes geworden en het was nog ¾ rijden naar de camping. En we hadden gereserveerd voor het eten van die avond (vanuit Sarlat via de app van de camping gemeld dat we om 19.30 uur wilden mee-eten). Het was na Les Eyzies eigenlijk de hele dag droog gebleven en ook lekker zonnig weer, maar toen we richting huis reden, kwamen de donkere wolken opzetten. We reden via de Dordogne, via de bekende plaatsen als Beynac (aantal jaren geleden nog geweest met Annika, Pam en de kids) en langs St Cyprien. Net toen we bij Belves kwamen, nog 12 km naar de camping, begon het te spatten en even later kwam het met bakken uit de lucht. Als we maar bleven rijden, ging het redelijk goed, alleen de achterbak werd nat. Alleen werd ook de binnenkant van de voorruit vochtig en daardoor was het zicht wat slecht. Terug bij de camping werden we hartelijk ontvangen door Jacco, Marco en Hans, ze hadden nog regelmatig die dag aan ons gedacht, want het had regelmatig geregend op de camping. Henriette had vanmorgen gewassen, dus dat was allemaal kletsnat door de hoosbui. In de camper even tot rust gekomen, terwijl de was overal in de camper hing te drogen. Tegen half acht liepen we naar het restaurant voor onze laatste maaltijd op Terme dit jaar. We aten steak. Bijna net zo lekker als de vorige keer. Omdat we binnen zaten, zaten we alleen aan een tafeltje, maar dat maakte na de heerlijke autodag van vandaag niet meer uit. Het huren van een auto is ons prima bevallen en wellicht gaan we dat in de toekomst meer doen. Geeft je iets meer speelruimte om meer van de omgeving te zien. En zeker als het dan zo’n blitse cabrio is. Maar dan graag wel met alleen zon. Na het eten besloot Henriette dat het wellicht handig was om een aantal zaken te gaan strijken. Want bij de wasmachines staat ook een strijkplank. En nadat we het dekbedhoes hadden gestreken bleek er ook een droger te staan. Andries naar de receptie voor een muntje, die was natuurlijk dicht, maar Hans (van die deuk in de camper) wilde wel een muntje halen. Gaf eerst een verkeerde, dus weer terug. Na een goed half uur haalde Henriette de was uit de droger, maar het was nog steeds een beetje vochtig. Dus weldra was de camper weer ingericht om als droogkamer te fungeren. Want Henriette was bang dat anders het weer in de spullen kwam. Nog even heerlijk zitten lezen en toen naar bed. Je wordt best rozig van zo’n dagje in de cabrio met de wind door je haren.

Maandag 2 augustus: Een lange reis door Midden Frankrijk en leuk plaatsje dat Chalon sur Saone
We stonden op tijd op, want vandaag verkassen we naar een ander deel van Frankrijk. Volgens Google Maps een goede 500 km, maar wel grotendeels over D en N wegen. Dat betekent dat de reis wel enige tijd in beslag zal nemen. Google stuurt ons soms wel een weggetje op die wij niet willen, maar gelukkig weten we enigszins de richting en route. Dwars door de Dordogne, de Correze en langs Clermont Ferand rijden we naar het oosten. Even denken we er over om naar Borvo (onze 1e naturistencamping van deze reis) te gaan, want daar komen we vlak langs. Maar we besluiten bij ons originele plan te blijven. Na een reis van meer dan 7 uur komen we tegen 18.00 uur aan bij de camping Du Pont in Chalon sur Saone. Aangeraden door Stef en Bea. Even zoeken naar een plek met verharde bodem, want het heeft hier heel hard geregend en na de ervaringen in Fourneaux willen we niet weer in de modder staan. We zagen een auto met caravan slippen op het grasveld, dus wij doen dat maar niet. We vinden een plek die verhard is met steentjes, prima. Na ons ingericht te hebben, pakken we de fiets voor een etentje in Chalon. Weldra lopen we door een straatje met allemaal eettentjes, dus snel de fiets geparkeerd en een tentje opgezocht. 3 jaar geleden stonden we volgens ons idee ook in Chalon, op een andere camping waar het een flink stuk fietsen was naar het stadje. Volgens ons was dat Chalon, maar toen vonden we na veel zoeken eindelijk een pizzatentje. En nu eettentjes in overvloed, dus vragen wij ons af waar we toen terecht zijn gekomen. Gaan straks het blog van 3 jaar geleden (terugreis vanuit Marokko) nog maar een nakijken. Wellicht zijn we nooit in Chalon geweest. < Dit klopt, net het blog nagekeken en we waren toen in Pont au Vaux, dat ligt hier ruim 50 km vandaan, maar ook aan de Saone. Vandaar dat we niets herkenden.> Nu vonden we een heerlijke grill tentje. Henriette nam brochette en ik canard. De eend was wat oud, maar het smaakte ons prima na zo’n reis. En zeker met een half flesje Bourgonje Aligote. We raakten aan de praat met een stel naast ons. Bleken Amerikanen te zijn, hij werkte bij Amazon en had zojuist een functie in Frankrijk aanvaard, dus hele gezin vanuit Californië verhuist naar Frankrijk, terwijl ze geen woord frans spraken. Na het eten nog even naar het centrum gelopen voor een blik op de kathedraal. Schitterend in het licht van de ondergaande zon. Terug bij de camper nog even zitten lezen, maar al snel vielen de ogen dicht dus op tijd naar bed.

Dinsdag 3 augustus: Regen en een leuke stadswandeling in Chalon
Vannacht was het begonnen te regenen (terwijl we gisteravond nog na het tandenpoetsen naar een schitterende sterrenhemel hebben staan kijken). En niet zo weinig ook. Maar toen we vanochtend tegen negen uur opstonden werd het langzamerhand droog. We hadden besloten dat we vandaag een dagje stad zouden doen. Dus na het ontbijt de schoenen aan, rugzak op en regenjassen aan (voor de zekerheid). We liepen langs een voet/fietspad langs de Saone naar de stad. Al snel ging de trui onder de jas uit, want het was veel te warm. En toen ik ook nog eens een polo moest passen, ging ook de regenjas in de rugzak. Even proppen en dan past het best. Na 2 polo’s gekocht te hebben, liepen we richting de kathedraal. Op het Place de Vincent (de kathedraal heet de Vincentius), dronken we eerst nog wat (koffie voor mij en een origina voor Henriette). Leuk zo’n pleintje en dan mensen kijken, je ziet echt van alles langskomen. Weldra liepen we de kerk in. Een enorm gebouw, maar wel vrij kaal. Het valt mij op dat er hier in midden Frankrijk weinig Maria beelden in de kerk staan. Hier in Chalon al helemaal niet, moest het doen met een fresco. Verder wel mooie gebrandschilderde ramen en zo’n immense ruimte doet wel wat. Na het kerkbezoek liepen we de stad in op zoek naar een andere kerk, de St Pierre. Een geheel andere kerk met een heel andere uitstraling. Met een mooi gebrandschilderd raam over de geboorte van Jezus (let op onze nieuwjaarsgroet voor 2022!). We hadden ondertussen al diverse keren koperen driehoekjes op de trottoirs gezien. In Dijon was dat een stadswandeling, dus wij de driehoekjes volgen. Kwamen langs de VVV die echter dicht was en even later bij een bord dat de wandeling uitlegde. We besloten een deel van de wandeling te volgen tot aan het plein met een obelisk. Daarna terug naar het oude centrum alwaar we een tentje vonden voor een croque Messieurs en een panin 4 fromage. Even later kwamen er 2 politiemensen op bezoek. En toen wij aan de restauranteigenaar vroegen of er geen problemen waren, begon hij een uitgebreide uitleg in het frans en veronderstelde dat wij dat allemaal verstonden en begrepen. Nou een ietsje pietsie. Nog even langs een supermarkt want mijn shampoo is op, en daarna terug naar de camper. Bleken we 15.000 stappen gezet te hebben (ong. 11 km), dus een hele tippel. Het begon net een een beetje te spatten, terwijl het de rest van de dag droog was gebleven en als je liep zelfs warm. Terug bij de camper aan de koffie/thee en Andries ging aan het blog. Even na zeven uur was het droog en pakten we de fiets voor een ritje naar de stad. We hadden besloten nog een keer uit eten te gaan, geen zin om zelf te koken. We vonden een leuk Marokkaans eettentje. Eerst waren we de enige gasten, maar even later kwamen er toch nog een paar fransen eten. We bestelden een tajine Kefte (gehaktballetjes in rode saus met ei) en een tajine Fassi (lamsvlees met ui, kaneelstokje, rozijnen). We kregen beide een kleine tajine voor ons en toen het deksel eraf ging, stond het gigantisch te pruttelen, zo heet was het). Het smaakte heerlijk. Samen met een half flesje Bourgogne. Alleen de prijs is anders dan in Marokko. Na een café, weer op de fiets naar de camper. Stoelen alvast ingepakt want morgen vangt de volgende etappe aan. Op naar Luxemburg om weer een zegelje te scoren in Heiderscheid.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis