Het begon vandaag weer als een stralende dag. Dus lekker buiten ontbijten. Nog een kopje koffie bij de camper en toen de wandelschoenen aan en op pad. Vandaag stond een wandeling naar de Cascade de Ouzoud op het programma. 1,5 km lopen vanaf de camping, dus dat is een makkie.

Nog even een blauwe ekster gescoord (volgens Stef). Langs de vele souvenirwinkeltjes liep een pad met treden naar de bodem van de kloof. En rechts van ons hoorden we al snel het geruis van water. En ja hoor, even later konden we een eerste blik staan op de enorme waterstralen die van bovenaf de kloof naar beneden kletterden. We vonden een terrasje met uitzicht. Toen we koffie bestelden, bleek de stroom het daar niet meer te doen (we hadden op de camping ook al te maken met een storing) en dus maar aan de jus d’ orange/lemon juice. Om vervolgens nog meer naar beneden te lopen en iedere keer weer prachtige foto’s te maken van deze schitterende waterval. Want ja, dat is toch wel bijzonder, nadat we weken door de dorre woestijn hebben gereden, komt het water hier in overvloed uit de lucht vallen.

De waterstroom van de cascade vindt zijn oorsprong in een bron enkele kilometers verderop en komt uiteindelijk uit de Hoge Atlas. Je kon ook wel merken dat het een toeristische attractie was, want het was een en al restaurantjes en souvenirwinkeltjes op de helling naar beneden. En daar kon je de rivier (nou ja, waterstroom) oversteken in een pontje of zelfs even met het pontje tot onder de waterval varen. Wij kozen voor de route via planken en zakken om de rivier over te steken. Ook Stef kwam droog over.
En toen konden we beginnen aan de klim uit de kloof weer naar boven. Een steil pad, maar goed begaanbaar. We zagen de beloofde apen niet echt. Alleen toen we op een bankje zaten, zagen we ze in de verte aan de overkant van de kloof. Het zijn wilde apen, maar ondertussen wel erg gewend aan (en verpest door) de mensenstroom. Boven op de rand van de kloof heerlijk in het zonnetje gezeten en vervolgens de wandeling terug naar de camping genomen.
Nog even brood gekocht (dat hier trouwens heel goedkoop is, een rond brood kost hier 2 dirham. Wij kopen er 2 of drie afhankelijk van de grootte en hebben daar ruim voldoende aan bij de lunch). Terug bij de tent lunchen en lekker luieren in de zon, want het is onverwachts een schitterende dag geworden.

Het borreluurtje slaan we maar over, want er is geen alcohol meer in huis (uitgezonderd wat wodka en gin, maar dat vinden we niet zo lekker). De dames begonnen met het voorbereiden van het eten en Stef stookte de Cobb op. We aten namelijk merguez en gepofte aardappelen en een tomaten/mais salade. Het smaakte weer heerlijk. En ja Frank en Marian, het klopt, wij komen niet aan van het vele eten. Eerder hebben we het idee dat we zelfs gewicht verliezen. Terwijl we toch prima eten. Iedere ochtend beginnen we met yoghurt met muesli/crueslie en voor ons dan ook nog abrikozen/pruimen/walnoten en een mandarijntje (die zijn hier zo heerlijk en kosten bijna niets). Tussen de middag eten we meestal een broodje (dat lekkere Marokkaanse brood) met La Vache Qui Rit smeerkaas, of mozzarella dan wel wat zoets. En ’s avonds hebben we meermaals een tajine gemaakt (in de elektrische pan) met veel groente en kip of met tomatensaus en gehaktballetjes. Maar soms ook iets op de barbecue. We eten dus heel erg gezond.