Hoi lieve volgers,
En daar zitten we dan in de camper terwijl buiten de ene hoosbui na de ander zijn waterlast over ons heen stort. En dat beeld van Oostenrijk voelt vertrouwd. Tenslotte zijn wij 17 jaar geleden ook gevlucht vanwege het natte weer. Maar we mogen eigenlijk helemaal niet klagen. Want we zitten hier al 1,5 week met bijna alleen maar zon en heerlijk warm. Maar dat is ons op ons laatste dagje in Eberndorf blijkbaar niet gegund.
Maar daar zitten jullie niet op te wachten, maar wel op wat we allemaal beleven. Dat wordt wel een heel verhaal, want ikzie dat het al enige tijd geleden is dat we schreven. Nou de eerste dag na ons vorige blog gebeurde er eigenlijk niets. Beetje lezen bij de camper in de schaduw want het was warm. Henriette deed de was. Dat had wat voeten in aarde want nadat ze de was in de machine had gedaan ging de deur niet dicht. Dus Andries roepen, die wel de deur dicht kreeg, maar toen gaf de machine een foutmelding en ging de deur niet meer open en de was zat erin en de machine piepte alleen maar. Dus naar de receptie met de handleiding erbij. Er werd iemand bijgehaald die met geweld de deur open kreeg. Wij maar met de was naar een andere machine en die deed het gelukkig wel. En in het zonnetje droogde de was snel. Aan het eind van de middag lekker een duik in het mooie zwembad. Dus gewoon genieten. De volgende ochtend maakte Andries een tochtje op zijn racefiets. Mooi ruim rondje om het meer. Maar rechtstreeks naar huis, want behalve bij het meer heb je hier nergens een leuk terras voor een kop koffie. Thuis lekker een douche en lunchen. In de loop van de middag betrok het en begon het weer te spatten en te onweren. Dus een middagje in de camper en uiteindelijk binnen aan de macaroni.
De volgende dag (zaterdag dus) was het weer zonnig, maar niet zo warm en wat bewolking. Op het programma stond een fietstochtje naar Bad Eisenkappel waar mooie druipsteengrotten zijn. Andries had de vorige dag al gebeld om te reserveren en we konden alleen om 14.00 uur terecht. We reden dus laat weg voor een mooie tochtje. Tegen 1 uur waren we in het stadje, we haalden en betaalden de tickets en liepen naar een terras voor drinken en een tosti. Tegen twee uur verzamelde zich een grote groep mensen bij het ticketkantoor en gingen we per touringcar over een steil en smalbergweggetje met veel haarspeldbochten naar rui 1000 meter. Best wel eng om in zo'n bus te zitten langs diepe afgronden en die zo uitzwenkt bij de bochten dat je denkt rechtdoor het ravijn in te rijden. Maar een mooi tochtje. Bij de ingang werden werden we verdeeld in drie groepen. Wij waren de eersten en kregen een blauwe helm op. Voor mij was het een gedenkwaardige tocht, ruim dertig jaar terugliep ik hier ook met Annika en Yoshka. Micah was te klein en was bij Henriette op de camping gebleven. Zij kregen toen een te grote oliejas aan en helm op. Was een leuke foto. Nu ging ik met Henriette de grot in een zie de foto's, het was heel mooi. De gids sprak blijkbaar alleen Duits dus wij begrepen niet alles, maar voldoende om het moois te begrijpen. Het indrukwekkendste was een plek waar het druipsteen zich toonde als een orgel en er een stuk orgelmuziek van Bach gedraaid werd. Na meer dan 5 kwartier en 600 treden stonden we weer buiten. Nog even wachten op de bus en terug naar het dorpje. We dronken nog wat op het terras en stapten toen wer op de fiets. Het ging heerlijk naar beneden. Andries had een restaurantje gevonden via Google, maar Google Maps vond dat we wel wat mochten zoeken. Maar via allerlei weggetjes vonden we het. Een restaurant met een groot terras. We bestelden wijn en aten een heerlijke pizza tonijn en zeevruchten. Ruim belegd en een lekkere bodem. Prima. Tegen 9 uur waren we weer bij de camper. Lekker uitbuiken onder de luifel.
Zondag werd een lekker rustdagen. 's morgens even langs de Bila en de Lidl en daarna relaxen. Heerlijk zonnetje en dus ook een lekkere duik in het zwembad. Heerlijk is dat zo zonder kleffe zwembroek en in je blootje opdrogen in de zon. Tegen 6 uur aan de borrel met toastje en op Franse tijden aan de tajine kip.
En maandag op tijd op. Want er stond weer een doe dagje op het programma. Eerst met de fiets nar Petzen en daar omhoog om te wandelen. Dus wandelkleren aan, wandelschoenen in de fietstas, rugzak met broodjes en drinken mee. En op pad. Google Maps leidde ons weer, dus soms wel weer even zoeken. Want GM heeft als fietsroute ook onverharde stukken in zijn route en dat willen we niet als er ook een begaanbaar alternatief is. Het laatste stuk was flink klimmen dus motor voluit aan. Voldaan en bezweet kwamen we bij het dalstation van de kabelbaan aan. En helaas, ruhetag op maandag. Andries had niet goed gekeken op Google, en ook niet verwacht want als hij ging wandelen met de mannen dan deed de lift het altijd. Maar hier is het nog geen echt hoogseizoen. Maar niet getreurd, wij de schoenen aan en rugzak op en op pad. Voehalve lgens de kaart leidde route 6 naar een hut. Het werd een pittige wandeling over een stenen pad dat flink omhoog ging, bereikten we na 3 kwartier zwoegen in de hitte (het was weer warm vandaag), de hut. We konden wat drinken, 0,5 l appelsap gespritst met soda en aten ons broodje. De terugweg ging watmakkelijker, maar we voelden onze benen wel. Bij de fietsen aangekomen besloten we nog even via Bleibu!rg te rijden. Vanaf de berg leek het ons een leuk plaatsje om wat te drinken. Helaas, het bleef bij een kerk voor enige Maria foto's, maar geen
Aten terras. Dus maar richting huis. We kwamen langs Lisi, waar we zaterdag hadden gegeten. Afgestapt voor een groot glas sodamet citroensap en een coupe amarenen. Een heerlijk groot glas ijs. Bij de camper de spullen opgeruimd en snel een duikin het zwembad om af te ko. elen. Heerlijk.
Bij de camper aan de borrel en we aten een lekker lapje dinde en aardappeltjes. Na de afwas een spelletje Tokken (1-1). En kon Andries weer in het laatste deel van de zeven zussen.
Morgen gaan we weer op pad met de camper. Hopelijk is het dan weer droog. Doel is een naturistencamping in Slovenië.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis