Introductie:
Wederom een verslag van ons weekje in een verslag. Het is wat bewerkelijk om iedere dag apart te versturen en zoveel beleven we ook weer niet. Eigenlijk houden we een heel rustige vakantie. We lezen veel, doen soms een spelletje en genieten van de franse keuken. Onze grootste uitstapjes zijn naar een markt en naar een restaurant. Uit onze eerste verslagen kregen jullie wellicht een beeld dat we alleen maar regen hebben, maar we genieten ook van de zon. Toen we zojuist aan onze Belgische buren vertelden dat we 2,5 week onderweg zijn en veel regen hebben gehad, vonden ze ons zo bruin. Dat laat dus zien dat we ook genoeg in de zon liggen. Maar het blijft een feit dat we nog nooit een vakantie hebben gehad waarbij zoveel water naar beneden is gekomen. Niet alleen een miezerige dag, maar regelmatig van die gigantische hoosbuien en hoewel het hier nog niet zo erg is als de laatste dagen in Limburg en de belgische Ardennen, staan de rivieren hier ook vol en stromen de beken over. Maar niet getreurd, we genieten enorm en weten (buiten de mondkapjes) niet meer dat er zoiets als Corona bestaat.

Donderdag 8-7: we hebben eters vanavond
Na het ontbijt kwam Krijn even gedag zeggen. Hij heeft een afspraak met zijn kinderen in Val Drome Soleil. Dus hij moest weer verder op pad. Wij relaxten een beetje bij de camper, want het was geen mooi weer. Een ommetje naar de vuilcontainer aan het begin van de weg. En om even aan te geven hoe groot het terrein is, dat is ongeveer 800 meter van onze tent af. En op het terrein kun je een naturistische wandeling van 2 km maken. Dus immens. Tegen 4 uur besloot Andries om toch maar een wifi ticket te kopen om het blog te versturen. Bij de receptie kon hij een stopcontact vinden en net om de hoek van het muurtje op een tuinstoel met laptop op schoot gebruik maken van het internet. En had ik me net geïnstalleerd, bleek ik de harde schijf met foto’s niet bij me te hebben. Dus weer terug naar de camper. Uiteindelijk zat ik weer op de tuinstoel, al balancerend met alle apparaten aan de laptop en het gebruiken van de muis. Het kostte even tijd om echt verbinding te krijgen, want de wifi is niet al te sterk hier. Maar uiteindelijk kon ik jullie weer voorzien van een bericht van onze dagen in Frankrijk. Tegen zes uur verschenen Jos en Miriam bij de camper, want die kwamen eten. Eerst aan de borrel en toen maakte ik de heerlijke zalmpakketjes op onze barbecue. Dank Wout, dat je me dat ooit geleerd hebt, het is een ideaal vegetarisch recept en het smaakte nu ook weer heerlijk. En daarna nog een Belgische wafel van de grill, met jam. Helaas was de slagroom op. Dit recept dat we ooit leerden van een paar Engelsen die ons barbecue les hadden gegeven in Engeland, is een heerlijke afsluiting van de maaltijd. Het werd laat die avond, omdat het een van de eerste avonden was dat je heerlijk buiten kon blijven zitten en het heel gezellig was met Miriam en Jos.

Vrijdag 9-7: Eindelijk een echte markt en een mooie kerk
Deze dag stond de fietstocht naar Moulins op de agenda, 25 km. We wilden daar naar de markt. We reden via een fietsroute over stille landweggetjes en het laatste stuk over een wat drukkere weg en waren precies volgens planning om half twaalf over een mooie brug over de Allier in Moulins. Het was een mooie tocht waar we weer druk gebruik maakten van ons motortje op de fiets, want het waren soms wel pittige heuveltjes. We hadden met Mirjam en Jos afgesproken op de markt en na even wat appen vonden we elkaar. Moulins is een mooie stad. De markt was middelgroot, veel kleren en andere huishoudelijke spullen, maar ook een flinke groente en fruitdeel. We deden onze inkopen (kersen, olijven, vijgen etc.) en liepen langs de overige stalletjes. In de overdekte Halle kochten we ons franse kaasje Tomme de Savoie en een stuk Colomniers. De Halle was vroeger veel groter, maar nu waren er nog maar een paar stalletjes, en de rest van het gebouw was omgebouwd tot parkeergarage en winkels. Ondertussen was het wel tijd voor het bezoek aan de kerk. Want aan het plein van de markt stond een enorm grote kerk met grote deuren die wijd open stonden. Heerlijk die rust en stilte in zo’n gebouw. En een mooie aanvulling op mijn verzameling Mariabeelden en glas en lood ramen. Na het bezoek zochten we een terrasje om wat te drinken. Altijd lastig rond het middaguur, want dan kun je eigenlijk alleen maar eten op de terrassen. Maar we vonden een plekje voor koffie en thee. Jos en Miriam togen na de koffie naar de auto en wij aten eerst nog even een sandwich (met geitenkaas, vijgen, bacon etc.) voor wij de terugreis aanvaarden. We besloten dezelfde weg terug te rijden. Bij een klein dorpje hielden we even stil. Het plaatsje heette Montilly, en dat kun je lezen als Mon Tilly. Henriette maakte een foto van de naam en appte dat aan Guus. Zo denken we ook nog even aan Tilly, die zo verzot was op Frankrijk. Tegen een uur of 4 waren we terug bij de tent en het was schitterend weer. Dus snel uit de kleren (wat een verademing) en handdoeken gepakt en naar het zwembad. Heerlijk om dan zo bloot de vermoeienissen en zweet van je te kunnen afdouchen en bij te komen in het heerlijke zwembad. Lekker de ruggen en billen laten bijbruinen en bijkomen. Tegen een uur of 6 liepen we naar de bar voor een drankje. En even over half zeven reed Remco met zijn auto voor de bar en laadde de bestelde pizza’s (stuk of 40) uit. Allerlei mensen van de camping komen dan hun pizza halen om bij de tent op te eten, maar wij en een aantal anderen besloten dit bij de bar te doen onder het genot van een drankje. Henriette had een pizza tonijn, ik een quatre formaggio. En ook Jos en Miriam aten mee met hun pizza. Na afloop kregen we nog een discussie over het vaccineren naar aanleiding van een boute uitspraak van Jolanda (jas die prikken er maar in!). Henriette en Jos (niet gevaccineerd) moesten toch even een tegengeluid laten horen. Miriam was ondertussen begonnen aan een massage van een andere campinggast. Tegen een uur of half negen liepen we terug naar onze camper en genoten van nog een heerlijke avondje onder de luifel.

Zaterdag 10-7: Een pittige fietstocht voor Andries en uit eten bij Jos en Miriam
We werden vanochtend wakker met een heerlijk zonnetje dat door het achterraam scheen. Andries besloot weer een rondje te maken met zijn racefiets. Dus ontbijten, fietsspullen zoeken en op weg. Een leuk weggetje naar Franchessa met een flinke klim omhoog, en daarna weer naar beneden. Ik rij op basis van een route die ik op een fysieke kaart heb uitgezocht en soms gaat het dan mis. Dus ik miste ergens een weggetje en dan is het plotseling ruim 5 km meer en daarin zaten ook wat flinke klimmetjes. Zo wie zo was het een route met heel wat klimmetjes en ik merkte dat ik de 50 km van gisteren ook nog in mijn benen had zittten. Dus soms echt terug naar de eerste versnelling, maar ik kwam overal boven. Na een goede 35 km kwam ik in Bourbon L’Archoument aan. Tijd voor een kopje koffie op het terras en even bijkomen. Ik wilde namelijk nog langs Argonges om een tafel te bespreken voor de lunch van morgen. Mooi ritje daarheen. Maar helaas, ze waren al helemaal volgeboekt voor de volgende dag. Jammer want vorig jaar ging het hier ook al niet door en nu hadden we ons er op verheugd hier te eten onder de platanen op zo’n typisch frans dorpspleintje. Enigszins teleurgesteld fietste ik de laatste 13 km naar de camping. Bij elkaar een route van 59 km met ruim 750 hoogtemeters (jullie weten, zie Strava voor de details). Bij de camper even lekker douchen, heerlijk onder de buitendouche, bloot in de zon, met warm maar ook een heerlijke koude douche. Broodje eten en even lekker genieten in het zwembad. Henriette had die ochtend de was gedaan. Maar omdat het de hele ochtend wat bewolkt was, wilde het niet echt drogen. En tegen een uur of 6 moest alles naar binnen omdat het weer een beetje begon te regenen. Andries liep nog even langs Jolanda voor een adres voor een andere restaurantje voor morgen. En belde direct en daar konden we terecht. Tegen half zeven was het weer droog en liepen naar de kampeerplek van Jos en Miriam, want we zouden daar eten. Borrelen, soepje vooraf en een heerlijke pasta met groente en zalm. Een lekker kopje koffie (braziliaanse koffie die Miriam in Moulins had gekocht) en thee en het werd een heerlijk avondje bijpraten.

Zondag 11-7: Een heerlijke lunch en zonnig zondagje, verkassen en met voetbal dat heel laat werd
Ook deze ochtend scheen de zon weer heerlijk de camper in. Na het douche- en ontbijtritueel nog even heerlijk in de zon. Maar om twaalf uur haalden Jos en Miriam ons op voor een klein fietstochtje naar Limoise (6km) waar we zouden lunchen. In Auberge d’Ormes. Het bleek een heel klein tentje te zijn met op het terras achter de auberge 4 tafeltjes. Met een echt frans menu. We kozen voor een uitgebreid menu van voorafje, hoofdgerecht, dessert en een heerlijke fles wijn. Als amuse kregen we plakjes worst van volaile (gevogelte) en koekjes met courgette. Het voorafje was een waar kunstwerk. We hadden allemaal gekozen voor de carpaccio van bieten met een geiten mousse. Heel dun gesneden plakjes van allerlei kleuren biet met op de toefjes geitenmousse een eetbaar bloemetje. Het leek net een mandala. En het smaakte ook prima. De dames hadden gekozen voor de vegetarische tajines met groente, falafel en pesto. Jos koos voor de cuisse de poulet en Andries had gekozen voor de faux-filet (steak). Het smaakte allemaal heerlijk. Henriette zei dat ze nog nooit zulke lekkere falafel had gegeten. Ook deze gerechten waren schitterend opgemaakt en afgemaakt met mooie bloemetjes. Een waar feestje. En dat waar maar 2 andere gasten aanwezig waren. Jammer dat zo weinig mensen genieten van dit heerlijks. De auberge wordt gerund door 2 jonge mensen, zij in de bediening en hij in de keuken. Als toetje hadden we een crumble met poire of ijs met agrumes (citrusvruchten). Koffie en thee toe. En dat voor een schappelijke prijs. Volgegeten fietsen we weer terug naar de camping. En gelukkig leken de heuvels die we over moesten nu wel lager en minder van aantal dan de heenweg (wat natuurlijk niet kan als je dezelfde weg rijdt). Op de camping aangekomen pakten wij de losse spullen van de camper in. We moesten namelijk verkassen naar een ander veld. Want we willen nog tot woensdag blijven, want dan kunnen we dinsdag weer mee met een gezamenlijke maaltijd, maar we kunnen niet tot die tijd op deze plek blijven. En omdat het nu goed droog is, hadden we overlegd met Jolanda om vandaag al te verhuizen. Spannend om de camper uit het veld te krijgen na al het water van de afgelopen week, maar het ging voorspoedig. En nu staan we op een veld dat iets droger is (hoewel er veel regen is voorspeld voor de komende dagen). Fietsen, stoelen en tafel verhuisden we met de hand. En na een uurtje waren we geïnstalleerd. En omdat het heerlijk weer was, snel naar het zwembad. We hebben iedere keer geluk dat we een bedje kunnen bemachtigen. Dus weer even lekker zonnen. Tegen zes uur liepen we naar de camper voor de borrel met een olijfje. Heerlijk in het zonnetje. We aten een broodje met kaasjes (want de lunch was al warm) en op deze plek hebben we 6 amp. Dus de nespresso kon weer aan. Heerlijk zo’n prima kopje koffie. Om negen uur liepen we naar de receptie om de EK finale te bekijken. We zaten net toen het eerste doelpunt viel. De dames waren voor Italië (vraag me niet waarom) en waren blij met het doelpunt van de Italianen. Omdat ook in de verlenging niet werd gescoord, moesten we de hele rit uitzitten inclusief penalty's. Dus het werd een latertje. Maar blij omdat de Italianen wonnen, liepen we aan de hand van de zaklantaarn tegen 12.00 terug naar de camper.

Maandag 12-7: En weer nattigheid
Het werd vandaag een trieste grijze dag. Dus maar wat later opstaan, binnen ontbijten en in de camper zitten lezen. Ons engelkaartje gaf aan: Overgave, dus dat deden we dan ook maar. Andries deed een stukje voorbereiding van het blog. Omdat we hier geen wifi hebben moet ik het blog dus eerst schrijven in Word en de foto’s opslaan op een externe schijf. Eind van de middag kwamen Jos en Miriam langs voor een potje Canasta. Zij kenden het niet, maar het is snel geleerd. De dames wonnen met 2-0. Het was ondertussen wel wat droger geworden, zodat we buiten konden zitten kaarten. Als maaltijd hadden we nog een restje van de wrapvulling van thuis met een extra stukje Dinde (kalkoen). ’s Avonds werd het een avondje lezen.

Dinsdag 13-7: Een tegenvallende lunch en de mannen wonnen met Canasta
Ook deze ochtend begon met bewolking, maar het was gelukkig droog. Om 12.00 kwamen Jos en Miriam ons ophalen voor het heel kleine fietstocht naar de bistro in Couzon (3km). We gingen daar met een groep van de camping eten. Omdat het niet zo mooi weer was zaten we binnen. Een heel oud café is omgebouwd tot bistro en sinds juni van dit jaar geopend. Een jong stel heeft de moed opgevat om hier wat leuks van te maken. Met een traditioneel Franse keuken. Omdat we binnen zaten konden we niet als groep bij elkaar zitten, maar diverse tafeltjes. Wij zaten met Miriam en Jos aan een tafeltje voor 4. Normaal doen we juist mee aan dit soort etentjes om andere mensen te ontmoeten en verhalen over campings, naturisme en andere wetenswaardigheden uit te wisselen. Maar nu hadden we een mooi gesprek met Miriam en Jos over familie etc. Het voorgerecht was een of andere mousse van kip bijeengehouden door een vettige gelei. Het hoofdgerecht was een runderlapje met polenta. Dat viel erg tegen omdat het meer vet dan vlees was en daar zijn wij niet zo van. Hadden beter vegetarisch kunnen eten, want Miriam had een paddenstoelen prutje met courgette en aardappelpuree. Het toetje en de kaasplank was wel heerlijk. En het was gezellig. Andries kreeg bij het weggaan nog en fles rosé met een restje dat was overgebleven. Leuke geste van de waard. Terug bij de camper konden we nog even lekker genieten van een beetje zon. En Andries stopte zijn racefiets alvast in de camper, inclusief fietstassen en accu’s. Omdat we al warm gegeten hadden, aten we een broodje met kaasjes. Na het eten kwamen Jos en Miriam nog even langs voor een potje Canasta. Ze hebben de smaak te pakken. Het werd wederom een gezellige avond waarbij de eindstand van de avond 2-1 was voor de mannen. Tegen 12.00 lagen we in bed voor een laatste nachtje op Les Fourneaux.

Woensdag 14-7: Een heel natte Quatorze Juillet
Rond een uur of drie vannacht begon het te regenen. En niet zo’n beetje ook en dat duurde de hele nacht. Dus toen we vanochtend opstonden was het overal weer drassig en modderig. Na het ontbijt de rest van de spullen ingepakt en konden we denken aan vertrekken. Toen we verkasten naar deze plek, hadden we als voorzorg rijplaatjes onder de voorwielen gelegd in de hoop dat we dan zelf weg konden rijden. Maar helaas. Zodra de voorwielen van de plaatjes af waren zat het rechtervoorwiel vast in de modder. De prut spoot om de oren. Dus maar snel stoppen en naar de receptie. Remco kwam weldra met de tractor om ons vlot te trekken. De eerste poging, met de camper in zijn vrij, mislukte omdat de tractor slipte op het pad met losse stenen. Dus een tweede poging, waarbij ik een klein beetje gas bij kon geven en daar gleed de camper langzaam de 3 meter naar het pad. Het was gelukt. Na afscheid genomen te hebben van Miriam en Jos en Remco en Jolanda, reden we goed half elf de camping af. Het miezerde nog steeds. In Lurcy-Levis deden we boodschappen bij een niet zo heel grote supermarkt. Het is vandaag Quatorze Juillet, de Franse nationale feestdag, en dan sluiten de winkels al vroeg. Dus we hadden geen tijd om een grote supermarche te zoeken. We waren gelukkig op tijd. Het was heel rustig op de weg en we reden via een mooie route over binnenwegen richting Le Petit Brenne. Het was eerst nog wat miezerig, maar in de verte lonkte lichtere luchten en op eens reden we in een stukje zon. Maar dat duurde niet lang, want goed en wel in de buurt van de camping begon het op eens weer heel hard te regenen. De reis duurde allemaal wat langer dan we gedacht hadden, maar tegen twee uur reden we de camping op. Ten opzichte van de navigatie (wij rijden aan de hand van Google Maps) moesten we vlak bij de camping nog een stukje omrijden. Later bleek dat te zijn vanwege een riviertje dat de weg overstroomde. Het was de vorige dag noodweer geweest met de hele dag fikse regenbuien en alles staat blank en de beek die jaren droog stond, treed nu buiten zijn oevers. We werden hartelijk ontvangen in het restaurant, een verbouwde boerderij waar je nog zo tegen het dag aankijkt. Schitterend gedaan. We mochten zelf een plekje uitzoeken. Het is een enorm terrein met voldoende mogelijkheden want het is echt niet druk. Omdat het hier ook allemaal heel nat en drassig is, besloten we (na ons avontuur van hedenmorgen) op een verharde plek te gaan staan. Eigenlijk een camperplek, dus een hemelsgroot verschil met de meer dan 300m2 van onze vorige plek. Maar we staan tenminste op harde ondergrond en direct recht. En we hebben een klein grasveldje voor ons, waar in de middag en avond de zon schijnt. We waren net goed en wel geïnstalleerd en hadden ons broodje op, toen het begon te spatten en er vervolgens een enorme hoosbui naar beneden kwam. Er vormde zich in de hoek van ons plekje een nieuw vennetje, dus de rest van de dag werd het soppen als we naar de andere kant van de tafel wilden. Maar een uurtje later begon de zon te schijnen en plotseling lagen we in onze luie stoelen in de zon te bruinen en te lezen. Het is een heel mooie camping waar heel veel gedaan wordt aan mozaïeken. Dat is wel zichtbaar, o.a. in het toiletgebouw. Zie de foto’s van de wasruimte. Maar ook over de rest van de camping zie je overal mozaïeken. Na de borrel en het eten deden we een rondje over de camping. Maar omdat het zo groot is, kwamen we maar tot de helft. Waaronder het Brenne ven, waar je kunt varen en vissen en voor de liefhebber ook zwemmen (ik doe dat liever in het zwembad). We kwamen alleen niet bij de paarden. Want dat is de andere attractie van de camping, ze beheren een kudde paarden, pony’s en ezels waar je op kunt rijden of laten rijden in een koetsje. Het is jammer dat Annika cs niet naturistisch willen kamperen, want dit zou een paradijsje zijn voor Iselot en Lorelijn als paardenmeisjes. Na het wandelingetje n de koffie deden we nog een spelletje. Dat hebben we van Jan en Paula gekregen. We speelden het voor het eerst, dus was nog wel even zoeken met de handleiding erbij. We eindigden gelijk! Het spelletje heet Keer op Keer.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis