Dinsdag 14 juli, Feestdag voor de Fransen, maar wij merkten er helemaal niets van. Het was mooi weer. Andries besloot zijn racefiets uit de camper te halen. Nog een hele onderneming, want we staan eigenlijk te dicht op de heg en dan gaat de klep niet helemaal open. Maar met wat gemartel, lukte het. En tegen half twaalf vertrok hij van de camping. En die bleek op een hoogte van 400 meter op een heuvel te liggen. Dat hadden we in de camper nog niet zo door toen we omhoog reden. Maar met de fiets merk je dat meteen en met een snelheid van tegen de 50 kilometer per uur daalde ik af naar de D981. Ik had een rondje gepland op basis van een michelin kaart en moest eerst naar Luzy (het hele rondje vindt je op Strava). Kon ik meteen de weg even verkennen voor als we morgen boodschappen gaan doen. Na enkele flinke heuvels kwam ik bij de Lidl, maar die was gesloten (Quatorze Juillet!). Toen maar naar het centrum doorgereden. Na het dorp was nog een supermarkt (in het centrum was echt alles dicht), ik wilde kijken naar een meer gedetailleerde kaart van de omgeving. Maar toen ik mijn fiets neerzette, zag ik allemaal mensen met een mondkapje naar buiten komen. En die was ik natuurlijk vergeten. Dus maar weer op de fiets gestapt. Een mooi ritje door het mooie landschap van de Morvan. Echt Bourgogne, dus alleen maar heuvels, dus het ging op en af en dan zijn ze soms best wel steil. En ik had al weken niet meer op de fiets gezeten (slecht weer en klussen bij Yoshka), dus het ontbrak wel een beetje aan conditie. En ik moest energie opsparen voor de laatste 3 km terug (400 meter omhoog). Zie de foto's, het is hier echt schitterend.
Op de laatste klim moest ik halverwege toch wel even van de fiets om bij te komen en 10 meter te lopen. Maar uiteindelijk kwam ik fietsend boven en bij camper. En merkte mijn buurman (echte Rotterdammer) op "dat doe je jezelf aan" toen ik hevig stond uit te hijgen. Maar wel een voldaan gevoel, 42 km, 674 hoogtemeters. Zie Strava.

Vannacht werden we wakker van de regen. Het begon met een miezer regentje, maar weldra werd het een flinke bui. En vanochtend bleek dat we de luifel niet schuin genoeg gezet hadden. Die was dus ingestort en er zat een flinke hoeveelheid water in. Maar gelukkig was alles nog heel. Toch maar beter opletten. Het was fris en regelmatig regende het weer even. Dus lekker binnen in de camper zitten lezen en bij de lunch een gebakken eitje om warm te blijven. Rond half drie maakten we de fietsen gereed. Want we hadden bedacht om boodschappen te gaan doen. Dus windjacks aan, helmen op. En op pad. Eerst dus de steile weg naar beneden. Dat gaat gemakkelijk, alleen een beetje bijremmen om niet te hard te gaan. En vervolgens op de D981 nog 5 km achter elkaar fietsen, de verschillende heuvels op en af. En dan zijn we wel blij met onze elektrische fietsen. Een lage versnelling en motortje op 2/3 en dan kom je met enig trappen iedere keer weer boven. We reden direct naar het centrum. Eerst even postzegels kopen voor een kaart voor Tonneke en Patricia. En dan is natuurlijk de eerste vraag: doe ik een mondkapje op of niet. Ik probeerde het zonder, en dat lukte. De beambte achter een kuchscherm had wel een mondkapje voor, maar zei niets over mij. Terwijl we even later de VVV binnenliepen en onmiddellijk te horen kregen dat we eerst een mondkapje op moesten. Je ziet hier ook veel mensen die het mondkapje ook buiten de winkels maar gewoon ophouden. Maar ook mensen die blijkbaar weigeren om zo'n lapje voor hun mond te doen. Henriette zag een open kerkdeur en dus wij naar binnen. Stond ik foto's te maken van een Maria beeld (het is weer gelukt om een aantal ramen en beelden aan mijn verzameling toe te voegen) stond een vrouwtje in de kerk met een mondkapje druk te gebaren. Volgens mij over het maken van de foto's, maar volgens Henriette omdat we geen mondkapje voor hadden. Bij het uitgaan van de kerk zagen we het aanplakbiljet waar op stond dat kapjes verplicht waren in de kerk. Gelukkig hoefden we op het terras bij de Creperie waar we koffie/thee gingen drinken, niets op. Maar de serveerster liep wel met zo'n spatscherm voor haar gezicht. Het blijft toch een vreemd gezicht en onwerkelijk. Tijdens een rondje door het dorp zagen we veel gesloten winkels. De Corona maatregelen hebben er hier flink ingehakt.
Na het dorpje weer op weg terug. Eerst nog even langs de Lidl voor onze boodschappen. Dus mondkapje op en een winkelwagentje pakken. Die staan hier weer vast, dus heb je een muntje nodig, maar desinfecteren van de winkelwagentjes, daar doen ze hier niet aan. Blijkbaar zijn ze in Frankrijk niet bang voor het overdragen via een winkelwagentje, maar wel erg bang voor de Aerosolen, gezien de mondkapjes. Toch zien we in de Lidl dat mensen er hier ook losjes mee omgaan. Sommigen hebben helemaal geen mondkapjes voor, anderen juist weer wel. En het winkelpersoneel had ze onder hun kin hangen of alleen over hun mond en niet ook over hun neus. Lijkt me ook wel erg lastig als je de hele dag zo'n lapje voor je mond en neus hebt.

En toen kon de terugreis beginnen. Hoewel het nog steeds erg bewolkt is, was het fietsen omhoog toch wel een warm klusje. En vooral de laatste 3 km alleen maar omhoog. Voor de laatste 2 steile stukken ging de versnelling naar de 1 en de motor naar de 5. En dan was het nog flink doortrappen om al fietsend de camping te bereiken. Het zweet gutste in bakken over mijn lichaam. En dan is daar weer het voordeel van een naturistencamping, want direct kunnen alle doorweekte kleren uit en kun je heerlijk afkoelen in de open lucht.

Voldaan na een flinke inspanning op de fiets, konden we aan de borrel. Andries had een fles Pastis gehaald (daarvoor moesten we boodschappen doen), kan zijn vakantie in Frankrijk echt beginnen. Na de borrel aan een heerlijke tajine kip met veel groente, de afwas in de Easy.be (de afwasmachine) en lekker aan de koffie/thee in ons campertje. Hopen dat het weer morgen weer een beetje opknapt.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis