Vandaag reden we onze bekende route op de 1e dag. Van Alkmaar naar Heiderscheid. Omdat we de afgelopen dagen onze kleindochters te logeren hadden - wat een heerlijke knuffeltijd met onze meiden - moest vanmorgen eerst het huis een beetje opgeruimd worden. Gisteravond waren we al begonnen met het vullen van de camper en vanochtend nog de laatste spullen. Maar omdat we geen haast hadden en het huis toch wel even een stofzuiger nodig had, gingen we pas om goed half een op pad.

We haalden dus niet de supermarkt in Heiderscheid voor 17.00 uur. Maar geen nood, weldra in Luxemburg kwamen we door Pommerloch. En aldaar was een heel groot winkelcentrum. Maar een blik naar buiten liet ons zien dat het hier anders is dan in Nederland. We stonden voor de Brico (de supermarkt was aan de andere kant van de weg), maar overal mensen met een mondkapje. En ja hoor, toen we bij de supermarkt aankwamen (een Delhaize, vlgs mij een AH) stond daar ook een groot bord met Corona regels: handen wassen, 2 meter afstand houden (wat trouwens hier niemand doet) en het verplicht dragen van een mondmasker. Gelukkig hadden we die in onze zak gestoken. Maar ja, winkelwagen verplicht en die stond buiten. Bij de draaideur stond ik netjes te wachten voor een plek alleen (2 meter afstand!) in een deel van de draaideur, maar een stel vreemdelingen met mondkapjes en een winkelwagen vol met drank stond binnen een meter van mij in dezelfde deel van de draaideur. En het pakken van een winkelwagen lukte ook al niet, stonden vast (zijn we in Nederland niet meer gewend en ik had dus geen munten bij me). En van desinfecteren van karretjes hebben ze hier ook nog nooit gehoord. Gelukkig konden we in de winkel nog een gewoon mandje (niet gedesinfecteerd) pakken en konden we de diverse flessen alcohol voor onszelf en Bea en Pam, aanschaffen. Straks weer eigengemaakte limon/naron-cello!

Uiteindelijk kwamen we om 18.00 uur bij de camping aan. Ook in de receptie was het dragen van een mondmasker verplicht ondanks de kuchschermen bij de receptioniste. Maar pinnen kon niet, en het contante geld werd door iedereen aangeraakt. En wel even schrikken van de prijs van de camperplaats, waren hier alleen in het voorjaar geweest, maar betaalden nu de hoofdprijs (18 euro voor alleen een plekje met stroom). En het stond bijna vol! Maar ja wel weer een zegel: sparen voor een gratis overnachting.

Na het nuttigen van onze welkomstborrel en een toastje met smeersel van de meiden, liepen we rond half acht naar het restaurant van de camping. Op het terras was voldoende plek, maar er stond een groot bord voor dat je na het bord een mondkapje moest dragen. Wat een onzin en wij hadden ook niets bij ons, dus liepen gewoon richting een serveerster om te vragen of er een plekje voor ons was. We werden onmiddellijk door haar terechtgewezen dat wij geen mondkapje droegen. Maar mochten wel gewoon op het terras gaan zitten voor een heerlijke pizza. Maar ja, van mobiel pinnen hebben ze hier nog nooit gehoord. Dus moest Andries eerst terug naar de camper om een mondkapje te halen, om vervolgens in het restaurant mompelend vanachter zo'n katoenen lap te vragen of hij mocht betalen en zijn tafelnummer doorgeven. Alle serveersters hier dragen dus de gehele dag een mondkapje, maar afstand bewaren, ho maar! In het restaurant zaten ook een groep kinderen en ook zij dragen een mondkapje, vlgs mij verplicht vanaf 12 jaar. Wat een totaal ander beleid dan in Nederland.

Conclusie van de eerste dag: Het RIVM heeft gelijk. Het dragen van een mondkapje leidt ertoe dat mensen minder afstand houden. Er zijn hier in Luxemburg weinig mensen te vinden die de vereiste 2 meter respecteren. En ook in het restaurant waren de tafels echt geen 2 meter uit elkaar geplaatst. Terwijl juist daarvan bewezen is dat het nu heeft en het dragen van een mondkapje in een winkel of bij het binnengaan van een restaurant om naar de wc te gaan of te gaan betalen, echt geen zoden aan de dijk zet. En ook hier is het aantal besmettingen van geteste personen minder dan 1%.

Vol verwondering en verbazing liepen we naar de camper en borgen onze mondkapjes weer op. Toch maar altijd bij de hand houden, je weet niet waar je ze hier allemaal nodig hebt. Ben benieuwd hoe het ons in Frankrijk zal vergaan.

Groeten vanuit een zonnig ( en nu langzaam donker wordend Heiderscheid)
Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis