Is het in Nederland eindelijk zomerweer, werden wij vannacht gewekt door de regen. Er viel een flinke bui em toen we vanochtend opstonden was het nog nat. En dat was heel vervelend voor Stef en Bea, want die hebben weer lekkage in het panoramadak. Stef regelde een ladder en probeerde de lekken dicht te plakken met tape. Toen we wegreden van de camping was het gelukkig droog, maar wel koud. Dus de dag begonnen met lange broek en fleecetrui. En begonnen we aan een hele mooie eerste 50 kilometer. Jammer dat het zonnetje er nog niet bijkwam, want we reden door een schitterend landschap van hoge heuvels met diepe ravijnen. De weg was prima en dat was maar goed ook want het draaide via haarspeld en gewone bochten omhoog dan wel weer omlaag. Op een gegeven moment zagen we naast ons een heel hoge wand van rood gesteente, met scheuren en gaten erin. Het bleek even later een diep ravijn te zijn, leek wel iets op Grand Canyon. Op een gegeven moment leek het of de weg ophield, er lag wel een brug over de rivier, maar leek te smal. Maar uiteindelijk kwam het goed en konden we onze weg vervolgen. Na zo’n 50 kilometer draaien en een schitterende afdaling waarbij we hoog vanuit de bergen kwamen via scherpe haarspeldbochten en beneden een enorme groene laagvlakte zagen liggen. Wat een contrast. En dat is Marokko eigenlijk ten voeten uit: Contrastrijk. Want wat een tegenstellingen kom je hier tegen. Zo rij je door groene heuvels en even later zijn het droge, dorre berghellingen; zo rijd je door een “moderne” stad waar de mensen in moderne kleren lopen en een paar kilometer verder rijd je door een dorpje waar de slagers hun karkassen boven de stoep (en de restauranttafeltjes) hangen en de mensen in kaftans en gesluierd lopen. Het verschil tussen arm en rijk is zo goed te merken. En dat geldt ook voor de campings: de ene keer een modern sanitair en de andere keer op zijn Marokkaans (1 zit wc, koude douche in armoedige huisjes). En zo is iedere dag hier weer een belevenis.

We reden de N8 (soort route nationaal) op, en meteen kon de snelheid omhoog. Na een klein uurtje kwamen we in een grote, modern aandoende stad. Het was er echter zo druk in het centrum dat we geen plek vonden om te parkeren. Toen we het centrum verlaten hadden kwamen we een parkeerplek met daarbij een koffietent tegen. Koffie en thee. Het is voor ons een sport om te raden wat het gekost heeft, dit was een grote moderne stad, dus de schattingen lagen weer veel te hoog, want het kostte maar 28 dirham! Ja zo kun je nog eens op een terrasje gaan zitten.

Na een goede 1,5 uur verder rijden was het tijd voor de lunch. We wilden ergens een belegd broodje of zo kopen, maar dat kennen ze hier niet zo. We vonden een restaurantje (deze had geen tv aanstaan met luid commentaar bij een voetbalwedstrijd). We vroegen om een sandwich. De baas had wel iets: sandwich kefte! En vroeg hoeveel kefte op het broodje, wij geen idee. Dus doe maar iets. We moesten even wachten, want het gehakt moest eerst vers gemalen worden (het vlees daarvoor hing al boven zijn toonbank), toen op de grill en daarna in een half Marokkaans brood. Het smaakte heerlijk en onze buikjes waren meer dan vol. En dan betaal je daar per persoon nog geen 2 euro voor (minstens een/anderhalf ons gehakt per persoon). En weer verder.

Soms een mooie, net nieuwe geasfalteerde weg, soms smal en wat gaten, maar het reed prima. Tegen een uur of drie kwamen we in Khenifira aan. Daar is een Carrefour waar ze ook alcohol zouden verkopen (de Carrefour is de enige supermarktketen in Marokko die een vergunning heeft om alcohol te verkopen, vroeger had de Marjane dat ook, maar daar is de koning van Marokko nu grootaandeelhouder en dus geen alcohol hebben wij begrepen). Eerst even de winkel in, maar helaas geen drank. Dus maar even vragen en vervolgens werden we persoonlijk naar een ingang aan het eind van de zijkant gebracht waar een bewaker voor de deur stond. En jawel hoor, hier was de slijterij. Sterke drank is hier enorm duur, dus we zagen maar af van onze middagborrel. We kochten 4 flessen Marokkaanse wijn, kunnen we hopelijk een weekje mee voort.

Nadat we bij de supermarkt wegreden begon het te regenen en dat duurde een kilometer of 40. En dat terwijl juist de hele dag droog was verlopen en we zelfs in de zon hadden gereden. Ook hierin is het contrast dus groot. Tegen vijf uur bereikten we Azrou, het was nog droog, maar er hingen enorme donkere wolken om het stadje heen. Even na het stadje vonden we de camping. We reden door een enorme poort met daarvoor 2 enorme theeketeltjes (uit Beauty and the Beast?) en kwamen op de camping aan. Even zoeken naar een plekje want er zijn niet zoveel stroom aansluitingen. Zodra we stonden vroeg Stef om een ladder en begon met het verder dichtplakken van de vermoedelijke oorzaak van de lekkage, want in de regen onderweg had het toch weer een beetje gelekt.

Even lekker relaxen in de camper, het is hier bijna 1500 meter hoog en het was maar 9 graden. Tegen half acht liepen we naar de tent op de camping. Bea en ik hadden een tajine kefte besteld en dat zou geserveerd worden in de tent. Er staat namelijk een grote ronde tent in de vorm van een Yurt, met banken en een enkele tafel. Maar toen we aankwamen was er nog niemand. De bewaker gaf aan dat het nog 10 minuten duurde en stuurde ons naar het bovenliggende deel van de camping (alleen voor tenten) waar je op het dak van een huis kon komen en onze campers van bovenaf kon zien en fotograferen. Net toen we daar stonden, kwam de beheerder van de camping aanrijden en tilde 2 tajines uit zijn auto. Dus wij naar beneden en daar stond de tafel al gedekt. We zaten op grote banken aan een wankeltafeltje, kregen zelfs borden en bestek en brood bij de Tajine. Ik haalde snel een fles wijn en glazen uit de camper. De tajine was heerlijk met veel en goed gestold ei en veel gehaktballetjes. En dan eten op zijn Marokkaans, dus bestek niet gebruiken maar het vlees en ei en saus met een stuk brood uit de tajine vissen. Heerlijk. Maar wat weer een plek om te eten. Dit zijn toch de bijzondere dingen die je straks onthoudt.
De camping heeft veel allure aan de buitenkant (beetje Disney-achtig bij de ingang), maar het sanitair is dan weer op zijn Marokkaans en stroom is er ook maar op een paar plekken. Maar het eten op zo’n plek, laat je dat alles snel vergeten.
Morgen is het Pasen en ook al doen ze er hier niets aan, wij hebben morgen een paasontbijt en rijden daarna naar Fez. Vandaag was het in de camper ook al een beetje Pasen, 2x de Mattheus Passion gedraaid.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis