We hoefden vandaag maar een kort stukje te rijden (75 km). Dus hadden alle tijd om dingen te bekijken. We reden richting Ouarzazate (de plaats waar we enkele weken geleden ook al geweest zijn: fietsen naar de filmlocaties) en zagen vanuit de verte de glinsterende toren van de zonnecentrale. We hebben nog even getwijfeld of we er een bezoek zouden brengen, maar onze inschatting was dat we er toch niet binnen mogen. Dus maar doorgereden.

In Ouarzazate de campers geparkeerd voor een plek met heel veel souvenirwinkels. En voor enkele honderden dirhams waren we in het bezit van diverse cadeaus. Het is wel erg afdingen, want de eerste prijs die ze vragen slaat nergens op. Henriëtte is hier erg goed in en is keihard in de onderhandelingen. Niet haar prijs, dan maar naar de volgende. En dan krijgt ze het beslist voor haar prijs.

Vervolgens een stukje verder de stad ingereden en de campers langs de stoep geparkeerd voor een bezoekje aan de soukh. Vorige keer waren we hier op vrijdag en toen was er veel dicht. Nu was het levendig, alleen heel weinig groentekramen. En dat betekent dat we morgen op zondag een ontbijt hebben zonder vers geperst sinaasappelsap. Heeft Stef ook een rustdag. Na een kopje koffie/jus d’ orange op een terras en verrast door een scoutinggroep die op het plein een demonstratie van hun discipline en gezang (beetje vals) gaven, weer terug naar de camper.

Nog 30 km en om goed half twee reden we Ait Ben Haddou binnen. Dit is een bekende plaats met een heel oude en wereldberoemde kashba. Nou dat was te merken ook. Een en al hotels, toeristen en taxi’s/toeristenbus(jes). Zelfs 2 Chinese restaurants. De camping ligt bijna in het dorp. Toen we erop reden, zag het er verlaten uit, want er was niemand. Maar later voegden zich toch nog 2 andere campers bij ons. We checkten in en betaalden meteen voor de nacht. Dat had eerst nog wel wat voeten in aarde, omdat we de prijs van 140 dirham eerst te hoog vonden, maar toen bleek het voor 2 campers te zijn. Toen we ieder 100 dirham gaven en wisselgeld wilden hebben, ontstond het probleem dat we hier kennen in Marokko: ze hebben nooit wisselgeld. De beheerder beloofde dat we het later zouden krijgen (en dat gebeurde ook).

Lekker lunchen bij de camper en na een korte leespauze, op weg naar de beroemde kashba. Moest je vroeger door de rivierbedding, nu was er een betonnen brug over de rivierbedding gebouwd. We kwamen het dorp van de kashba’s binnen en in de smalle straatjes waren alleen maar souvenirwinkeltjes. En ze verkopen allemaal hetzelfde. En als je ze gelooft, is het allemaal echt berbers. De kashba’s zien er van dichtbij veel meer vervallen uit dan in Skoura. De tekeningen op de muren zijn grotendeels verdwenen. We liepen door het dorpje en toen de heuvel op. Want achter de kashba ligt een grote heuvel vanwaaruit je een perfect zicht hebt op de kashba, maar ook op de omgeving. En dan zie je goed hoe de rivier een groen spoor trekt door de dorre woestijnheuvels. We zitten nog steeds op hoogte (bijna 1300 meter), het hele gebied ten zuiden van de Atlas, ligt dus op hoogte.
Na het bezoek aan een kashba (10 dirham pp), wat niet zoveel voorstelde ten opzichte van wat we in Skoura hadden gezien, zochten we een terrasje en vervolgens terug naar de camper. Het was borreltijd en blijkbaar ook Tokkentijd. Want toen ik met de borrel buiten kwam, stond het bord al klaar. Nou dat hebben de dames geweten, ze kwamen er vandaag niet aan te pas.
Na het eten nog lekker buiten koffie/thee gedronken en de route van morgen verkend. We gaan morgen naar Marrakesh en hopen ook weer eens een grote supermarkt te vinden.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis