Toen we vanochtend op het punt van vertrek stonden, vroegen de 2 fietsers (ja, je wilt het niet weten, maar er zijn ook mensen die op de fiets Marokko verkennen en nog wel in hun eentje), of we ze op de foto wilden zetten. We maakten een praatje met ze. De een was een Griek en reed op een mountainbike en ging nu richting Agedir. De ander was een jonge Duitser uit Bremen (kende Rudi Carell nog) op een racefiets en ging vandaag naar Tafraout (de route die wij gisteren gereden hadden, 207 km). Hij dacht dat wel in een dag te kunnen. Stoer hoor!!!

Het eerste deel van onze reis voerde ons over een hoogvlakte. Een grote dorre vlakte met een kaarsrechte weg. Saai. Na een kleine 2 uur kwamen we in Taznakht, voor een koffiestop. We parkeerden de campers langs de weg. De dames waren als eerste buiten de camper en werden direct door 2 Marokkaanse mannen aangesproken: waar we vandaan kwamen, wat we van Marokko vonden. En toen Stef vertelde dat dit zijn 2 vrouwen waren, wilde een van de mannen er wel een overnemen. In het stadje was een soukh (soek), dus wij erheen. Een soukh is een grote markt. Eerst langs de fruit- en groentestalletjes, alles in hopen op de grond of op een handkar. En verderop was er kleding, tuingereedschap, allerlei rommel, spullen die je bij ons bij de Blokker koopt etc. Het was een grote markt en het was heel druk en lawaaierig omdat sommige standhouders zich lieten ondersteunen door een bandje om hun producten aan te prijzen. Je kon er werkelijk van alles kopen. Stef leerde mij dat je vanuit je heup kon proberen wat clandestiene foto’s van mensen te maken. Zie de koppen die gelukt zijn. Aan het eind van de markt zochten we een restaurantje op voor de nosnos, koffie en thee. Nog een keer terug over de markt om boodschappen te doen: een zak vol groente voor 7 dirham en 1 kg mandarijnen voor 1 dirham.

Vervolgens weer op weg. Nu gelukkig een iets mooiere route via een bergpas die we over moesten: Tizi-n-Bachkoum (1.700 meter). In de verte zagen we de Jbel Stroua, 3.300 meter hoog, dik in de sneeuw. Mooi gezicht dat dit ook Marokko is. Even later reden we weer over een droge vlakte en zagen een kudde dromedarissen. Even later was er een plek om te lunchen met zicht op de dromedarissen. Ze kwamen steeds dichter bij, dus snel een foto maken. De drijver van de kudde, kwam wel even zijn beeldrecht ophalen. Het teken van betalen is wereldwijd en wij zijn de moeilijkste niet en betaalden de man.

Na een uurtje rijden, reden we Ouarzazate binnen. Een vrij grote en toeristische stad, maar ook de mensen zijn meer westers georiënteerd, dus minder gesluierde vrouwen en mannen gewoon in spijkerbroek zonder al de lange kaftans (hoewel je die ook nog wel ziet). Even later reden we de camping op en vonden een mooi plaatsje. Snel installeren en lekker luieren in de zon.
Het plan voor morgen is om op de fiets naar de filmstudio’s te gaan. De fietsen zijn al van de camper en lichtelijk schoongemaakt om het stof van de afgelopen 2 weken er af te boenen.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis